#reizen Archieven - Pagina 5 van 26

Een middag in het Oostenrijkse stadje Bludenz

12 maart 202112 maart 2021Europa, Oostenrijk, Travel Wanda 8 reacties

Vorig jaar september verbleven we zo’n tien dagen in onze favoriete regio in Oostenrijk, namelijk Vorarlberg. Een hele fijne vakantie waarin we volop hebben genoten van al het moois dat Vorarlberg te bieden heeft. Zo maakten we onder meer prachtige wandelingen en genoten we van mooie vergezichten tijdens het rijden van de Silvretta Hochalmstrasse.

Het weer was top, alleen de eerste twee dagen was het behoorlijk mistig. Boven in de bergen zat alles potdicht, dus zagen we het niet zo zitten om een kabelbaan te pakken. Wat we dan wel hebben gedaan? We gingen onder meer winkelen in een overdekt winkelcentrum, maar maakten ook een stadswandeling in Bludenz. Wandelen jullie met mij mee?

Bludenz, de stad van de Milka fabriek

Bludenz is met zijn 25.000 inwoners de vierde stad van Vorarlberg en is bij de meesten bekend vanwege de chocoladefabriek waar Milka wordt geproduceerd. Deze fabriek is trouwens niet toegankelijk voor het publiek. Veel toeristen die naar Vorarlberg komen, komen hooguit in Bludenz als ze op weg zijn naar Bürs voor het overdekte winkelcentrum. Zo verging het ons meestal ook, tot vorig jaar september dus.

Vanuit ons huisje in Bürserberg hadden we een prachtig uitzicht op Bludenz (bovenstaande foto maakte ik later in de week) en aangezien boven alles dicht zat, daalden we af om eens een kijkje in Bludenz zelf te nemen. Wat volgde was een wandeling door een oud centrum met prachtige gevels en bronnen uit 1730.

Wat is er te zien in Bludenz?

Het oude centrum van Bludenz is op zich vrij compact en kenmerkt zich vooral door prachtige gevels uit de 17e eeuw. Deze vind je vooral in de Werdenbergerstrasse en de Rathausgasse. Daarnaast tref je er verschillende stadspoorten aan die nog uit de 15e eeuw stamden.

Overige attracties zijn de Dörflingerhaus uit 1365 en de Nepomukbrunnen uit 1730. Aan de andere kant van de Oberes Tor vind je de Laurentiuskirche en Schloss Gayenhofen. Deze kun je allebei niet missen omdat ze van verre al te zien zijn.

Al wandelend door het rustig ogende centrum van Bludenz valt ons vooral de mooie gevels en de vele bloemen op. Het stadje oogt op deze middag ietwat slaperig, maar dat zal ongetwijfeld ook door het weer komen. De marktlui zijn inmiddels druk aan het opruimen en we slenteren dan ook gewoon lekker wat rond.

De Laurentiurskirche en Schloss Gayenhofen vallen ons inderdaad op en als we de toegangspoort zien, besluiten we dan ook om een kijkje te gaan nemen. Helaas zijn beiden gesloten voor het publiek, maar toch is het de moeite waard om naar boven te klimmen, vanwege het uitzicht over de stad.

Al met al hebben we een uurtje rondgewandeld in Bludenz en zijn we tot de conclusie gekomen dat het stadje zeker een bezoek waard is. Vooral in de zomer als het Milka Chocoladefest wordt gehouden, schijnt het een aanrader te zijn. Voor ons was het vooral een leuk uitje op een mistige dag.

Wat doen jullie op een mistige vakantiedag?

Erop uit aan de Costa Blanca: de Algar watervallen

8 maart 2021Europa, Travel Wanda 7 reacties

Wie aan de Costa Blanca denkt, denkt ongetwijfeld direct aan Benidorm. Dé meest bekende badplaats aan deze kust van Spanje, maar ook het binnenland van de Costa Blanca kent heel wat mooie plekjes. Wat te denken van de watervallen van Algar? Op een half uurtje rijden vanaf de kust waan je je in een totaal andere wereld. En het leuke is, dat je gewoon in deze natuurlijke waterbassins mag zwemmen! Gaan jullie met mij mee op ontdekking?

Costa Blanca, meer dan drukte aan de kust

Wie weleens aan de kust in Spanje is geweest, weet dat het in de bekende badplaatsen over het algemeen heel erg druk is. Zo ook in de verschillende badplaatsen aan de Costa Blanca, waar met name Benidorm het gehele jaar door een geliefde vakantiebestemming is. Wij waren er vorig jaar maart en zelfs toen was het relatief druk, met name met overwinteraars en mensen zoals wij die alvast wilden genieten van het zonnetje.

Wij kozen bewust voor het rustiger Altea om de prachtige Costa Blanca te ontdekken. Dit authentieke vissersdorpje ligt op nog geen 25 kilometer van Benidorm en heeft niet alleen een gezellige boulevard, maar ook het oude gedeelte is absoluut de beklimming waard.

Als je net als ons geen echte strandgangers bent en ook meer van de omgeving wilt zien, dan raad ik je zeker aan om een auto te huren en erop uit te trekken. Op amper een half uurtje rijden van Benidorm vind je namelijk het prachtige watervallenpark Fonts d’Algar. Vanuit Benidorm rijd je via de CV-70 en CV 715 richting La Nucia waarna je de borden naar Polop moet volgen. Daarna richting Callosa d’en Sarria en vanuit daar is er nog maar één weg naar de bekende Algar watervallen.

De Algar Watervallen

De Algar rivier, waar de watervallen hun naam aan te danken hebben, mondt bij Altea uit in de Middellandse Zee. Op weg ernaartoe kom je langs het pittoreske dorpje Callosa d’en Sarria. Zelf zijn we hier alleen door heen gereden, maar bij een eventuele volgende bezoek willen we ook zeker in dit dorpje een kijken nemen.

Eenmaal verder rijdend kom je in het beschermde natuurreservaat, Les Fonts de l’Algar. Aangezien de watervallen vanaf de doorgaande weg niet te zien zijn, zul je dus je auto moeten parkeren om vervolgens te voet verder te gaan naar de entree van het park.

– Parkeren

In het hoogseizoen is het ongetwijfeld file rijden, maar in maart is het er lekker rustig. Het vinden van een parkeerplaats is dan ook geen enkel probleem. We hadden alleen nog dichter bij de ingang van het park kunnen parkeren, maar ach, iedereen probeert in de wintermaanden een centje mee te pakken, dus vandaar dat we bij de eerste parkeerplaats al zijn gestopt. Een dagkaart kost € 5,= en hiervoor krijg je dan ook nog een kortingsbon bij het betreffende restaurant waar de parking bij hoort.

– Ingang Algar watervallen

Vanaf onze parkeerplaats is het een dikke vijf minuten lopen naar de ingang van het park. Onderweg komen we langs diverse restaurantjes en winkeltjes. Wat vooral opvalt, zijn de zwembaden bij de restaurants. Dat betekent in ieder geval dat het zwemmen bij de watervallen weliswaar kan, maar dat het water vast en zeker steenkoud zal zijn.

Nadat we bij de kassa onze entreetickets hebben gehaald, € 5,= voor een volwassene, worden we ook direct op de foto gezet door een overijverige fotograaf. Voor de verandering staan we er ook nog eens goed op, dus op de terugweg koop ik de foto inclusief sleutelhanger dan toch maar.

Gelukkig voor ons is het er niet echt druk en kunnen we ongestoord genieten van de mooie watervallen. Niet super hoog, misschien niet direct spectaculair, maar zeker mooi om te zien. Vooral de wandelroute door het park is mooi aangelegd waarbij je onderweg diverse stops kunt maken.

Al met al een wandelroute van zo’n 1,5 kilometer die je langs de diverse watervallen voert. De houten trappetjes kunnen echter wel glad zijn, dus zorg in ieder geval voor goede wandelschoenen en neem je slippertjes in je rugzak mee.

Handige informatie over de Algar watervallen

half uurtje rijden vanaf Benidorm via de CV-70 en CV 715 richting La Nucia, daarna richting Polop en vanuit daar de borden volgen naar Les Fonts de l’Algar
diverse parkeergelegenheden, dagkaart kost € 5,=
diverse horeca aanwezig en souvenierswinkeltjes
entree park is € 5,= voor een volwassene
aangelegde wandelroute door het park, zo’n 1,5 km lang
zwemmen in het water is mogelijk, zorg wel voor waterschoenen aangezien de ondergrond nogal rotsig is

Zijn jullie al eens aan de Costa Blanca geweest?

Mijn top 10 van meest gelezen berichten in 2020

18 december 202017 december 2020Nederland, provincie Groningen Wanda 9 reacties

Nu 2020 op zijn einde loopt, is het tijd om alvast te beginnen met een paar terugblikken. Zo vertelde ik jullie al over de voortgang van Project Vakantiehuis en zal ik ook nog terugblikken op de andere projecten waar ik in 2020 mee aan de slag wilde. Voor nu is het tijd om even kort terug te kijken op de best gelezen artikelen op mijn blog van dit jaar. Al met al toch weer een gevarieerde lijst, waar ook zeker oudere artikelen in terug te vinden zijn. Misschien zijn ze al bij je bekend, zo niet, dan kun je er misschien alsnog een blik opwerpen!

10. De fotogenieke plekjes van Durbuy

Het kleinste stad van België trekt jaarlijks heel veel toeristen. Ook wij komen er eigenlijk elk jaar wel een keertje, behalve dit jaar helaas. Het middeleeuwse centrum met zijn nauwe steegjes en mooie pandjes is een lust voor het oog en ondanks dat ik er meerdere keren ben geweest, struin ik er altijd met heel veel plezier in het rond. Natuurlijk maak ik dan altijd ontzettend veel foto’s, ook van steeds dezelfde plekjes.

Maar geloof mij, iedere keer is het toch weer net even anders. Mocht je volgend jaar plannen hebben om naar Durbuy te gaan, doe dan alvast je voordeel met dit artikel waarin ik je de mooiste plekjes van Durbuy laat zien.

De fotogenieke plekjes van Durbuy

9. De Rheinfall in Zwitserland

Wanda en watervallen, ik kan het inderdaad niet laten. Oorverdovend vanwege het geluid van de waterval, indrukwekkend vanwege het geweld van de natuur. Ik hou ervan! Zodra ik weet dat er ergens een waterval in de buurt is, dan moet ik hem zien. Zo ook toen we vanuit de Vogezen (Frankrijk) naar Vorarlberg (Oostenrijk) reden en via de Rheinfall in Zwitserland kwamen.

Wat volgde was een middag vol verbazing en vele foto’s. Wat een ongelofelijke schouwspel! Echt een aanrader wat mij betreft!

De Rheinfall in Zwitserland

8. De mooiste dorpjes van Groningen

Te vaak ben ik gericht op het buitenland en vergeet ik dat er ook genoeg mooie plekjes in eigen land zijn. Zeker ook in mijn eigen provincie. Niet voor niks is Winsum dit jaar uitgekozen tot het mooiste dorp van Nederland en ja, ik kan me daar prima in vinden.

Winsum is absoluut een knus dorp met een prachtige centrum, maar vergeet ook niet de andere pittoreske dorpjes in Groningen, zoals bijvoorbeeld Bourtange, het vestingstadje, of Appingedam met zijn hangende keukens over het water.

De mooiste dorpjes van Groningen

7. Rondwandeling Lünersee in Vorarlberg

Mijn geliefde Oostenrijk ontbreekt gelukkig niet in deze top 10, want mijn artikel over de rondwandeling rondom het mooiste bergmeer van Oostenrijk, namelijk de Lünersee, is al jaren een bestseller.

Dit jaar waren we weliswaar wel in de buurt, maar zijn we er niet geweest, maar bij een volgend bezoek aan Vorarlberg, gaan we absoluut weer terug. Het blijft bijzonder om zo hoog in de bergen zo’n prachtige wereld aan te treffen!

Rondwandeling Lünersee in Vorarlberg

6. Dit maakt Greetsiel zo leuk

Een aantal jaren geleden ontdekten we dit Duitse vissersdorpje bij toeval en sindsdien komen we er meestal elk jaar wel een keertje. Heerlijk om door het pittoreske centrum te slenteren, even een kijkje te nemen in de haven of bij de dijk en je gewoon over te geven aan de rust van de omgeving.

Voor sommigen misschien te kneuterig, maar eenmaal geweest, dan ben je vast verkocht aan dit leuke dorpje!

Dit maakt Greetsiel zo leuk

5. De 10 mooiste plekjes van Amersfoort

Het is inmiddels alweer even geleden dat we in Amersfoort waren, maar het is absoluut een stadje dat indruk op ons heeft gemaakt. Ook bij mijn lezers scoort dit artikel nog altijd erg goed. Dit jaar op zich ook wel logisch, aangezien we natuurlijk veel meer aangewezen waren op ons eigen land en omgeving.

Ben jij al eens in Amersfoort geweest? Zo nee, zet dan dit stadje echt op je lijst, want er valt heel veel te zien en te genieten!

De 10 mooiste plekjes van Amersfoort

4. Wandelen in Drenthe: de Aalden Rondomme

Dit jaar zijn we natuurlijk meer aan eigen land en omgeving gekluisterd en dat betekende inderdaad dat artikelen over Nederland veelvuldig werden gelezen. Ook de diverse wandelroutes waar ik over heb geschreven, scoorden goed. De absolute topper op dat gebied was de wandeling Aalden Rondomme.

Een prachtige wandeling door een gevarieerd landschap waarbij je ook zeker het dorpje Aalden niet mag overslaan!

Wandelen in Drenthe: de Aalden Rondomme

3. De mooiste autoroute in de Vogezen: Route des Crêtes

Het lijkt haast een ander tijdperk, maar in juni 2018 waren we voor het eerst in de Vogezen. Dit stukje Frankrijk lijkt verdacht veel op Duitsland met zijn vele stadjes met prachtige vakwerkhuizen, maar ook qua natuur heeft deze regio heel wat moois te bieden.

Wij houden er zelf enorm van om een mooie autoroute te rijden. Heerlijk om op die manier een regio te verkennen en te genieten van de mooiste vergezichten. Ook altijd mooi als je dan een onverwachts pareltje ontdek zoals ons overkwam tijdens het rijden van deze autoroute.

De mooiste autoroute in de Vogezen

2. Vakantievieren in Duitsland in coronatijd

2020 was natuurlijk het jaar waarin alles draaide om corona. Vakanties werden ineens totaal onzeker, laat staan met welke beperkingen je ter plekke te maken kon krijgen. Toch gingen we dit jaar nog twee keer op vakantie in het coronatijdperk. De eerste keer was een weekje in juni in Duitsland.

Voor ons de eerste keer met mondkapjes op boodschappen doen. Blijkbaar waren veel mensen nieuwsgierig hiernaar, want dit artikel scoorde maar liefst de tweede plek en dat is best bijzonder voor een artikel die nog niet zo lang geleden online is gekomen.

Vakantievieren in Duitsland in coronatijd

1. De mooiste tulpenvelden in Groningen

Niet alleen in de bollenstreek kun je naar hartenlust genieten van prachtige tulpenvelden, ook in Groningen vind je ze op tig plekken. Soms wel wat lastig te vinden, maar toch, het blijft genieten als je ineens oog in oog staat met zo’n prachtig kleurrijk tulpenveld.

Het mooie is ook nog eens dat het hier een stuk rustiger is dan in het westen van het land waardoor je ongestoord je foto’s kunt maken. Ik verheug me nu alweer op het voorjaar om dan weer lekker op pad te gaan en te genieten van deze mooie bloemen!

De mooiste tulpenvelden in Groningen

Tot slot:

Qua bezoekersaantallen was het een raar jaar. In het voorjaar liepen mijn bezoekersaantallen rap terug om in de zomermaanden hard te stijgen. Nu we nog steeds niet kunnen reizen, trekt mijn blog opnieuw minder bezoekers. Ook kwamen er de laatste weken minder artikelen online. Mede ook doordat we natuurlijk zelf weinig op pad zijn geweest en er dus minder valt te schrijven.

Van drie artikelen per week ging ik terug naar twee en soms zelfs maar eentje. Natuurlijk hoop ik dat 2021 een jaar zal worden waarin we toch weer wat meer op pad kunnen gaan, maar voorlopig zal dat nog niet het geval zijn. Tot die tijd zal het denk ik nog wel wat wisselvallig zijn.

Op naar een mooi blogjaar!

Het reisjaar 2020: Wat deden we wel en wat niet?

7 december 20207 december 2020Duitsland, Europa, Nederland, Oostenrijk, Travel Wanda 8 reacties

In januari 2020 hadden we volop plannen om er weer een mooi reisjaar van te maken. Nu we het einde van dit bijzondere jaar naderen, blijkt het in sommige opzichten totaal anders te zijn verlopen. Tegelijkertijd kunnen we wel terugkijken op een paar mooie vakanties. In deze terugblik vertel ik je alles over wat we wel hebben gedaan, maar ook wat er uiteindelijk niet is doorgegaan. Of eventueel in aangepaste vorm. Kijken jullie met mij mee terug?

Maart 2020: Costa Blanca (Spanje)

Sinds een paar jaar proberen we in maart alvast een weekje zon te boeken. Even weg van het vaak nog grijze én koude weer in Nederland. Zeker voor mij, als winterhater, is zo’n weekje enorm fijn. Eindelijk weer een volle accu en vooral dat je gewoon lekker de hele dag c.q. avond buiten bent. Ik kan daar altijd enorm van genieten.

Dit jaar besloten we om naar Altea aan de Costa Blanca te gaan. Corona maakte langzamerhand zijn opwachting in Europa, maar het beheerste nog niet het dagelijkse nieuws of onze beslommeringen. Ook in Zuid-Spanje speelde het nog niet, we genoten dan ook volop van ons weekje zon. Bezochten onder meer de kleurrijke badplaats Villayoosa, reden een prachtige route in het achterland naar Guadalest (note voor mijzelf: blog hierover schrijven) en waren onder de indruk van Allicante. Ook namen we een kijkje in Benidorm en ja, alle vooroordelen die we over deze badplaats hadden, kwamen allemaal uit.

Kortom: een heerlijk weekje zon, zee, strand, mooie plaatsen en lekker eten!

Juni 2020: Rijnland-Palts (Duitsland)

Normaal heb ik in juni altijd mijn zomervakantie van drie weken, maar inmiddels beheerste corona al ons dagelijkse leven én dus ook onze plannen. We waren van plan om in juni naar Oostenrijk te gaan, maar lange tijd bleef dat land op code oranje staan. Uiteindelijk boekten we op het laatste moment een huisje op een vakantiepark in Saarburg.

Met de nodige beperkingen (anderhalve meter en mondkapje) genoten we van een heerlijk weekje in een prachtige omgeving. Niet alleen verraste Saarburg ons, maar ook de prachtige natuur rondom de Saarschleife. Absoluut een bestemming waar je je prima een weekje kunt vermaken.

Juli 2020: Weekendje Haaksbergen (Nederland)

Normaal gaan we in het najaar vaak nog een weekje met mijn ouders op vakantie. Doordat we dit jaar onze plannen wijzigden en we onze zomervakantie naar september verplaatsen, zouden we niet meer samen op pad gaan. Aangezien mijn ouders deze zomer in Nederland bleven op een camping waar ook appartementen worden verhuurd, besloten we hun te verrassen.

Het was een heerlijk relax weekendje in een mooie omgeving.

September 2020: Vorarlberg (Oostenrijk)

Lange tijd was het onzeker of we dit jaar wel naar onze favoriete vakantieland konden gaan. Uiteindelijk gingen alle lichten op groen en boekten we een huisje in Burserberg in onze geliefde Vorarlberg. De eerste drie dagen was het redelijk grijs en mistig, maar daarna genoten we van een heerlijke zomervakantie.

We maakten diverse mooie wandelingen in de bergen, genoten opnieuw van de Silvretta Hochalmstrasse en stelden onszelf behoorlijk op de proef tijdens de wandeling in de Burser Schlucht. Eén ding werd ons opnieuw wel duidelijk: Oostenrijk is echt ons land!

Ook tijdens deze vakantie speelde corona natuurlijk een rol. Overal afstand houden en mondkapjes op, maar verder was alles gewoon mogelijk.

Wat deden we verder nog?

Hoewel ons vakantiehuisje nog niet helemaal klaar is, was het wel zo ver klaar dat we er konden overnachten. Diverse weekendjes hebben we er dan ook doorgebracht. Lekker genieten van ons mooi plekje terwijl we ondertussen nog wat klusjes deden. Ook familie en vrienden kwamen in de zomer gezellig langs, aangezien we met gemak ons konden houden aan de anderhalve meter afstand.

Niet eerder hebben we zoveel gebbqed als dit jaar, toch wel een voordeel van een tuin!

Wat ging er niet door?

In april zouden we een weekendje naar Parijs vanwege een beurs, maar deze werd geannuleerd en verplaatst naar oktober. Ook in oktober ging het logischerwijs niet door. Jammer, maar we hebben nog een voucher voor volgend jaar, dus hopelijk gaat de beurs dan wel door.

Sinds het debuut van Max Verstappen in de Formule 1 zijn we jaarlijks van de partij tijdens de race in België. Hier plakken we dan altijd een weekje vakantie aan vast omdat we gek zijn van de Ardennen. De race ging wel door, maar helaas zonder publiek. Aangezien België op dat moment op code oranje stond, ging ons weekje helaas ook aan onze neus voorbij.

Verder gaan we al een aantal jaren in november naar Kassel vanwege een beurs. Deze combineren we dan altijd met een bezoek aan de kerstmarkt, maar ook dit werd helaas geannuleerd.

Ondanks corona kijken we toch met veel plezier terug op ons reisjaar 2020!

Een middag in Leer

27 november 202026 november 2020Duitsland, Europa Wanda 10 reacties

Leer is zo’n plaatsje in Duitsland waar we meestal wel een paar keer per jaar komen. Of om bij Multi flink in te slaan of gewoon om op ons gemak door de oude binnenstad te slenteren. Zeker in december is Leer altijd een vaste prik vanwege de gezellige kerstmarkt, zowel in het centrum als in de haven. Dit jaar was het er nog niet van gekomen, maar afgelopen zondag besloten we toch om spontaan die kant op te gaan!

Waarom naar Leer?

Tja, ongetwijfeld zullen een aantal direct roepen dat het super onverstandig is om nu naar het buitenland te gaan. Want ja, corona… Maar het virus houdt ten eerste niet op bij de grens en ten tweede zolang je je gezond verstand gebruikt, kan zo’n middagje Leer helemaal geen kwaad.

We hebben ons braaf aan de anderhalve meter afstand gehouden, wat overigens geen enkel probleem was (lees: niet druk, geen koopzondag) en verder is het voor ons ook maar een stukje rijden. Net iets verder dan naar de stad Groningen, de stad die we nu in deze tijd juist vermijden vanwege de drukte.

Waarom juist Leer? Omdat het een mooi centrum heeft, vooral het oude gedeelte met die prachtige pandjes vind ik schitterend om door heen te lopen. Ook de haven heeft zo zijn charmes, helaas nu natuurlijk met weinig boten, maar op zo’n mooie zonnige zondag nog steeds mooi om te zien. En ja, we waren ook gewoon flauw van al dat wandelen in de natuur en gewoon even toe aan iets anders.

De haven van Leer

Nadat we de auto hebben geparkeerd, lopen we direct richting de haven. Vaste prik eigenlijk om eerst daar even een kijkje te gaan nemen. Met de kerstdagen in aantocht beginnen ze in Leer al een beetje met de versieringen. Normaal is het altijd gezellig druk in de haven, zeker in december als ook de kerststalletjes geopend zijn.

Nu is het nagenoeg uitgestorven, want hoewel het zonnetje schijnt, is het bij het water toch best wel fris. We lopen ons gebruikelijk rondje en kijken even bij een aantal opduwers. Schattig om te zien, maar moest er niet aandenken om zelf op zo’n super smal bootje te moeten stappen.

De oude binnenstad van Leer

Vaak zijn de winkels in dit deel van Leer op zondag wel geopend, maar nu vanwege corona zijn ze ook hier op zondag gesloten. Jammer, want ik mag altijd graag in die snuisterwinkeltjes gluren, maar begrijpelijk is het natuurlijk wel. Natuurlijk maak ik weer foto’s van mijn vaste plekjes zoals deze twee steegjes.

De ene nog volledig in herfstkleuren en de andere met de Oude Waag op de achtergrond. Door de jaren heen heb ik er tig foto’s van gemaakt en ook nu moet ik beide steegjes weer vastleggen.

Ondertussen geniet ik ook van de prachtige pandjes en dito gevels in dit deel van de stad. Alles ziet er goed onderhouden uit en nodigt uit om te gluren in de etalages. Ondertussen wandelen we op ons gemak richting het centrum met de diverse winkels. Ook hier is het rustig, slechts een handjevol wandelaars komen we onderweg tegen. De eerste kerststalletjes treffen we wel aan, ook deze zijn gesloten, maar zullen ongetwijfeld in december wel geopend zijn.

Terug naar de haven van Leer

Nadat we wat hebben rondgekeken, gaan we via de boulevard terug naar de haven. Het mooie van deze route is dat we nu alvast getuige zijn van de ondergaande zon. Uiteindelijk lopen we niet helemaal terug naar de haven, maar duiken we opnieuw nog even de oude binnenstad in en ontdekken tot onze verrassing nog weer nieuwe steegjes waar we nog niet eerder waren geweest.

Zo komen we ineens uit aan de achterkant van het steegje waar ik normaal altijd foto’s van maak. Ideaal om op die manier binnendoor te steken richting de parkeerplaats.

Al met al zijn we zo’n kleine twee uurtjes in Leer geweest en hebben we genoten van de rust in het stadje. Even ongestoord en op ons gemak genieten van het oude centrum. Het voelde bijna alsof alles normaal was…

Afzien tijdens de rondwandeling door de Bürser Schlucht

23 november 202023 november 2020Oostenrijk, Wandelroutes Wanda 14 reacties

Oostenrijk en Schluchten, het hoort bij elkaar. Ook wij gaan meestal wel op ontdekking in zo’n kloof, zoals bijvoorbeeld in Bürser Schlucht. Volgens internet een wandeling voor beginners, maar geloof mij, dat was het allesbehalve! Het was glibberen, het was klimmen, het was afzien, het was knikkende knietjes, het was op sommige plekken best gevaarlijk, maar we hebben het gered! Gaan jullie met mij mee op ontdekking in de Bürser Schlucht?

De Bürser Schlucht

In Vorarlberg heb je de keuze uit maar liefst acht verschillende kloven. Aangezien we afgelopen september in Bürs verbleven, was het voor ons logisch om de Bürser Schlucht te gaan ontdekken. Lekker dichtbij onze uitvalbasis en volgens de site van Vorarlberg biedt deze kloof een uniek inkijkje in de geologische geschiedenis. Daarnaast wordt deze kloof gezien als één van de mooisten in de Alpen.

Reden genoeg dus om hier zelf een kijkje te gaan nemen!

Wandelen door de Bürser Schlucht

De totale lengte van de wandeling door de Bürser Schlucht is zo’n 4,6 km en volgens de site zou je dit in pak ‘em beet twee uurtjes moeten hebben volbracht. Prima te doen dus op onze laatste dag in Oostenrijk, althans dat denken we dan nog heel optimistisch.

Nadat we de auto hebben geparkeerd, gaan we richting de ingang van de kloof en is het gewoon een kwestie van het pad volgen. Al vrij snel wordt het ons duidelijk dat de paden wel wat glibberig zijn, ondanks dat het de afgelopen tien dagen niet heeft geregend. Ook zijn sommige gedeeltes bepaald niet breed en is het zeker met tegenliggers of achterop komende wandelaars even passen en meten om elkaar voor bij te kunnen laten.

Op dat moment genieten we echter nog volop van onze wandeling. Rechts van ons zien we de kloof steeds smaller en smaller worden. Doordat we er in september waren, stroomt er helaas niet veel water meer door de kloof. Toch blijft het fascinerend om te zien.

Zeker als we op een bepaald moment middels een houten brug naar de overkant van de kloof moeten. Dan zie en ervaar je pas echt het natuurgeweld van zo’n kloof. We steken de kloof een paar keer over en iedere keer weer is het genieten geblazen. Toch beginnen we ons ook zorgen te maken.

Hoger en hoger en hoger

Zoals gezegd slaat de twijfel, zeker bij mij, een beetje toe. We zijn inmiddels twee uur aan het wandelen en hadden de gehele wandeling nu bijna gehad moeten hebben. Wij staan echter nog maar midden in de kloof en hebben geen idee hoe ver het nu nog is.

Ook op de bordjes wordt dit helaas niet aangegeven. Er zit dan ook niks anders op dan maar gewoon door te lopen. Op een gegeven ogenblik missen we blijkbaar een bordje en slaan we de verkeerde richting in. We klimmen steeds hoger en hoger terwijl we voor ons gevoel zouden moeten dalen. Na overleg met andere wandelaars blijkt inderdaad dat we de verkeerde richting op gaan. We gaan terug naar de kruising en pakken vanaf dat punt de route weer op.

Al met al hebben we zo’n half uur hiermee verloren. Dat is op zich niet het ergste, maar mijn knieën beginnen pijn te doen van het vele klimmen en glibberen. We zijn dan ook allebei blij dat we na een tijdje op een breed wandelpad uitkomen. Eindelijk kunnen we weer een beetje genieten van onze wandeling.

Terug naar de parkeerplaats bij de Bürser Schlucht

Eenmaal op het brede wandelpad fleuren we allebei weer wat op, maar dat is helaas maar van korte duur. Al vrij snel komen we daarna uit bij een glibberig steil paadje naar beneden waar we ineens midden tussen gigantische rotsen staan. Het ergste leed lijkt daarmee achter de rug te zijn, want na dit gedeelte komen we op de openbare weg terecht.

In de verte zien we Bürs liggen en in de veronderstelling dat het nog maar eventjes is, zetten we onze wandeling voort. Alleen blijkt het laatste deel nog vrij steil naar beneden te lopen en is dit zeker niet het mooiste deel van de wandeling. Uiteindelijk komen we na vier uur (!) wandelen aan in het dorp en is het nog een kwartiertje naar de parkeerplaats.

Onderweg strompel ik even snel de supermarkt in om deo te kopen, want beiden stinken we een uur in de wind naar zweet. Op het laatst is de gang er totaal uit en willen we nog maar één ding, met de benen omhoog en deze dag afsluiten. Aangezien het inmiddels al bijna 17.00 uur is, besluiten we om onszelf te trakteren op iets lekkers. Dat hebben we wel verdiend na zo’n pittige klim!

Praktische informatie over de Bürser Schlucht

toegang is gratis, evenals het parkeren
totale lengte van de wandeling is 4,6 km. Volgens de site moet je hier 2 uur voor uittrekken. Wij deden het echter in ruim vier uur, zijn natuurlijk geen ervaren bergwandelaars, maar deze wandeling staat ten onrechte bekend als een lichte wandeling, dus trek er zeker meer tijd voor uit.
zorg voor stevige wandelschoenen, de paden zijn smal, glibberig en nogal steil
geen horeca aanwezig

De Natursprünge-Weg in Brandnertal: een leuke wandeling voor iedereen

26 oktober 202026 oktober 2020Europa, Oostenrijk, Travel Wanda 9 reacties

Afgelopen september verbleven we twaalf dagen in Brandnertal in Vorarlberg. Vanuit hier maakten we diverse uitstapjes. Van pittige wandelingen zoals de Seetalwandeling tot een mooie wandeling op de Kristberg door een bosrijke omgeving. Ook gingen we een middagje naar Lech en reden we de prachtige Silvretta Hochalmstrasse. En ja, natuurlijk gingen we ook op ontdekking in Brandnertal zelf. Hier genoten we van een heerlijke wandeling met prachtige vergezichten, onverwachtse ontmoetingen en verrassende plekjes. Genieten jullie met mij mee?

Brandnertal

Brandnertal is één van de bekendste dalen van Vorarlberg. Vooral in de winter trekt het duizenden toeristen vanwege het ruime aanbod aan skipistes. Met slechts twee dorpen, namelijk Brand en Bürsenberg, lijkt het niet erg groot, toch is het nog een behoorlijk uitgestrekt gebied. Met maar liefst vijf kabelbanen zijn er diverse mogelijkheden om de bergwereld in Brandnertal te verkennen.

Ook in de zomer is het een geliefde bestemming voor wandelaars en natuurliefhebbers. Zeker ook omdat één van de mooiste bergmeren in Oostenrijk, de Lünersee, zich hier bevindt. Ook wij zijn meerdere keren bij de Lünersee geweest, maar deze keer kozen we bewust voor een andere uitvalshoek.

Dorfbahn en Panoramabahn

Vanuit onze uitvalbasis Bürsenberg is het nog geen kwartiertje rijden naar het naastgelegen dorpje Brand. Midden in het centrum vinden we hier het dalstation voor de Dorfbahn. Het parkeerterrein bij de kabelbaan is al vol, maar vlakbij is een groot parkeerterrein waar nog volop ruimte is.

Nadat we onze spullen hebben gepakt en dankzij onze Montafon kaart niet in de rij voor de kassa hoeven, lopen we direct door richting de kabelbaan. In slechts een paar minuten worden we naar boven vervoerd. Hier kijken we eventjes rond, maar veel valt er helaas niet te zien. We besluiten dan ook om met de Panorambahn nog een stuk hoger te gaan (1.680 meter). In tegenstelling tot de Dorfbahn is de Panoramabahn een gondel waar we met meer mensen tegelijk in gaan. Het is even wennen om ineens met meer mensen in een kleine ruimte te staan.

Wandelen in Brandnertal: de Natursprünge-Weg

Eenmaal boven aangekomen valt ons oog natuurlijk direct op restaurant Frööd, maar voor de verandering besluiten we om eerst voor een wandeling te gaan. Eventueel kunnen we op de terugweg alsnog op het uitnodigende terras neerploffen om onder het genot van wat lekkers te genieten van het uitzicht.

Daarnaast valt mijn oog direct op een kudde koeien die mij van verre al luidkeels begroeten. Met mijn voorliefde voor Oostenrijkse koeien kan ik het dan ook niet laten om even naar ze toe te gaan.

Daarna is het toch echt tijd om ons te richten op de mogelijke wandelroutes. Hoewel ik me van tevoren al een beetje had voorbereid, staat ook hier weer een bord met de wandelroutes en de afstanden. Voor ons is het al vrij snel duidelijk dat we voor de Natursprünge-Weg zullen gaan. Een rondwandeling, tevens geschikt voor families met kinderwagens, van zo’n vijf kilometer. We willen opnieuw gewoon lekker genieten en dan is zo’n themawandeling ideaal.

Boomstammen en diverse wetenswaardigheden

De Natursprünge-Weg is een vrije nieuw aangelegde wandeling waar je op een leuke manier allerlei feitjes en weetjes krijgt voorgeschoteld over de natuur in dit gebied. Veelal gebeurt dit door middel van boomstammen, zogenaamde Stammwissen. Bij sommigen blijven we wel even staan, bij anderen lopen we gewoon door.

Hoewel het stuk voor stuk de moeite waard is om meer te weten te komen over stenen, rotsen, bomen en lawines, gaat het voor ons vooral om de wandeling op zich. En ja, die is gewoon prachtig! We genieten dan ook volop, vooral als we over een breed wandelpad langs prachtige vergezichten wandelen. Gelukkig staan er onderweg diverse bankjes zodat we op ons gemak van dit uitzicht kunnen genieten.

Na zo’n anderhalf uur zien we ineens een boerderij opduiken, maar als we dichterbij komen, zien we dat het een bemande berghut is, de Innere Alpe Parpfienz. We aarzelen dan ook totaal niet en besluiten om hier even een pauze in te lassen. De Innere Alpe Parpfienz heeft geen uitgebreide kaart, maar de simpele lunch, een lokale specialiteit, smaakt ons goed. Ook voor kinderen is dit een leuke plek, want voor de berghut is namelijk een speeltuin.

Terug naar Brand met de Dorfbahn

Nadat we de berghut hebben verlaten, is het nog maar een klein stukje naar de Dorfbahn. Onderweg hebben we nog de mogelijkheid om een stukje Blotevoetenpad mee te pikken, maar dat is niet helemaal ons ding, dus gaan we linea recta naar de kabelbaan.

Doordat we al iets hebben gegeten bij de berghut hoeven we niet nog met de Panoramabahn omhoog naar restaurant Frööd. Wel een reden om nog een keertje terug te gaan natuurlijk. In plaats daarvan besluiten we dus om met de Dorfbahn terug te gaan naar Brand. Al met al kijken we terug op een heerlijke wandeling door een prachtig gebied!

Praktische informatie over de Natursprünge-Weg:

bereikbaar via twee kabelbanen, de Dorfbahn in het centrum van Brand en dan overstappen op de Panorambahn, direct naast het bergstation waar je uit de Dorfbahn stapt
lengte Natursprünge-Weg is 4,6 kilometer over een onverharde wandelpad. Geschikt voor families met kinderen en kinderwagens. Door verschillende stops inclusief lunch deden wij er zo’n 2,5 uur over.
Diverse horecagelegenheden: bij de Dorfbahn een kiosk, bij de Panoramabahn Restaurant Frööd en onderweg nog berghut Innere Alpe Parpfienz
Gratis parkeergelegenheid bij de Dorfbahn
Voor actuele prijzen en openingstijden, zie officiële site van Brandnertal

Wel of niet naar Lech? Ik zeg gewoon doen!

16 oktober 202015 oktober 2020Europa, Oostenrijk Wanda 10 reacties

Lech doet bij jullie vast wel een belletje rinkelen, toch? De plek waar veel wintersportliefhebbers in de winter naar toe gaan, zo ook onze Koninklijke familie. Dat is niet de reden dat wij er naar toe gaan hoor. Voor ons is eigenlijk de route er naar toe een stuk leuker dan het dorpje zelf. Lech is namelijk helemaal niet groot en telt alleen wat restaurants en terrasjes. Toch moet je het gewoon gezien hebben als je in de buurt van Lech op vakantie bent. Waarom? Dat vertel ik je nu!

Op weg naar Lech via de Flexenpass

Afgelopen september waren we twaalf dagen in Vorarlberg, onze favoriete regio in Oostenrijk. Vanuit Bürserberg, onze uitvalbasis, maakten we diverse uitstapjes waaronder dus naar Lech. Niet onze eerste bezoek aan dit wintersportdorpje, maar toch gingen we ook deze keer weer op pad naar Lech. Vooral omdat we de route er naar toe gewoon super vinden om te rijden.

Continu rijdend door kleine gehuchten, links en rechts omgeven door bergen en genietend van mooie vergezichten. Alsof je door een ansichtkaart rijdt. Vaste prik is natuurlijk onze stop bij een kiosk waar je normaal moet dringen voor een plekje. Ook nu was het behoorlijk druk, vooral met motorrijders. Niet zo gek op zich, want we waren er op een zonnige zondag.

Bij deze kiosk heb je weliswaar geen uitgebreide kaart, maar de bediening is vriendelijk en het uitzicht is prachtig. Altijd een genietmomentje voor ons in ieder geval.

Lech: pracht en praal of niet?

Ik vind dat eigenlijk nog wel meevallen. Natuurlijk zijn er veel dure hotels en restaurants. Wat dacht je van een bordje soep voor € 12,= bij Hotel Post of een overnachting in dit hotel in december voor € 576,= per nacht? Los daarvan, is het gewoon een prachtig pand om te zien, met voor het terras een mooie oude koets.

Zo zijn er meer van dit soort prachtige panden, maar los van de rondrijdende duur uitziende auto’s heeft Lech wat mij betreft totaal niet de allure van bijvoorbeeld Monaco of Saint Tropez. Het lijkt eerder op een kneuterig dorpje waar toevallig wat duurdere hotels zitten. Saillant detail is dat je hier juist veel oude houten schuren en typische Oostenrijkse huizen vindt vanwege de strenge bouwnormen die in Lech gelden.

Wat kun je doen in Lech?

Natuurlijk vind je hier ook weer kabelbanen en doordat Lech niet omringd is door mega hoge bergen is het ook een ideaal gebied voor wandelaars en montainbikers. In de winter trekt het inderdaad vele toeristen omdat de pistes ook geschikt zijn voor skiërs die iets minder ervaren zijn.

Voor ons is Lech eigenlijk gewoon een tussenstop tijdens het rijden van een mooie rondrit in de bergen. Een plaatsje waar je even op je gemak door heen slentert, de mooie auto’s bewondert en eventueel op een terrasje neerstrijkt. Of eventueel iets buiten het centrum zodat je in ieder geval iets minder kwijt bent voor een kop koffie.

Wij wilden eigenlijk met de bus vanuit Lech richting de Formarinsee, één de mooiste bergmeren van Oostenrijk. Dat is er helaas niet van gekomen omdat we al wat aan de late kant waren, dus daar moeten we zeker nog een keertje voor terug.

Ben jij al eens in Lech geweest?

Wandelen in het Silbertal: genieten in een bosrijke omgeving

9 oktober 20208 oktober 2020Europa, Oostenrijk, Travel Wanda 10 reacties

Het Silbertal is zo’n dal waar we tijdens eerdere vakanties in Vorarlberg door heen reden, maar nooit stopten. Tot afgelopen september. We besloten om namelijk met de Kristbergbahn in Silbertal omhoog te gaan voor een mooie natuurwandeling. Een stuk minder hoog dan onze vorige wandeling bij de Hochjoch. Misschien minder spectaculair, maar zeker voor herhaling vatbaar en ook heel geschikt voor gezinnen met kinderen. Wandelen jullie gezellig met mij mee?

Silbertal

Zoals de naam al doet vermoeden, staat dit dal bekend om de zilver die hier zo’n 500 jaar geleden werd gewonnen. Het dorpje is vrij klein, met nog geen 1000 inwoners, maar toch trekt het jaarlijks vele toeristen. Belangrijkste attractie van Silbertal is namelijk de Kristbergbahn.

Deze kabelbaan brengt je naar het wat hoger gelegen bergdorpje Kristberg (1.430 meter hoogte) waar diverse wandel- en montainbikeroutes zijn uitgezet en waar je in de winter kunt skiën. Zeker als beginneling is dit een prima gebied om te vertoeven.

In de zomer kun je Kristberg ook per auto bereiken, maar in de winter is het vaak alleen per kabelbaan bereikbaan. Ondanks dat wij in september met de auto naar dit dorpje hadden kunnen rijden, pakten we toch de Kristbergbahn. Deze kabelbaan is namelijk gratis als je over de Montafon Brandnertal Kaart beschikt.

Silberpfad wandeling bij de Kristberg

Na een ritje van nog geen vijf minuten komen we op de Kristberg aan. In de verte zien we Panoramagasthof Kristberg al liggen, maar we besluiten om eerst voor een wandeling te gaan. We hadden ons al enigszins voorbereid, maar ook bij het bergstation staat een bord met daarop diverse wandelingen.

Uiteindelijk beïnvloedt dat onze keuze niet, we gaan namelijk voor het Silberpfad. Een wandeling geschikt voor families met kinderen en dus prima te doen. Al met al een rondweg van zo’n 3 kilometer. Dit klinkt niet ver, maar toch moet je voor deze wandeling wel de nodige tijd uittrekken. Onderweg kom je namelijk langs diverse wetenswaardigheden die je alles vertellen over hoe er ooit in deze regio zilver werd gewonnen. Ook zijn er leuke educatieve spellen voor kinderen, wij laten dat grotendeels links liggen, maar lezen her en der wel de borden met informatie.

Genieten van een bosrijke omgeving in het Silbertal

Ergens hebben we niet het gevoel dat we boven op een berg aan de wandel zijn, we wandelen namelijk in een bosrijke omgeving. Af en toe komen we op een punt waar we een mooi uitzicht op Silbertal hebben en realiseren we ons dat we toch op hoogte zijn.

De wandeling is inderdaad prima te doen, af en toe een stukje omhoog, maar nergens te steil of te pittig. Onderweg ploffen we af en toe even op een bankje neer om te genieten van het uitzicht, zoals bijvoorbeeld bij een klein bergmeertje. Altijd leuk om dit soort onverwachtse plekjes tegen te komen.

Ondertussen horen we al een luid geklingel en verwachten we elk moment oog in oog te komen staan met een stel koeien. Dat is inderdaad ook het geval. Hier wijken we iets van de route af en lopen we rechtstreeks naar het weiland met de koeien. Ik zelf kan hier altijd enorm van genieten, maar René is meestal al vrij snel uitgekeken. Of beter gezegd, hij ziet het eindpunt van onze wandeling, oftewel Panoramagasthof Kristberg.

Op het terras

Na zo’n anderhalf uur hebben we de Silberpfad volbracht en lopen we richting het terras van Panoramagasthof Kristberg. Het is vrij druk, maar toch vinden we nog een plekje. Nadat onze bestelling is gebracht, genieten we lekker van onze lunch en het uitzicht terwijl ondertussen steeds meer wandelaars en montainbikers een plekje proberen te vinden.

Nadat we nog even een kijkje bij de Kristbergkirche, de oudste kerk van Montafon, hebben genomen, is het helaas tijd om terug te keren naar het bergstation.

Praktische informatie over het Silberpfad

rondwandeling op de Kristberg, geschikt voor families met kinderen
lengte wandeling 2,6 km door een wisselend landschap
bereikbaar via de Kristbergbahn in Silbertal, voor actuele openingstijden klik hier
Tarief Kristbergbahn EUR 16,00 voor een volwassene, EUR 9,20 voor kinderen, klik hier voor actuele prijzen
Kristbergbahn is gratis indien je de Montafon Brandnertal Kaart hebt gekocht

Silvretta Hochalmstrasse: prachtige vergezichten, stuwmeren en loslopende koeien

5 oktober 20204 oktober 2020Europa, Oostenrijk Wanda 9 reacties

Wie ooit in Vorarlberg is geweest, zal ongetwijfeld ook de Silvretta Hochalmstrasse hebben gereden. Deze bergroute is de panoramische route die de deelstaten Vorarlberg en Tirol met elkaar verbindt. Wat mij betreft een absolute must als je in Vorarlberg op vakantie bent. Even een dagje geen kabelbanen, maar een autoroute langs prachtige vergezichten, stuwmeren en als je geluk hebt met loslopende koeien onderweg. Kortom, alle ingrediënten zijn aanwezig voor een dagje optimaal genieten. Wij reden deze route afgelopen september voor de derde keer en waren opnieuw onder de indruk. Genieten jullie met mij mee?

Silvretta Hochalmstrasse

De Silvretta Hochalmstrasse wordt gezien als één van de mooiste panoramawegen van de Alpen. Dat zorgt ervoor dat het zeker in de zomerperiode een drukke route is. Het is ook een zeer geliefde route voor motorrijders en wielrenners. Daardoor is het aan te raden om redelijk vroeg op de dag op pad te gaan. Hierdoor heb je volop gelegenheid om onderweg te stoppen en van het uitzicht te genieten.

De route start in Partenen in Montafon in Vorarlberg (1.051 meter hoogte) en voert je langs 34 haarspeldbochten naar de 2.032 meter hoge Bielerhöhe en eindigt uiteindelijk in Galtür (1.584 meter hoogte) in het Paznauntal in Tirol.

Zoals gebruikelijk met dit soort routes is het een tolweg. Een dagkaart voor een personenauto kost € 16,50, maar deze tolweg valt ook onder de Montafon kaart. Met deze kaart betaal je éénmalig een bedrag voor een aantal dagen. Vervolgens kun je in die periode dan gratis met alle aanwezige kabelbanen in Montafon, maar ook betaal je dan geen tol voor de Silvretta Hochalmstrasse.

Onderweg naar de Bielerhöhe

Het beginpunt van de Silvretta Hochalmstrasse in Partenen valt niet te missen. Een tolhuisje voorkomt namelijk dat je zo kunt doorrijden. Nadat wij onze Montafon kaart hebben laten zien, mogen we beginnen aan de route. Ondanks dat het voor ons de derde keer is en we weten wat we kunnen verwachten, genieten we volop.

In totaal zijn er 34 haarspeldbochten en deze zijn gelukkig genummerd. Ideaal want ergens op internet heb ik gelezen dat je tussen bocht 23 en 24 een mooi overzicht op deze bergroute hebt. Gelukkig voor mij hebben nog niet meer mensen deze spot ontdekt en kunnen we rustig stoppen en genieten van het uitzicht.

Niet lang daarna komen we bij het eerste stuwmeer, Vermunt Stausee. Ook hier maken we even een fotostop. Een wandeling rondom het stuwmeer is ook mogelijk, maar op de één of andere manier spreekt dit stuwmeer niet zo tot de verbeelding. Het is er vrij rustig en ook wij besluiten na een korte wandeling op de stuwdam weer terug richting de auto te gaan.

De Bielerhöhe: de Silvretta Staussee en de Piz Buin

Na 32 haarspeldbochten zien we het bordje Bielerhöhe langs de kant van de weg staan. We zijn inmiddels op een hoogte van 2.032 meter aangekomen. En dat betekent ook dat we voor het eerst op deze route besneeuwde bergtoppen zien. Inmiddels zien we ook de hoogste berg van Vorarlberg voor ons opdoemen, de Piz Buin. Met zijn 3312 meter hoogte een opvallende verschijning.

Op de Bielerhöhe ligt ook het einddoel voor de meesten, namelijk de Silvretta Staussee. Voordat we daar echter aankomen, worden we onderweg nog opgehouden door een kudde koeien. Een deel loopt over de weg en een andere groep ligt op deze zomerse dag lekker te chillen langs de weg. Ideaal fotomomentje dus!

Daarna zijn we vrij snel bij de Silvretta Staussee en moeten we even zoeken naar een plekje op de parkeerplaats. Ook bij dit stuwmeer kun je rondom wandelen en wij besluiten dan ook om dit te gaan doen. Vooral omdat we wel graag dichter bij de Piz Buin willen komen. De rondwandeling is zo’n 6,5 kilometer lang en geldt als een gemakkelijke wandeling. Toch besluiten wij om na zo’n twintig minuten terug te keren. Het terras van Restaurant Silvrettasee lonkt.

We ploffen dan ook neer op het terras en genieten van ons uitzicht en onze apfelstrudel. Uiteindelijk besluiten we om onze route te vervolgen. Nog slechts twee haarspeldbochten te gaan en dan hebben we de Silvretta Hochalmstrasse volbracht.

Eindpunt Galtür

Bocht 33 en 34 liggen aan de andere kant van de Bielerhöhe en zijn een stuk minder spectaculair dan hun voorgangers. Logisch want de afdaling is inmiddels ingezet. Toch worden we nog aangenaam verrast. Ook hier sjokt een kudde koeien over de weg terwijl anderen lopen te grazen langs een klein meertje. Ideaal om nog even te stoppen en te genieten van het uitzicht.

Voordat je bij Galtür komt, kun je er nog voor kiezen om een uitstapje te maken naar de Kopssee, het derde stuwmeer op deze route. Wij rijden echter door omdat we nog een lange autorit voor de boeg hebben. Het schijnt echter wel de moeite waard te zijn, dus we moeten nog een keer deze bergroute rijden.

Wij verlaten de Silvretta Hochalmstrasse en rijden via Galtïr en Ischgl richting de Arlbergpass om terug te rijden naar onze uitvalbasis in Bürserberg. Natuurlijk kun je voor de snellere route kiezen, namelijk nog een keer de Silvretta Hochalmstrasse rijden.

Praktische informatie over de Silvretta Hochalmstrasse

lengte 23 kilometer met 34 haarspeldbochten
dagkaart voor een personenauto € 16,50 (2020). Voor actuele prijzen klik hier
de tolweg is gratis indien je een Montafon Brandnertal kaart hebt, voor meer informatie klik hier
de Silvretta Hochalmstrasse is alleen in de zomerperiode geopend voor publiek.
Highlights: Vermunt Staussee, Silvretta Staussee, Bielerhöhe, Kopssee, Piz Buin