Oostenrijk Archieven - Wanda's Wereld

Een middag in het Oostenrijkse stadje Bludenz

12 maart 202112 maart 2021Europa, Oostenrijk, Travel Wanda 8 Reacties

Vorig jaar september verbleven we zo’n tien dagen in onze favoriete regio in Oostenrijk, namelijk Vorarlberg. Een hele fijne vakantie waarin we volop hebben genoten van al het moois dat Vorarlberg te bieden heeft. Zo maakten we onder meer prachtige wandelingen en genoten we van mooie vergezichten tijdens het rijden van de Silvretta Hochalmstrasse.

Het weer was top, alleen de eerste twee dagen was het behoorlijk mistig. Boven in de bergen zat alles potdicht, dus zagen we het niet zo zitten om een kabelbaan te pakken. Wat we dan wel hebben gedaan? We gingen onder meer winkelen in een overdekt winkelcentrum, maar maakten ook een stadswandeling in Bludenz. Wandelen jullie met mij mee?

Bludenz, de stad van de Milka fabriek

Bludenz is met zijn 25.000 inwoners de vierde stad van Vorarlberg en is bij de meesten bekend vanwege de chocoladefabriek waar Milka wordt geproduceerd. Deze fabriek is trouwens niet toegankelijk voor het publiek. Veel toeristen die naar Vorarlberg komen, komen hooguit in Bludenz als ze op weg zijn naar Bürs voor het overdekte winkelcentrum. Zo verging het ons meestal ook, tot vorig jaar september dus.

Vanuit ons huisje in Bürserberg hadden we een prachtig uitzicht op Bludenz (bovenstaande foto maakte ik later in de week) en aangezien boven alles dicht zat, daalden we af om eens een kijkje in Bludenz zelf te nemen. Wat volgde was een wandeling door een oud centrum met prachtige gevels en bronnen uit 1730.

Wat is er te zien in Bludenz?

Het oude centrum van Bludenz is op zich vrij compact en kenmerkt zich vooral door prachtige gevels uit de 17e eeuw. Deze vind je vooral in de Werdenbergerstrasse en de Rathausgasse. Daarnaast tref je er verschillende stadspoorten aan die nog uit de 15e eeuw stamden.

Overige attracties zijn de Dörflingerhaus uit 1365 en de Nepomukbrunnen uit 1730. Aan de andere kant van de Oberes Tor vind je de Laurentiuskirche en Schloss Gayenhofen. Deze kun je allebei niet missen omdat ze van verre al te zien zijn.

Al wandelend door het rustig ogende centrum van Bludenz valt ons vooral de mooie gevels en de vele bloemen op. Het stadje oogt op deze middag ietwat slaperig, maar dat zal ongetwijfeld ook door het weer komen. De marktlui zijn inmiddels druk aan het opruimen en we slenteren dan ook gewoon lekker wat rond.

De Laurentiurskirche en Schloss Gayenhofen vallen ons inderdaad op en als we de toegangspoort zien, besluiten we dan ook om een kijkje te gaan nemen. Helaas zijn beiden gesloten voor het publiek, maar toch is het de moeite waard om naar boven te klimmen, vanwege het uitzicht over de stad.

Al met al hebben we een uurtje rondgewandeld in Bludenz en zijn we tot de conclusie gekomen dat het stadje zeker een bezoek waard is. Vooral in de zomer als het Milka Chocoladefest wordt gehouden, schijnt het een aanrader te zijn. Voor ons was het vooral een leuk uitje op een mistige dag.

Wat doen jullie op een mistige vakantiedag?

Het reisjaar 2020: Wat deden we wel en wat niet?

7 december 20207 december 2020Duitsland, Europa, Nederland, Oostenrijk, Travel Wanda 8 Reacties

In januari 2020 hadden we volop plannen om er weer een mooi reisjaar van te maken. Nu we het einde van dit bijzondere jaar naderen, blijkt het in sommige opzichten totaal anders te zijn verlopen. Tegelijkertijd kunnen we wel terugkijken op een paar mooie vakanties. In deze terugblik vertel ik je alles over wat we wel hebben gedaan, maar ook wat er uiteindelijk niet is doorgegaan. Of eventueel in aangepaste vorm. Kijken jullie met mij mee terug?

Maart 2020: Costa Blanca (Spanje)

Sinds een paar jaar proberen we in maart alvast een weekje zon te boeken. Even weg van het vaak nog grijze én koude weer in Nederland. Zeker voor mij, als winterhater, is zo’n weekje enorm fijn. Eindelijk weer een volle accu en vooral dat je gewoon lekker de hele dag c.q. avond buiten bent. Ik kan daar altijd enorm van genieten.

Dit jaar besloten we om naar Altea aan de Costa Blanca te gaan. Corona maakte langzamerhand zijn opwachting in Europa, maar het beheerste nog niet het dagelijkse nieuws of onze beslommeringen. Ook in Zuid-Spanje speelde het nog niet, we genoten dan ook volop van ons weekje zon. Bezochten onder meer de kleurrijke badplaats Villayoosa, reden een prachtige route in het achterland naar Guadalest (note voor mijzelf: blog hierover schrijven) en waren onder de indruk van Allicante. Ook namen we een kijkje in Benidorm en ja, alle vooroordelen die we over deze badplaats hadden, kwamen allemaal uit.

Kortom: een heerlijk weekje zon, zee, strand, mooie plaatsen en lekker eten!

Juni 2020: Rijnland-Palts (Duitsland)

Normaal heb ik in juni altijd mijn zomervakantie van drie weken, maar inmiddels beheerste corona al ons dagelijkse leven én dus ook onze plannen. We waren van plan om in juni naar Oostenrijk te gaan, maar lange tijd bleef dat land op code oranje staan. Uiteindelijk boekten we op het laatste moment een huisje op een vakantiepark in Saarburg.

Met de nodige beperkingen (anderhalve meter en mondkapje) genoten we van een heerlijk weekje in een prachtige omgeving. Niet alleen verraste Saarburg ons, maar ook de prachtige natuur rondom de Saarschleife. Absoluut een bestemming waar je je prima een weekje kunt vermaken.

Juli 2020: Weekendje Haaksbergen (Nederland)

Normaal gaan we in het najaar vaak nog een weekje met mijn ouders op vakantie. Doordat we dit jaar onze plannen wijzigden en we onze zomervakantie naar september verplaatsen, zouden we niet meer samen op pad gaan. Aangezien mijn ouders deze zomer in Nederland bleven op een camping waar ook appartementen worden verhuurd, besloten we hun te verrassen.

Het was een heerlijk relax weekendje in een mooie omgeving.

September 2020: Vorarlberg (Oostenrijk)

Lange tijd was het onzeker of we dit jaar wel naar onze favoriete vakantieland konden gaan. Uiteindelijk gingen alle lichten op groen en boekten we een huisje in Burserberg in onze geliefde Vorarlberg. De eerste drie dagen was het redelijk grijs en mistig, maar daarna genoten we van een heerlijke zomervakantie.

We maakten diverse mooie wandelingen in de bergen, genoten opnieuw van de Silvretta Hochalmstrasse en stelden onszelf behoorlijk op de proef tijdens de wandeling in de Burser Schlucht. Eén ding werd ons opnieuw wel duidelijk: Oostenrijk is echt ons land!

Ook tijdens deze vakantie speelde corona natuurlijk een rol. Overal afstand houden en mondkapjes op, maar verder was alles gewoon mogelijk.

Wat deden we verder nog?

Hoewel ons vakantiehuisje nog niet helemaal klaar is, was het wel zo ver klaar dat we er konden overnachten. Diverse weekendjes hebben we er dan ook doorgebracht. Lekker genieten van ons mooi plekje terwijl we ondertussen nog wat klusjes deden. Ook familie en vrienden kwamen in de zomer gezellig langs, aangezien we met gemak ons konden houden aan de anderhalve meter afstand.

Niet eerder hebben we zoveel gebbqed als dit jaar, toch wel een voordeel van een tuin!

Wat ging er niet door?

In april zouden we een weekendje naar Parijs vanwege een beurs, maar deze werd geannuleerd en verplaatst naar oktober. Ook in oktober ging het logischerwijs niet door. Jammer, maar we hebben nog een voucher voor volgend jaar, dus hopelijk gaat de beurs dan wel door.

Sinds het debuut van Max Verstappen in de Formule 1 zijn we jaarlijks van de partij tijdens de race in België. Hier plakken we dan altijd een weekje vakantie aan vast omdat we gek zijn van de Ardennen. De race ging wel door, maar helaas zonder publiek. Aangezien België op dat moment op code oranje stond, ging ons weekje helaas ook aan onze neus voorbij.

Verder gaan we al een aantal jaren in november naar Kassel vanwege een beurs. Deze combineren we dan altijd met een bezoek aan de kerstmarkt, maar ook dit werd helaas geannuleerd.

Ondanks corona kijken we toch met veel plezier terug op ons reisjaar 2020!

Afzien tijdens de rondwandeling door de Bürser Schlucht

23 november 202023 november 2020Oostenrijk, Wandelroutes Wanda 11 Reacties

Oostenrijk en Schluchten, het hoort bij elkaar. Ook wij gaan meestal wel op ontdekking in zo’n kloof, zoals bijvoorbeeld in Bürser Schlucht. Volgens internet een wandeling voor beginners, maar geloof mij, dat was het allesbehalve! Het was glibberen, het was klimmen, het was afzien, het was knikkende knietjes, het was op sommige plekken best gevaarlijk, maar we hebben het gered! Gaan jullie met mij mee op ontdekking in de Bürser Schlucht?

De Bürser Schlucht

In Vorarlberg heb je de keuze uit maar liefst acht verschillende kloven. Aangezien we afgelopen september in Bürs verbleven, was het voor ons logisch om de Bürser Schlucht te gaan ontdekken. Lekker dichtbij onze uitvalbasis en volgens de site van Vorarlberg biedt deze kloof een uniek inkijkje in de geologische geschiedenis. Daarnaast wordt deze kloof gezien als één van de mooisten in de Alpen.

Reden genoeg dus om hier zelf een kijkje te gaan nemen!

Wandelen door de Bürser Schlucht

De totale lengte van de wandeling door de Bürser Schlucht is zo’n 4,6 km en volgens de site zou je dit in pak ’em beet twee uurtjes moeten hebben volbracht. Prima te doen dus op onze laatste dag in Oostenrijk, althans dat denken we dan nog heel optimistisch.

Nadat we de auto hebben geparkeerd, gaan we richting de ingang van de kloof en is het gewoon een kwestie van het pad volgen. Al vrij snel wordt het ons duidelijk dat de paden wel wat glibberig zijn, ondanks dat het de afgelopen tien dagen niet heeft geregend. Ook zijn sommige gedeeltes bepaald niet breed en is het zeker met tegenliggers of achterop komende wandelaars even passen en meten om elkaar voor bij te kunnen laten.

Op dat moment genieten we echter nog volop van onze wandeling. Rechts van ons zien we de kloof steeds smaller en smaller worden. Doordat we er in september waren, stroomt er helaas niet veel water meer door de kloof. Toch blijft het fascinerend om te zien.

Zeker als we op een bepaald moment middels een houten brug naar de overkant van de kloof moeten. Dan zie en ervaar je pas echt het natuurgeweld van zo’n kloof. We steken de kloof een paar keer over en iedere keer weer is het genieten geblazen. Toch beginnen we ons ook zorgen te maken.

Hoger en hoger en hoger

Zoals gezegd slaat de twijfel, zeker bij mij, een beetje toe. We zijn inmiddels twee uur aan het wandelen en hadden de gehele wandeling nu bijna gehad moeten hebben. Wij staan echter nog maar midden in de kloof en hebben geen idee hoe ver het nu nog is.

Ook op de bordjes wordt dit helaas niet aangegeven. Er zit dan ook niks anders op dan maar gewoon door te lopen. Op een gegeven ogenblik missen we blijkbaar een bordje en slaan we de verkeerde richting in. We klimmen steeds hoger en hoger terwijl we voor ons gevoel zouden moeten dalen. Na overleg met andere wandelaars blijkt inderdaad dat we de verkeerde richting op gaan. We gaan terug naar de kruising en pakken vanaf dat punt de route weer op.

Al met al hebben we zo’n half uur hiermee verloren. Dat is op zich niet het ergste, maar mijn knieën beginnen pijn te doen van het vele klimmen en glibberen. We zijn dan ook allebei blij dat we na een tijdje op een breed wandelpad uitkomen. Eindelijk kunnen we weer een beetje genieten van onze wandeling.

Terug naar de parkeerplaats bij de Bürser Schlucht

Eenmaal op het brede wandelpad fleuren we allebei weer wat op, maar dat is helaas maar van korte duur. Al vrij snel komen we daarna uit bij een glibberig steil paadje naar beneden waar we ineens midden tussen gigantische rotsen staan. Het ergste leed lijkt daarmee achter de rug te zijn, want na dit gedeelte komen we op de openbare weg terecht.

In de verte zien we Bürs liggen en in de veronderstelling dat het nog maar eventjes is, zetten we onze wandeling voort. Alleen blijkt het laatste deel nog vrij steil naar beneden te lopen en is dit zeker niet het mooiste deel van de wandeling. Uiteindelijk komen we na vier uur (!) wandelen aan in het dorp en is het nog een kwartiertje naar de parkeerplaats.

Onderweg strompel ik even snel de supermarkt in om deo te kopen, want beiden stinken we een uur in de wind naar zweet. Op het laatst is de gang er totaal uit en willen we nog maar één ding, met de benen omhoog en deze dag afsluiten. Aangezien het inmiddels al bijna 17.00 uur is, besluiten we om onszelf te trakteren op iets lekkers. Dat hebben we wel verdiend na zo’n pittige klim!

Praktische informatie over de Bürser Schlucht

toegang is gratis, evenals het parkeren
totale lengte van de wandeling is 4,6 km. Volgens de site moet je hier 2 uur voor uittrekken. Wij deden het echter in ruim vier uur, zijn natuurlijk geen ervaren bergwandelaars, maar deze wandeling staat ten onrechte bekend als een lichte wandeling, dus trek er zeker meer tijd voor uit.
zorg voor stevige wandelschoenen, de paden zijn smal, glibberig en nogal steil
geen horeca aanwezig

De Natursprünge-Weg in Brandnertal: een leuke wandeling voor iedereen

26 oktober 202026 oktober 2020Europa, Oostenrijk, Travel Wanda 9 Reacties

Afgelopen september verbleven we twaalf dagen in Brandnertal in Vorarlberg. Vanuit hier maakten we diverse uitstapjes. Van pittige wandelingen zoals de Seetalwandeling tot een mooie wandeling op de Kristberg door een bosrijke omgeving. Ook gingen we een middagje naar Lech en reden we de prachtige Silvretta Hochalmstrasse. En ja, natuurlijk gingen we ook op ontdekking in Brandnertal zelf. Hier genoten we van een heerlijke wandeling met prachtige vergezichten, onverwachtse ontmoetingen en verrassende plekjes. Genieten jullie met mij mee?

Brandnertal

Brandnertal is één van de bekendste dalen van Vorarlberg. Vooral in de winter trekt het duizenden toeristen vanwege het ruime aanbod aan skipistes. Met slechts twee dorpen, namelijk Brand en Bürsenberg, lijkt het niet erg groot, toch is het nog een behoorlijk uitgestrekt gebied. Met maar liefst vijf kabelbanen zijn er diverse mogelijkheden om de bergwereld in Brandnertal te verkennen.

Ook in de zomer is het een geliefde bestemming voor wandelaars en natuurliefhebbers. Zeker ook omdat één van de mooiste bergmeren in Oostenrijk, de Lünersee, zich hier bevindt. Ook wij zijn meerdere keren bij de Lünersee geweest, maar deze keer kozen we bewust voor een andere uitvalshoek.

Dorfbahn en Panoramabahn

Vanuit onze uitvalbasis Bürsenberg is het nog geen kwartiertje rijden naar het naastgelegen dorpje Brand. Midden in het centrum vinden we hier het dalstation voor de Dorfbahn. Het parkeerterrein bij de kabelbaan is al vol, maar vlakbij is een groot parkeerterrein waar nog volop ruimte is.

Nadat we onze spullen hebben gepakt en dankzij onze Montafon kaart niet in de rij voor de kassa hoeven, lopen we direct door richting de kabelbaan. In slechts een paar minuten worden we naar boven vervoerd. Hier kijken we eventjes rond, maar veel valt er helaas niet te zien. We besluiten dan ook om met de Panorambahn nog een stuk hoger te gaan (1.680 meter). In tegenstelling tot de Dorfbahn is de Panoramabahn een gondel waar we met meer mensen tegelijk in gaan. Het is even wennen om ineens met meer mensen in een kleine ruimte te staan.

Wandelen in Brandnertal: de Natursprünge-Weg

Eenmaal boven aangekomen valt ons oog natuurlijk direct op restaurant Frööd, maar voor de verandering besluiten we om eerst voor een wandeling te gaan. Eventueel kunnen we op de terugweg alsnog op het uitnodigende terras neerploffen om onder het genot van wat lekkers te genieten van het uitzicht.

Daarnaast valt mijn oog direct op een kudde koeien die mij van verre al luidkeels begroeten. Met mijn voorliefde voor Oostenrijkse koeien kan ik het dan ook niet laten om even naar ze toe te gaan.

Daarna is het toch echt tijd om ons te richten op de mogelijke wandelroutes. Hoewel ik me van tevoren al een beetje had voorbereid, staat ook hier weer een bord met de wandelroutes en de afstanden. Voor ons is het al vrij snel duidelijk dat we voor de Natursprünge-Weg zullen gaan. Een rondwandeling, tevens geschikt voor families met kinderwagens, van zo’n vijf kilometer. We willen opnieuw gewoon lekker genieten en dan is zo’n themawandeling ideaal.

Boomstammen en diverse wetenswaardigheden

De Natursprünge-Weg is een vrije nieuw aangelegde wandeling waar je op een leuke manier allerlei feitjes en weetjes krijgt voorgeschoteld over de natuur in dit gebied. Veelal gebeurt dit door middel van boomstammen, zogenaamde Stammwissen. Bij sommigen blijven we wel even staan, bij anderen lopen we gewoon door.

Hoewel het stuk voor stuk de moeite waard is om meer te weten te komen over stenen, rotsen, bomen en lawines, gaat het voor ons vooral om de wandeling op zich. En ja, die is gewoon prachtig! We genieten dan ook volop, vooral als we over een breed wandelpad langs prachtige vergezichten wandelen. Gelukkig staan er onderweg diverse bankjes zodat we op ons gemak van dit uitzicht kunnen genieten.

Na zo’n anderhalf uur zien we ineens een boerderij opduiken, maar als we dichterbij komen, zien we dat het een bemande berghut is, de Innere Alpe Parpfienz. We aarzelen dan ook totaal niet en besluiten om hier even een pauze in te lassen. De Innere Alpe Parpfienz heeft geen uitgebreide kaart, maar de simpele lunch, een lokale specialiteit, smaakt ons goed. Ook voor kinderen is dit een leuke plek, want voor de berghut is namelijk een speeltuin.

Terug naar Brand met de Dorfbahn

Nadat we de berghut hebben verlaten, is het nog maar een klein stukje naar de Dorfbahn. Onderweg hebben we nog de mogelijkheid om een stukje Blotevoetenpad mee te pikken, maar dat is niet helemaal ons ding, dus gaan we linea recta naar de kabelbaan.

Doordat we al iets hebben gegeten bij de berghut hoeven we niet nog met de Panoramabahn omhoog naar restaurant Frööd. Wel een reden om nog een keertje terug te gaan natuurlijk. In plaats daarvan besluiten we dus om met de Dorfbahn terug te gaan naar Brand. Al met al kijken we terug op een heerlijke wandeling door een prachtig gebied!

Praktische informatie over de Natursprünge-Weg:

bereikbaar via twee kabelbanen, de Dorfbahn in het centrum van Brand en dan overstappen op de Panorambahn, direct naast het bergstation waar je uit de Dorfbahn stapt
lengte Natursprünge-Weg is 4,6 kilometer over een onverharde wandelpad. Geschikt voor families met kinderen en kinderwagens. Door verschillende stops inclusief lunch deden wij er zo’n 2,5 uur over.
Diverse horecagelegenheden: bij de Dorfbahn een kiosk, bij de Panoramabahn Restaurant Frööd en onderweg nog berghut Innere Alpe Parpfienz
Gratis parkeergelegenheid bij de Dorfbahn
Voor actuele prijzen en openingstijden, zie officiële site van Brandnertal

Wel of niet naar Lech? Ik zeg gewoon doen!

16 oktober 202015 oktober 2020Europa, Oostenrijk Wanda 10 Reacties

Lech doet bij jullie vast wel een belletje rinkelen, toch? De plek waar veel wintersportliefhebbers in de winter naar toe gaan, zo ook onze Koninklijke familie. Dat is niet de reden dat wij er naar toe gaan hoor. Voor ons is eigenlijk de route er naar toe een stuk leuker dan het dorpje zelf. Lech is namelijk helemaal niet groot en telt alleen wat restaurants en terrasjes. Toch moet je het gewoon gezien hebben als je in de buurt van Lech op vakantie bent. Waarom? Dat vertel ik je nu!

Op weg naar Lech via de Flexenpass

Afgelopen september waren we twaalf dagen in Vorarlberg, onze favoriete regio in Oostenrijk. Vanuit Bürserberg, onze uitvalbasis, maakten we diverse uitstapjes waaronder dus naar Lech. Niet onze eerste bezoek aan dit wintersportdorpje, maar toch gingen we ook deze keer weer op pad naar Lech. Vooral omdat we de route er naar toe gewoon super vinden om te rijden.

Continu rijdend door kleine gehuchten, links en rechts omgeven door bergen en genietend van mooie vergezichten. Alsof je door een ansichtkaart rijdt. Vaste prik is natuurlijk onze stop bij een kiosk waar je normaal moet dringen voor een plekje. Ook nu was het behoorlijk druk, vooral met motorrijders. Niet zo gek op zich, want we waren er op een zonnige zondag.

Bij deze kiosk heb je weliswaar geen uitgebreide kaart, maar de bediening is vriendelijk en het uitzicht is prachtig. Altijd een genietmomentje voor ons in ieder geval.

Lech: pracht en praal of niet?

Ik vind dat eigenlijk nog wel meevallen. Natuurlijk zijn er veel dure hotels en restaurants. Wat dacht je van een bordje soep voor € 12,= bij Hotel Post of een overnachting in dit hotel in december voor € 576,= per nacht? Los daarvan, is het gewoon een prachtig pand om te zien, met voor het terras een mooie oude koets.

Zo zijn er meer van dit soort prachtige panden, maar los van de rondrijdende duur uitziende auto’s heeft Lech wat mij betreft totaal niet de allure van bijvoorbeeld Monaco of Saint Tropez. Het lijkt eerder op een kneuterig dorpje waar toevallig wat duurdere hotels zitten. Saillant detail is dat je hier juist veel oude houten schuren en typische Oostenrijkse huizen vindt vanwege de strenge bouwnormen die in Lech gelden.

Wat kun je doen in Lech?

Natuurlijk vind je hier ook weer kabelbanen en doordat Lech niet omringd is door mega hoge bergen is het ook een ideaal gebied voor wandelaars en montainbikers. In de winter trekt het inderdaad vele toeristen omdat de pistes ook geschikt zijn voor skiërs die iets minder ervaren zijn.

Voor ons is Lech eigenlijk gewoon een tussenstop tijdens het rijden van een mooie rondrit in de bergen. Een plaatsje waar je even op je gemak door heen slentert, de mooie auto’s bewondert en eventueel op een terrasje neerstrijkt. Of eventueel iets buiten het centrum zodat je in ieder geval iets minder kwijt bent voor een kop koffie.

Wij wilden eigenlijk met de bus vanuit Lech richting de Formarinsee, één de mooiste bergmeren van Oostenrijk. Dat is er helaas niet van gekomen omdat we al wat aan de late kant waren, dus daar moeten we zeker nog een keertje voor terug.

Ben jij al eens in Lech geweest?

Wandelen in het Silbertal: genieten in een bosrijke omgeving

9 oktober 20208 oktober 2020Europa, Oostenrijk, Travel Wanda 10 Reacties

Het Silbertal is zo’n dal waar we tijdens eerdere vakanties in Vorarlberg door heen reden, maar nooit stopten. Tot afgelopen september. We besloten om namelijk met de Kristbergbahn in Silbertal omhoog te gaan voor een mooie natuurwandeling. Een stuk minder hoog dan onze vorige wandeling bij de Hochjoch. Misschien minder spectaculair, maar zeker voor herhaling vatbaar en ook heel geschikt voor gezinnen met kinderen. Wandelen jullie gezellig met mij mee?

Silbertal

Zoals de naam al doet vermoeden, staat dit dal bekend om de zilver die hier zo’n 500 jaar geleden werd gewonnen. Het dorpje is vrij klein, met nog geen 1000 inwoners, maar toch trekt het jaarlijks vele toeristen. Belangrijkste attractie van Silbertal is namelijk de Kristbergbahn.

Deze kabelbaan brengt je naar het wat hoger gelegen bergdorpje Kristberg (1.430 meter hoogte) waar diverse wandel- en montainbikeroutes zijn uitgezet en waar je in de winter kunt skiën. Zeker als beginneling is dit een prima gebied om te vertoeven.

In de zomer kun je Kristberg ook per auto bereiken, maar in de winter is het vaak alleen per kabelbaan bereikbaan. Ondanks dat wij in september met de auto naar dit dorpje hadden kunnen rijden, pakten we toch de Kristbergbahn. Deze kabelbaan is namelijk gratis als je over de Montafon Brandnertal Kaart beschikt.

Silberpfad wandeling bij de Kristberg

Na een ritje van nog geen vijf minuten komen we op de Kristberg aan. In de verte zien we Panoramagasthof Kristberg al liggen, maar we besluiten om eerst voor een wandeling te gaan. We hadden ons al enigszins voorbereid, maar ook bij het bergstation staat een bord met daarop diverse wandelingen.

Uiteindelijk beïnvloedt dat onze keuze niet, we gaan namelijk voor het Silberpfad. Een wandeling geschikt voor families met kinderen en dus prima te doen. Al met al een rondweg van zo’n 3 kilometer. Dit klinkt niet ver, maar toch moet je voor deze wandeling wel de nodige tijd uittrekken. Onderweg kom je namelijk langs diverse wetenswaardigheden die je alles vertellen over hoe er ooit in deze regio zilver werd gewonnen. Ook zijn er leuke educatieve spellen voor kinderen, wij laten dat grotendeels links liggen, maar lezen her en der wel de borden met informatie.

Genieten van een bosrijke omgeving in het Silbertal

Ergens hebben we niet het gevoel dat we boven op een berg aan de wandel zijn, we wandelen namelijk in een bosrijke omgeving. Af en toe komen we op een punt waar we een mooi uitzicht op Silbertal hebben en realiseren we ons dat we toch op hoogte zijn.

De wandeling is inderdaad prima te doen, af en toe een stukje omhoog, maar nergens te steil of te pittig. Onderweg ploffen we af en toe even op een bankje neer om te genieten van het uitzicht, zoals bijvoorbeeld bij een klein bergmeertje. Altijd leuk om dit soort onverwachtse plekjes tegen te komen.

Ondertussen horen we al een luid geklingel en verwachten we elk moment oog in oog te komen staan met een stel koeien. Dat is inderdaad ook het geval. Hier wijken we iets van de route af en lopen we rechtstreeks naar het weiland met de koeien. Ik zelf kan hier altijd enorm van genieten, maar René is meestal al vrij snel uitgekeken. Of beter gezegd, hij ziet het eindpunt van onze wandeling, oftewel Panoramagasthof Kristberg.

Op het terras

Na zo’n anderhalf uur hebben we de Silberpfad volbracht en lopen we richting het terras van Panoramagasthof Kristberg. Het is vrij druk, maar toch vinden we nog een plekje. Nadat onze bestelling is gebracht, genieten we lekker van onze lunch en het uitzicht terwijl ondertussen steeds meer wandelaars en montainbikers een plekje proberen te vinden.

Nadat we nog even een kijkje bij de Kristbergkirche, de oudste kerk van Montafon, hebben genomen, is het helaas tijd om terug te keren naar het bergstation.

Praktische informatie over het Silberpfad

rondwandeling op de Kristberg, geschikt voor families met kinderen
lengte wandeling 2,6 km door een wisselend landschap
bereikbaar via de Kristbergbahn in Silbertal, voor actuele openingstijden klik hier
Tarief Kristbergbahn EUR 16,00 voor een volwassene, EUR 9,20 voor kinderen, klik hier voor actuele prijzen
Kristbergbahn is gratis indien je de Montafon Brandnertal Kaart hebt gekocht

Silvretta Hochalmstrasse: prachtige vergezichten, stuwmeren en loslopende koeien

5 oktober 20204 oktober 2020Europa, Oostenrijk Wanda 9 Reacties

Wie ooit in Vorarlberg is geweest, zal ongetwijfeld ook de Silvretta Hochalmstrasse hebben gereden. Deze bergroute is de panoramische route die de deelstaten Vorarlberg en Tirol met elkaar verbindt. Wat mij betreft een absolute must als je in Vorarlberg op vakantie bent. Even een dagje geen kabelbanen, maar een autoroute langs prachtige vergezichten, stuwmeren en als je geluk hebt met loslopende koeien onderweg. Kortom, alle ingrediënten zijn aanwezig voor een dagje optimaal genieten. Wij reden deze route afgelopen september voor de derde keer en waren opnieuw onder de indruk. Genieten jullie met mij mee?

Silvretta Hochalmstrasse

De Silvretta Hochalmstrasse wordt gezien als één van de mooiste panoramawegen van de Alpen. Dat zorgt ervoor dat het zeker in de zomerperiode een drukke route is. Het is ook een zeer geliefde route voor motorrijders en wielrenners. Daardoor is het aan te raden om redelijk vroeg op de dag op pad te gaan. Hierdoor heb je volop gelegenheid om onderweg te stoppen en van het uitzicht te genieten.

De route start in Partenen in Montafon in Vorarlberg (1.051 meter hoogte) en voert je langs 34 haarspeldbochten naar de 2.032 meter hoge Bielerhöhe en eindigt uiteindelijk in Galtür (1.584 meter hoogte) in het Paznauntal in Tirol.

Zoals gebruikelijk met dit soort routes is het een tolweg. Een dagkaart voor een personenauto kost € 16,50, maar deze tolweg valt ook onder de Montafon kaart. Met deze kaart betaal je éénmalig een bedrag voor een aantal dagen. Vervolgens kun je in die periode dan gratis met alle aanwezige kabelbanen in Montafon, maar ook betaal je dan geen tol voor de Silvretta Hochalmstrasse.

Onderweg naar de Bielerhöhe

Het beginpunt van de Silvretta Hochalmstrasse in Partenen valt niet te missen. Een tolhuisje voorkomt namelijk dat je zo kunt doorrijden. Nadat wij onze Montafon kaart hebben laten zien, mogen we beginnen aan de route. Ondanks dat het voor ons de derde keer is en we weten wat we kunnen verwachten, genieten we volop.

In totaal zijn er 34 haarspeldbochten en deze zijn gelukkig genummerd. Ideaal want ergens op internet heb ik gelezen dat je tussen bocht 23 en 24 een mooi overzicht op deze bergroute hebt. Gelukkig voor mij hebben nog niet meer mensen deze spot ontdekt en kunnen we rustig stoppen en genieten van het uitzicht.

Niet lang daarna komen we bij het eerste stuwmeer, Vermunt Stausee. Ook hier maken we even een fotostop. Een wandeling rondom het stuwmeer is ook mogelijk, maar op de één of andere manier spreekt dit stuwmeer niet zo tot de verbeelding. Het is er vrij rustig en ook wij besluiten na een korte wandeling op de stuwdam weer terug richting de auto te gaan.

De Bielerhöhe: de Silvretta Staussee en de Piz Buin

Na 32 haarspeldbochten zien we het bordje Bielerhöhe langs de kant van de weg staan. We zijn inmiddels op een hoogte van 2.032 meter aangekomen. En dat betekent ook dat we voor het eerst op deze route besneeuwde bergtoppen zien. Inmiddels zien we ook de hoogste berg van Vorarlberg voor ons opdoemen, de Piz Buin. Met zijn 3312 meter hoogte een opvallende verschijning.

Op de Bielerhöhe ligt ook het einddoel voor de meesten, namelijk de Silvretta Staussee. Voordat we daar echter aankomen, worden we onderweg nog opgehouden door een kudde koeien. Een deel loopt over de weg en een andere groep ligt op deze zomerse dag lekker te chillen langs de weg. Ideaal fotomomentje dus!

Daarna zijn we vrij snel bij de Silvretta Staussee en moeten we even zoeken naar een plekje op de parkeerplaats. Ook bij dit stuwmeer kun je rondom wandelen en wij besluiten dan ook om dit te gaan doen. Vooral omdat we wel graag dichter bij de Piz Buin willen komen. De rondwandeling is zo’n 6,5 kilometer lang en geldt als een gemakkelijke wandeling. Toch besluiten wij om na zo’n twintig minuten terug te keren. Het terras van Restaurant Silvrettasee lonkt.

We ploffen dan ook neer op het terras en genieten van ons uitzicht en onze apfelstrudel. Uiteindelijk besluiten we om onze route te vervolgen. Nog slechts twee haarspeldbochten te gaan en dan hebben we de Silvretta Hochalmstrasse volbracht.

Eindpunt Galtür

Bocht 33 en 34 liggen aan de andere kant van de Bielerhöhe en zijn een stuk minder spectaculair dan hun voorgangers. Logisch want de afdaling is inmiddels ingezet. Toch worden we nog aangenaam verrast. Ook hier sjokt een kudde koeien over de weg terwijl anderen lopen te grazen langs een klein meertje. Ideaal om nog even te stoppen en te genieten van het uitzicht.

Voordat je bij Galtür komt, kun je er nog voor kiezen om een uitstapje te maken naar de Kopssee, het derde stuwmeer op deze route. Wij rijden echter door omdat we nog een lange autorit voor de boeg hebben. Het schijnt echter wel de moeite waard te zijn, dus we moeten nog een keer deze bergroute rijden.

Wij verlaten de Silvretta Hochalmstrasse en rijden via Galtïr en Ischgl richting de Arlbergpass om terug te rijden naar onze uitvalbasis in Bürserberg. Natuurlijk kun je voor de snellere route kiezen, namelijk nog een keer de Silvretta Hochalmstrasse rijden.

Praktische informatie over de Silvretta Hochalmstrasse

lengte 23 kilometer met 34 haarspeldbochten
dagkaart voor een personenauto € 16,50 (2020). Voor actuele prijzen klik hier
de tolweg is gratis indien je een Montafon Brandnertal kaart hebt, voor meer informatie klik hier
de Silvretta Hochalmstrasse is alleen in de zomerperiode geopend voor publiek.
Highlights: Vermunt Staussee, Silvretta Staussee, Bielerhöhe, Kopssee, Piz Buin

Wandelen in Vorarlberg: Prachtige vergezichten en bergmeren

25 september 202024 september 2020Europa, Oostenrijk, Travel Wanda 12 Reacties

Inmiddels zijn we op diverse plekken in Oostenrijk geweest, maar Vorarlberg is toch wel onze favoriet. Ook in september waren we twaalf dagen in deze prachtige regio. Een regio die zich kenmerkt door relatief kleinere plaatsen, grillige maar mooie bergen én vooral veel rust en ruimte. Alle ingrediënten dus om optimaal te ontspannen en tegelijkertijd te kunnen genieten. Dat hebben we dan ook zeker gedaan. Vandaag neem ik jullie hoog mee in de bergen voor een panoramawandeling langs een drietal bergmeren. Ga je mee op deze mooie wandeling?

Wandelen bij de Hochjoch in Vorarlberg

De Hochjoch is met een hoogte van 2520 meter één van de hoogste bergen in Montafon, een regio in de Oostenrijkse deelstaat Vorarlberg. In de winter trekt dit gebied tal van wintersportliefhebbers en in de zomer vind je hier vooral wandelaars. Ook wij hebben meerdere wandelingen gemaakt, maar de Seetal-wandeling bij de Hochjoch staat met stip bij ons op één.

Een zeer gevarieerde wandeling over smalle paden met groene alpenweiden, heldere bergmeren en prachtige vergezichten onderweg. Af en toe pittig, maar over het algemeen prima te doen.

Er zijn twee kabelbanen vanuit Schruns die je naar de Hochjoch brengen, namelijk de Hochjoch Bergbahn en de Zamang-Bahn. De eerstgenoemde was buiten gebruik, waardoor wij met de Zamang-Bahn naar boven zijn gegaan. In beide gevallen kom je uit bij het Kapell-bergstation op een hoogte van 1850 meter. Hier heb je natuurlijk al een prachtige uitzicht en vind je diverse wandelroutes. Wij kozen er echter voor om met de Sennigrat Bahn, een stoeltjeslift, nog wat hoger te gaan (2300 meter). Hier start namelijk de Seetal-wandeling.

Genieten bij de Wormser Hütte

Al direct nadat we de stoeltjeslift zijn uitgestapt, zien we het eerste bergmeer al in de verte liggen. Rechtstreeks er naar toe gaan, wil helaas niet. We volgen dan ook braaf de route en gaan eerst al klimmend een stukje verder omhoog en wel naar de Wormser Hútte, een bergrestaurant waar je eigenlijk al direct zou willen neerploffen. Het uitzicht over het dal met de dorpen Schruns en Tschagguns is prachtig en het terras met zijn heerlijke geuren is zeer verleidelijk.

Toch besluiten we om, na even te hebben genoten van het uitzicht, direct aan onze wandeling te beginnen. Mocht je de wandeling niet willen doen, dan raad ik je toch aan om de stoeltjeslift te pakken zodat je in ieder geval van dit uitzicht kunt genieten.

Het eerste meer: De Herzsee

De Seetal wandeling gaat langs een drietal bergmeren en de eerste zagen we al direct liggen bij het uitstappen van de stoeltjeslift. Vanaf de Wormser Hütte beginnen we aan de lichte afdaling naar dit meer op 2216 meter hoogte. De Herzsee dankt zijn naam aan zijn vorm, van een afstandje lijkt het inderdaad wel wat op een hartje.

Hoewel het op deze zomerdag erg verleidelijk is om even te gaan pootje te baden in het meertje, doen we dat maar niet. Het water is namelijk steenkoud. Wij waren er in september, maar in de zomer heb je grote kans dat je nog sneeuw ziet liggen en dat ook delen van de wandelroute besneeuwd zijn. Gelukkig voor mij, was dat nu niet het geval en vervolgen we onze route naar het tweede bergmeer.

De Seetalhüsli en de Schwarzsee

Niet ver van de Herzsee zien we de Seetalhüsli al opdoemen. Deze skihut ligt aan een klein meertje waar we wat kinderen zien suppen, maar dit is niet het officiële tweede meertje van de wandeling. Het tweede bergmeer, de Scharzsee zien we namelijk aan de rechterkant liggen.

Opnieuw dalen we een stukje af en genieten we ook bij dit meer van het prachtige uitzicht. Het blijft bijzonder om te beseffen dat er boven in de bergen nog een heel wereld op zich is. Als we na enige tijd onze route willen vervolgen, slaat de vertwijfeling toe. Gaan we wel goed?

Dan zien we inderdaad een markering op een grote steen en realiseren we ons dat het tweede deel van de wandeling voor ons wellicht wat te pittig zal worden. Het gaat namelijk vrij steil naar beneden over een klein paadje dat met stenen is bezaaid. Om problemen te voorkomen, besluiten we om terug te keren naar de Seetalhüsli. Daarnaast ligt namelijk de skitunnel waarmee je een deel van de route kunt afsnijden. Leuk weetje: deze skitunnel is met zijn lengte van 476 meter de langste van Europa.

Hoe graag we de route volledig hadden willen doen, we gaan toch voor de skitunnel. En ja, eenmaal uit de tunnel zien we in de verte het derde bergmeer al opdoemen.

De Seebligasee, een stuwmeer op hoogte in Vorarlberg

Deze stuwmeer dient als wateropslag voor de sneeuwkanonnen in de winter. Niet echt een bergmeer dus, maar ondanks dat mooi om te zien. Je kunt rondom het stuwmeer wandelen wat zeker voor gezinnen met kinderen een leuke bezigheid is. Er is namelijk een belevingspad aangelegd met educatieve spelletjes, ook kun je er een korte blote voetenpad lopen en is er een heuse waterspeelplaats.

Wij laten dit voor wat het is, want ons oog is inmiddels gevallen op het iets lager gelegen Kapellrestaraunt. Onderweg komen we nog een paar Oostenrijkse koeien tegen en onder het nodige geklingel bereiken we uiteindelijk het restaurant. Hoewel de menukaart zeer uitgebreid is, is de keuze voor mij niet zo lastig. Ik ga voor de Kaiserschmarren, een Oostenrijkse variant op poffertjes terwijl René voor de huisgemaakte goulashsoep gaat. Wel verdiend na onze eerste wandeling in de bergen!

Praktische informatie over de Seetal wandeling

De Seetalwandeling is in totaal 5,5 km lang met een gemiddelde moeilijkheidsgraad. Wij hebben een deel van de wandeling afgesneden en liepen uiteindelijk 4,6 km.
Voor de wandeling moet je minimaal 2 uur uittrekken, wij deden er zo’n 3 uurtjes over inclusief de nodige stops
De wandeling is niet geschikt voor kinderwagens, rolstoelen en scootmobielen. M.a.w. je moet goed ter been zijn en zorgen voor goede wandelschoenen.
Zorg ook voor voldoende water en/of voedsel, want alleen aan het begin of aan het einde van je wandeling heb je gelegenheid om iets te kopen.
De wandeling bij de Hochjoch is te bereiken via de Hochjoch Bahn (centrum Schruns) en de Zamang Bahn (iets buiten het centrum van Schruns). Beiden brengen je naar het Kapell Bergstation waarna je de stoeltjeslift, Sennigrat, pakt om aan de wandeling te beginnen.

De hoogtepunten van onze vakantie in Oostenrijk

21 september 202020 september 2020Europa, Oostenrijk, Travel Wanda 14 Reacties

Eindelijk was het dan zo ver! Toch nog op vakantie naar ons geliefde Oostenrijk! Lange tijd was het onzeker vanwege het hele corona-gebeuren. Uiteindelijk boekten we toch een vakantiehuisje in Burserberg en genoten we van al het moois dat Vorarlberg te bieden heeft. Inmiddels zijn we al een paar dagen terug en wordt het de hoogste tijd om jullie bij te praten. Natuurlijk volgen er nog uitgebreide blogs, maar voor nu deel ik alvast de hoogtepunten van deze vakantie met jullie!

Volop zomers weer

De eerste twee dagen was het grijs en mistig en konden we de bergen totaal niet zien. Daarna brak de zon door en werd het volop zomers weer. Heerlijk genieten dus! Overdag een graadje of 26 en ‘s avonds koelde het af naar zo’n 15 graden. Dat betekende helaas wel dat we ‘s avonds binnen zaten, maar ach, dat weet je als je in september naar zo’n bestemming gaat.

Het was echt nog een heerlijke zomervakantie en dat voor de maand september!

Ons prachtige uitzicht

Via Google hadden we wel al gezien dat we een mooi uitzicht zouden hebben vanaf ons balkon. Maar ja, doordat de mist op de eerste twee dagen lang bleef hangen, zagen we pas op dag drie het mooie uitzicht. Sinds die dag was het elke ochtend heerlijk wakker worden, maar ook ‘s avonds was het een mooi gezicht. Al die lichtjes in het dal van Bludenz.

Het heerlijke eten in Oostenrijk

Ondanks dat we in Oostenrijk voornamelijk zelf hebben gekookt, hebben we natuurlijk ook wel gesmuld van de Oostenrijkse keuken. Van een simpele lunch met een tosti tot een heerlijk simpel broodje bij een alm. Ook genoten we van zelfgemaakte apfelstrudels en natuurlijk niet te vergeten Kaiserschmarren. Wat mij betreft echt een gerecht wat je moet proeven als je in Oostenrijk bent!

In totaal zijn we drie keer uit eten geweest en was vooral de Grössli op de berg bij Gargellen super lekker. Nu alweer zin in!

De mooie wandelingen in Oostenrijk

Wie op vakantie gaat naar Oostenrijk doet dit natuurlijk vooral vanwege de bergen. Ook wij vinden het heerlijk om een kabelbaan te pakken en te genieten van het uitzicht. Ik vind het nog steeds bijzonder om te zien dat er hoog in de bergen nog een leven op zich is.

We hebben dan ook meerdere mooie wandelingen gemaakt. Langs bergmeren met kristalhelder water, door bosrijk gebied, maar ook wandelen op hoogte langs mooie vergezichten. Stuk voor stuk wandelingen waar ik nog uitgebreid over ga schrijven.

Een wandeling die ons zeker zal bijblijven is de wandeling door de Burserschlucht. Volgens internet een lichte familiewandeling van zo’n twee uurtjes. In de praktijk een vrij pittige wandeling met het nodige klimwerk waar we uiteindelijk vierenhalf uur over hebben gedaan. Voor ons duidelijk te pittig. Ik was dan ook super blij dat we uiteindelijk zonder kleerscheuren terug bij onze auto waren.

De Silvretta Hochalmstrasse

In Oostenrijk kun je op diverse plekken mooie autoroutes rijden. In Vorarlberg heb je de Silvretta Hochalmstrasse, een prachtige autoroute met 34 haarspeldbochten die je uiteindelijk bij de Silvretta Staussee brengt waar je kunt genieten van het uitzicht op de hoogste berg van Vorarlberg, de Piz Buin.

Ondanks dat we deze route al meerdere keren hebben gereden, blijft het genieten. Iedere keer ben ik opnieuw onder de indruk. Echt een aanrader!

De koeien in Oostenrijk

Ik kan niet anders dan gewoon toegeven dat ik een zwak heb voor de Oostenrijkse koeien. Zodra ik ze zie, wil ik het liefst dat René de auto parkeert en dat ik dan mijn foto’s kan maken. Natuurlijk wil dat niet altijd, maar dit jaar had ik eigenlijk best wel geluk, want ze stonden soms gewoon voor onze auto. Echt genietmomentjes!

Kortom, Oostenrijk was in alle gevallen weer een heerlijke vakantie waar we beiden met een big smile op terugkijken!

Wel of niet op vakantie in september?

24 augustus 202023 augustus 2020Europa, Oostenrijk, Travel Wanda 17 Reacties

Normaal heb ik in juni mijn zomervakantie van drie weken en in september dan nog een weekje vakantie. Door corona hebben we deze plannen gewijzigd. In juni een weekje en in september dan onze zomervakantie. Uiteindelijk ging het licht voor toeristische uitstapjes in juni toch nog op groen en boekten we snel een weekje in Rijnland-Palts in Duitsland. Nu september dichterbij komt, willen we natuurlijk graag weten wat we kunnen gaan doen. Is het verantwoord om op vakantie te gaan? Waar moeten we eventueel opletten en wat willen we graag? In deze blog deel ik het allemaal met je!

Is het verantwoord om op vakantie te gaan?

Tja, de één zal zeggen, ‘nee, veel te gevaarlijk, ga gewoon een jaartje niet’, terwijl een ander zegt ‘ja, in het buitenland loop je net zoveel risico’s als hier. Wij behoren tot die laatste groep en zien er op zich geen probleem in om dus op vakantie te gaan. Mits je goed voorbereid bent en je aan de maatregelen houdt.

Daarbij komt ook nog dat we in het naseizoen zitten en het dus een stuk rustiger is. Het enige is wel dat het licht op groen moet staan. Dat de kans bestaat dat het tussentijds kan veranderen, tja, dat zien we dan wel weer. We gaan met eigen auto en kunnen dus snel beslissen wat we gaan doen.

Waar gaan we vakantie vieren in september?

Nou, die keuze stond eigenlijk al aan het begin van dit jaar vast. We willen namelijk dolgraag weer terug naar Oostenrijk. Vorig jaar zijn we niet geweest en daarvoor ook slechts een paar dagen, dus dit jaar willen we weer echt een week of langer die kant op.

Toch hebben we vrij lang gewacht met boeken om toch een beetje meer inzicht te hebben in de situatie ter plekke. Inmiddels hebben we dan wel geboekt, hebben we zelfs al betaald en hebben we alle papieren ontvangen. Het was nog wel even zoeken, maar uiteindelijk zijn we toch gegaan voor onze eerste keuze, namelijk Vorarlberg, een vrij rustige regio. We zijn er al vaker geweest en het voelt voor ons als soort van thuis. Bovenstaande foto is van de Lunersee, wat mij betreft het mooiste meer in Oostenrijk. We zijn er nu drie keer geweest, maar een vierde keer sluit ik zeker niet uit haha…

Huisje, hotel, camping of vakantiepark?

In Oostenrijk boeken we altijd een vakantiehuis of appartement, maar het is vaak wel lastig om iets geschikt te vinden. Sommige huisjes zijn behoorlijk gedateerd of zijn qua ligging minder ideaal. Ook deze keer was het even zoeken, maar uiteindelijk hebben we dit vakantiehuisje in Burserberg geboekt en zie ik ons straks wel zitten genieten op ons balkon van het uitzicht.

Ideaal van dit vakantiehuisje is ook de ligging, binnen een kwartier ben je bij de snelweg en kun je dus vrij snel alle kanten op. We zitten bv zo’n 45 km van Lech en alleen de route er naar toe is al alsof je continu door een ansichtkaart rijdt!

Hoe zit het met coronamaatregelen in Oostenrijk?

De teller voor Vorarlberg staat momenteel op 1050 besmettingen waarvan 20 personen zijn overleden. Er lijkt dus weinig aan de hand te zijn, maar dat neemt niet weg dat we ons natuurlijk wel aan de maatregelen moeten houden. Net als in Duitsland zijn mondkapjes verplicht in openbare ruimtes zoals bv winkels, restaurants en stoeltjesliften. Niet ideaal, maar het belemmert ons niet in in ons vakantiegevoel.

In tegenstelling tot hier moet je in Oostenrijk 1 meter afstand houden.

Wat willen we gaan doen tijdens onze vakantie in Vorarlberg?

Zoals gezegd is Vorarlberg geen onbekende regio voor ons. Dat betekent echter niet dat we alles al hebben gezien. Natuurlijk zullen we ongetwijfeld ook dingen gaan doen die we al eerder hebben gedaan, maar met 11 dagen hebben we tijd genoeg om ook nieuwe plekken te gaan ontdekken.

Op ons verlanglijstje staan:

De Silvretta Hochalmstrasse: we houden enorm van het rijden van mooie autoroutes en wat dat betreft word je in Oostenrijk natuurlijk op je wenken bediend. De Silvretta Hochalmstrasse is slechts 25 km lang, maar is absoluut de moeite waard. We hebben hem twee keer eerder gereden, maar nog nooit hebben we de wandeling rondom het stuwmeer gedaan. Dat willen we deze keer dus wel gaan doen. Nu al zin in!

Wandeling langs drietal bergmeren: met de kabelbaan in Schruns omhoog om vervolgens hoog in de bergen een rondwandeling langs een drietal bergmeren te maken. Schijnt prima te doen te zijn, dus we zullen gaan zien!
Burserschlucht: Oostenrijk staat bekend om zijn schluchten en klammen, oftewel rondwandelingen door een indrukwekkende kloof met tig watervallen. Aangezien dit vlak in de buurt is van ons vakantiehuisje, mag deze natuurlijk niet ontbreken!
Rondrit naar Lech: Lech zelf stelt op zich niet zoveel voor, een vrij klein plaatsje, maar de rit er naar toe is prachtig en die willen we zeker nog een keertje gaan doen.
Genieten van lekkere koffie en gebak in het oudste koffiehuis van Vorarlberg, namelijk in Hohenems.
Heel veel foto’s maken van Oostenrijkse koeien: ik kan niet ontkennen dat ik een zwak heb voor Oostenrijkse koeien, hoe vaak ik wel al niet heb geroepen ‘René stoppen, koeien”, zijn ontelbaar.
zoveel mogelijk gebruik maken van de Montafon kaart: met deze kaart kunnen we maar liefst 19 kabelbanen doen en in geval van slecht weer kunnen we ook nog gratis diverse musea bezoeken. Ideaal dus om de omgeving te verkennen!