At the Moment #40: Klussen, tulpen & corona-moe
In At the Moment vertel ik je wat ik zoal heb beleefd, waar ik druk mee ben en waar ik heel erg naar uit kijk. Nieuwsgierig hiernaar? Lees dan lekker verder! Zo niet, dan tot een volgende keer!
Waar hou ik mij vooral mee bezig?
Tja, het liefst had ik jullie verteld hoe geweldig de musical Hello Dolly was geweest of welke andere leuke uitstapjes we hadden gemaakt, maar helaas. Ook mijn wereldje is abrupt tot stilstand gekomen. Door het coronavirus bestaat het vooral uit werken en klussen. Werken doe ik vooral vanuit huis, maar ter afwisseling ga ik dan één dag per week naar kantoor en dat is tegenwoordig dan al een uitje.
Ik vind thuiswerken op zich prima hoor, ben blij dat het kan, maar na vijf weken thuis werken is het wel lekker om gewoon weer een ‘normale’ werkdag te hebben. Hoewel normaal? Het voelt zo raar om ineens 1,5 meter afstand te moeten bewaren ten opzichte van je collega’s. Hebben jullie dat ook?
En ja, in mijn vrije tijd gaan we zoveel mogelijk naar ons vakantiehuisje om te klussen. De afgelopen weken zijn we lekker opgeschoten, zo is onder meer in stroomtreinvaart de wc op orde gemaakt aangezien het toiletgebouw op de camping tot nader orde gesloten blijft, verder is het laatste wandje vervangen én is eindelijk de vloer volledig dicht! Yeah, vlag uit! Ook de tuin is flink onder handen genomen en daarnaast hebben we overal bloemen en plantjes gepoot. Het lijkt in ieder geval erg vrolijk!
Waar geniet ik van?
Ik ben in ieder geval ontzettend blij met ons vakantiehuisje en dan vooral de plek. Heerlijk aan de rand van het Zuidlaardermeer en een plekje volop in het groen met overal rondvliegende vogels. Iedere keer als ik er kom, geniet ik en ben ik blij dat we dit hebben gekocht. Vooral nu het eindelijk bijna klaar is en we nog steeds op schema liggen om er bijvoorbeeld met Hemelvaart voor het eerst te blijven slapen.
Verder maakten we afgelopen zondag een rondje door het achterland van Groningen in de hoop om tulpenvelden te zien. Dat is in ieder geval gelukt! We vonden maar liefst drie velden waar we in voorgaande jaren nog niet waren geweest. Deels stonden ze al in bloei, maar een groot deel ook nog niet. Het blijft in ieder geval mooi om te zien, zeker nu we dit jaar niet naar De Keukenhof kunnen gaan.
Maar verder vind ik het best lastig om momenteel ergens van te genieten. Natuurlijk, als de zon schijnt, ziet de wereld er een stuk leuker uit, maar diezelfde wereld heeft zijn glans momenteel wel een beetje verloren. En dat breekt mij dus direct bij mijn volgende onderwerp…
Ik ben coronamoe.
Zo, dat is eruit, ik ben dus coronamoe. Natuurlijk, ik hoef het nieuws niet te volgen, ik kan de journaals links laten liggen en net doen alsof mijn neus bloedt, maar dat lukt helaas niet. Waar je ook kijkt, welk programma je ook voorbij ziet flitsen of welk nieuwsbericht waar dan ook, het draait nog maar om één ding en dat is de laatste stand van zaken met betrekking tot het coronavirus.
Logisch, maar het betekent ook een continue stroom aan informatie waardoor het geen moment rustig is in mijn hoofd. De eerste drie weken van onze intelligente lockdown voelde ik mij gewoon schuldig als ik buiten aan de wandel was, dat is inmiddels over waardoor ik nu gewoon weer lekker mijn ommetje maak.
Hoe erg ik het allemaal ook vind, ik kan de kreten #blijfthuis #samensterk #doeslief niet meer horen. Natuurlijk beperk ik mijn activiteiten, mijd ik drukke plekken en hou ik afstand, maar bij opmerkingen als ‘1,5 meter is het nieuwe normaal’ gaan mijn nekharen recht overeind. Het vooruitzicht op een samenleving waarin we steeds in gedachten de afstand tot een ander moeten afmeten of zelfs met mondkapjes met elkaar staan te praten, het is iets waar ik heel veel moeite mee zal hebben. Datzelfde geldt ook voor het feit dat we geen plannen kunnen maken, dat alles onzeker is en dat het sociale leven zich vooral online afspeelt. Ik mis het en heb het daar soms (best vaak) moeilijk mee.
Waar kijk ik naar uit?
Tja, normaal zou ik nu zeggen, ons nachtje Parijs, want daar zouden we dit weekend naar toe, maar helaas. Waar ik in ieder geval naar uit kijk, zijn de weekenden. Vooral de zonnige weekenden dan, want dat betekent dat we naar ons vakantiehuisje kunnen en dat is voor mij de plek om volledig tot rust te komen en even te vergeten in wat voor bizarre wereld we leven.
En ja, verder kijk ik er enorm naar uit om naar de kapper te kunnen gaan want mijn pony hangt inmiddels serieus op mijn neus. Ik kijk er naar uit om ergens op een terrasje te kunnen genieten van het zonnetje met een heerlijke latte macchiato, ik kijk er naar uit om mijn collega’s weer te zien, om af te spreken met vrienden, maar vooral ook om weer enigszins zorgeloos te kunnen genieten.