Project Wandelen: Moet ik een tandje bijschakelen of niet?

30 augustus 202129 augustus 2021persoonlijk, Wandelroutes Wanda 9 Reacties

Begin dit jaar lanceerde ik een vijftal projecten waaronder Project Wandelen. Eigenlijk een verlengstuk van mijn andere project, namelijk Gezonder Leven. Door het hele corona gebeuren wandel ik al meer, maar ik wil mezelf ook graag uitdagen. Langere afstanden lopen, elke dag zoveel stappen zetten én minimaal 500 geregistreerde wandelkilometers in een jaar afleggen.

Hoe verging het mij én moet ik wellicht nieuwe doelen stellen of doelen bijstellen?

Langere afstanden wandelen

Inmiddels is de horeca weer normaal geopend en hoef ik dus niet te stressen over al dan niet naar de wc te kunnen onderweg. Toch is het er helaas nog niet van gekomen om routes van 6 kilometer of meer te wandelen, laat staan eentje van tien kilometer.

Waarom niet? Tja, echt een excuus hiervoor heb ik niet. Het is er simpelweg niet van gekomen. Natuurlijk wandel ik nog steeds, maar het blijft bij wandelroutes van maximaal vijf kilometer. Misschien ook wel omdat ik mezelf gewoon niet echt durf uit te dagen op dat gebied. Niet dat ik zozeer bang ben dat ik het conditioneel niet zal redden, maar meer omdat ik denk dat zo’n lange wandeling mij zal gaan vervelen.

Wel merk ik dat ik eigenlijk helemaal geen moeite meer heb met wandelingen van vijf kilometer, dus dat vind ik in ieder geval een lekkere opsteker. Ook in Zuid-Limburg tijdens onze vakantie ging het mij redelijk gemakkelijk af om ook in een glooiend landschap vijf kilometer te wandelen.

Toch blijft het wel mijn doel om langere routes te gaan wandelen. Dus onderstaande routes wil ik zeker nog graag dit jaar gaan doen:

Het Boswachterspad Oudemolense Diep (7 km)
Het Asserbos (7 km)
Wandelroute Schapenpark (8 km)

Wandelen op een hogere tempo

Nog te vaak heeft wandelen voor mij als doel om er lekker met mijn camera erop uit te trekken. Toch heb ik soms ook een week dat ik ineens ‘s avonds nog een half uurtje ga ‘stampen’ om zo mijn punten voor ASR Vitality op hartslag binnen te harken.

Dat lukt dan ook aardig waardoor mijn gemiddelde snelheid wel omhoog is gegaan van 4,8 kilometer per uur naar 5,0 kilometer per uur. Als mijn vriend mee gaat, dan tik ik met gemak zelfs de 5,3 aan, dus op dat vlak is er zeker wel sprake van verbetering.

Alleen zou ik het gewoon bij moeten houden en ‘s avonds toch wat vaker weer aan de wandel moeten gaan. Zodat ik niet iedere keer voor mijn gevoel weer opnieuw hoef te beginnen, maar dat mijn basisconditie standaard hoger komt te liggen.

En toch kan ik mij er gewoon niet toe zetten om dit op regelmatige basis te doen. Gek toch? In ieder geval een aandachtspuntje voor de komende herfst.

Uitdagingen stellen

Dankzij de app Ommetjes heb ik al een paar keer een reeks volbracht. Mijn langste reeks is 15 dagen aaneengesloten een ommetje maken van minimaal twintig minuten. Dat gaf ook best wel een kick, maar zoals zo vaak laat ik ook dat dan vervolgens verslonzen.

Nadat ik drie keer een reeks van tien dagen heb gehaald, blijf ik inmiddels weer hangen op hooguit vijf dagen achter elkaar wandelen. Hoogste tijd dus om een poging te doen om minimaal tien dagen achter elkaar te wandelen. Nog beter is om mijn record weer wat scherper te zetten!

Ik wil ook weer op mijn thuiswerkdagen voor dat ik begin met werken eerst een ommetje gaan maken. Nu rol ik bij wijze van spreken mijn bed uit en begin ik met werken, maar uit ervaring weet ik dat het ook fijn is om eerst een stuk te gaan wandelen alvorens te gaan werken.

Minimaal 500 kilometer wandelen dit jaar

Vorig jaar liep ik in totaal 375 geregistreerde wandelkilometers. Dit jaar wil ik naar 500 geregistreerde wandelkilometers waardoor mijn weekgemiddelde op een tien kilometer moet zitten.

Op zich lukt dit prima, mits het weer meewerkt, want ik merk toch wel dat ik echt een mooi weer wandelaar ben. Daar ligt dan ook direct mijn valkuil want met de herfst voor de deur bestaat het gevaar dat ik minder ga wandelen. Een aandachtspuntje dus!

Doe jij weleens een wandeling van meer dan vijf kilometer?

Project Me Time: Ben ik minder online?

26 mei 202124 mei 2021Lifestyle, persoonlijk Wanda 9 Reacties

Net als voorgaande jaren wil ik ook in 2021 met een aantal projecten aan de slag. Project Nederland, Vakantiehuis en Gezonder Leven lopen al een tijdje. Dit jaar zijn Project Wandelen en Me Time er nieuw bijgekomen. Natuurlijk is er een overlap tussen een aantal projecten. Dat maakt het in zekere zin gemakkelijker, maar tegelijkertijd vind ik het ook wel fijn om er af en toe even bewust bij stil te staan. Vandaag dus Project Me Time, oftewel, ben ik vaker offline en neem ik ook bewust tijd voor mezelf?

Waarom Project Me Time?

Nu met corona ben ik natuurlijk meer dan ooit op mijzelf aangewezen. Toch betekent dit in mijn geval dat ik zeker vorig jaar hele avonden alleen maar met mijn mobieltje in de weer was. Even Instagram checken, even een rondje op Facebook, even de Formule 1 sites afspeuren voor het laatste nieuws en ga zo maar door.

Dat wil ik dit jaar echt gaan doorbreken en weer oude hobby’s oppakken of nieuwe ontdekken. Alles om meer het gevoel te hebben dat ik mijn dag nuttig heb besteed waarbij ik ook nog eens mijn rust momenten heb gepakt. Niet met een vol hoofd naar bed gaan waardoor het de hele nacht in mijn hoofd blijf rondspoken. Herkenbaar?

Oude hobby’s herontdekken

Tot een paar jaar geleden was lezen één van mijn grootste hobby’s. Avonden achterelkaar kon ik mij helemaal onderdompelen in een spannende thriller. Tot ik ging schrijven voor Racingnews365 en het mobieltje mijn nieuwe metgezel werd. Inmiddels ben ik alweer enige tijd gestopt met Racingnews365, maar is dat mobieltje nog te vaak mijn metgezel.

Toch gaat het de laatste tijd wel een stuk beter en leg ik hem ook bewust aan de kant. Een hele avond, laat staan een heel weekend, offline zijn, blijf ik moeilijk vinden. Daarvoor ben ik én te nieuwsgierig aangelegd, maar is er ook altijd wel een whatsapp berichtje waardoor ik toch mijn mobieltje pak.

Het lezen heb ik in ieder geval weer opgepakt. Voortvarend ging ik dit jaar van start, maar door Kwaad Bloed kwam de klad er in. Niet omdat het geen goed verhaal was, maar een pil van dik 1000 pagina’s. Dat duurde wel even voor ik die uit had. De teller staat tot nu toe op 12 boeken, nog lang niet zoveel als in het verleden, maar ik maak er wel weer bewust tijd voor.

Daarnaast heb ik het puzzelen helemaal herontdekt, of beter gezegd, het oplossen van Zweedse puzzels. Door een puzzelboekje in mijn kerstpakket ben ik hier weer mee begonnen en inmiddels al toe aan mijn zesde puzzelboek. Ik vind het heerlijk ontspannend plus het schijnt ook nog eens goed voor het brein te zijn. Win win dus!

Nieuwe hobby’s ontdekken

Doordat we vanwege corona nogal aan huis zijn gebonden, werd het ook wel tijd om wat nieuws uit te gaan proberen. Al dat wandelen in de straten van Veendam komt mij zo langzamerhand wel de keel uit. Dankzij vriendinnetje M. leerde ik het geocachen kennen. Een hele leuke manier om al wandelend iets te ontdekken.

Alleen vind ik dit niet iets om in mijn uppie te gaan doen en zie ik mijzelf ook nog niet met allerlei hulpattributen ergens in een bosje op zoek gaan naar die verborgen cache. Maar toen kwam ineens het Adventure Lab voorbij en hoewel ik dit nog maar één keertje heb gedaan, ben ik er wel super enthousiast over. Juist omdat het weer een nieuwe dimensie aan wandelen geeft. Al wandelend doe je namelijk een soort van speurtocht en los je vragen op, zoals over de Wilkensfontein in Veendam, waardoor je de cache kunt halen. Een leuke combi van wandelen en puzzelen dus!

Alleen op pad gaan

Hoewel ik het super leuk vind om met anderen te gaan wandelen, vind ik het ook wel fijn om alleen op pad te gaan. Dan heb ik namelijk alle tijd om uitgebreid rond te kijken en op mijn gemak foto’s te gaan maken. Los van de ommetjes door Veendam heb ik dit nog maar één keer gedaan dit jaar. Grootste schuldige hieraan is toch wel het weer waardoor het mij ontbrak aan zin om erop uit te trekken.

Maar goed, onlangs ben ik naar Bad Nieuweschans geweest en heb ik daar heerlijk rondgestruind door het historische centrum. Normaal kom ik niet verder dan het wellness centrum dus het was zeker leuk om nu verder te kijken en zo weer heel wat mooie plekjes te ontdekken.

Dus hoe gaat het tot nu toe?

Nou, er is echt nog wel werk aan de winkel, maar ik merk wel dat ik bewust tijd voor ontspanning vrij maak. Ook laat ik mijn mobieltje wat vaker links liggen en heb ik ook ingesteld dat ik per dag maar maximaal zoveel tijd online mag zijn. Tot nu toe heb ik sinds januari slechts zeven keer mijn limiet overschreden. Netjes toch?

Nu de lente, volgens de weervoorspellingen, zich eindelijk voor langere tijd zal laten zien, wil ik zeker vaker er op uit. Zo wil ik dolgraag naar De Hortus in Haren, een botanische tuin. Ook wil ik zeker verder met Adventure Lab. Het leuke is dat ook in mijn favoriete natuurgebied De Heemtuin en in Zuidlaren, mijn favoriete plaatsje in Drenthe, zo’n route is samengesteld. Nu al zin in om dit te gaan doen!

Neem jij bewust tijd voor jezelf? En zo ja, wat doe je dan?

Fotoserie | Winter in De Heemtuin

15 februari 202114 februari 2021fotografie, Lifestyle, persoonlijk, provincie Groningen Wanda 11 Reacties

De Heemtuin in Muntendam is al jaren mijn favoriete natuurgebied om te wandelen. Iedere keer ontdek ik wel weer wat nieuws en heeft elk seizoen zo zijn charme. Hoewel, wandelen in de sneeuw is nu niet bepaald mijn favoriete bezigheid. Sterker nog, de winter is totaal niet aan mij besteed. En al helemaal niet als we zoals nu een week lang zelfs sneeuw hebben. Nee, Wanda en winter, het is gewoon geen gelukkige combinatie. Toch trok ik er het afgelopen weekend op uit. Of ik ervan genoten heb? Dat laat ik je natuurlijk weten!

Wanda en de winter

Hoe gek het misschien ook klinkt, als kind was ik volgens mij nog wel dol op de winter. Ik kan me nog heel goed herinneren dat ik altijd buiten te vinden was. Heerlijk glijden in de straat of schaatsen op de vijver bij ons in de buurt. Ik genoot er echt wel van en liet dan ook geen kans voorbij gaan om buiten te spelen.

Toch is het ergens in de loop van de jaren mis gegaan tussen de winter en mij. Misschien wel op het moment dat ik in de winter met de auto de weg op moest onder winterse omstandigheden. Nog nooit heb ik iets gehad, nog nooit ben ik geslipt en toch, rijden met sneeuw is niet aan mij besteed. Laat staan met ijzel. Het heeft mij in ieder geval heel wat slapeloze nachten opgeleverd.

Sindsdien is de winter echt mijn minst favoriete seizoen. Misschien dan ook niet zo gek dat ik de laatste jaren een heuse winterdip c.q. depressie heb ontwikkeld. Niet voor niks gingen we de laatste jaren begin maart een weekje naar de zon. Even de accu opladen en je gewoon weer mens voelen.

Dit jaar zit dat er helaas niet in. Mijn ijdele hoop dat de winter dit jaar lief voor me zou zijn en 2021 zou overslaan, werd afgelopen week acuut teniet gedaan.

Winter 2021

De afgelopen jaren viel het qua winterweer wel mee, maar afgelopen week kregen we dan toch onze portie. Gelukkig voor mij is thuiswerken nu geen enkel probleem meer. Dat betekent in ieder geval geen gestress op dat vlak.

Aangezien ik natuurlijk dit jaar met Project Wandelen ben gestart, vond ik het wel zo jammer om een dikke week niet te gaan wandelen. Dus waagde ik mij er toch aan. Wandelschoenen aan, handschoenen en sjaal mee en kijken of de winter en ik toch ergens een beginnende vriendschap konden opbouwen.

Winterwandeling in De Heemtuin

Zoals gezegd kom ik jaarlijks wel een paar keer in De Heemtuin, maar het is al heel wat jaartjes geleden dat ik er was met een pak sneeuw. Dat was afgelopen zaterdag wel anders natuurlijk. Hoewel, hier in het noorden valt het ook nog wel weer mee met die pak sneeuw eigenlijk.

Gelukkig voor mij was een groot deel van het pad goed begaanbaar, slechts één keer ging ik aan de glij, maar kon ik een valpartij voorkomen. Natuurlijk was het mooi om al die schaatsende mensen te zien en het kraken van het ijs te horen. Heel eventjes dacht ik terug aan mijn kinderjaren. Met mijn houtjes, later kunstschaatsen en lage noren heb ik mij heel wat uurtjes vermaakt. En ja, zelfs een heel kort moment leek het mij leuk om te gaan schaatsen. Dat duurde slechts een tel, ik heb nog wel eventjes op het ijs gestaan, maar schaatsen? Nee, daar waag ik mij toch niet meer aan.

Het was in ieder geval wel bijzonder om mijn geliefde natuurgebied er nu zo winters bij te zien liggen. Of ik er ook van genoten heb? Tja, ik kan niet ontkennen dat zo’n winters landschap met een blauwe lucht mooie plaatjes oplevert. Tegelijkertijd vind ik het niet echt relax wandelen. Het is toch steeds oppassen dat je niet uitglijdt en ook is lopen op sneeuw een stuk zwaarder.

Nee, de winter is nog steeds niet aan mij besteed en de weersvoorspellingen voor komend weekend stemmen mij dan ook vrolijk. Toch heb ik er op mijn eigen manier wel een klein beetje van kunnen genieten. Al was het alleen al dat ik het getrotseerd heb en toch afgelopen weekend zo’n 8,5 kilometer in totaal in de sneeuw heb gewandeld. Niet slecht toch voor iemand die niks met de winter heeft?

Project Gezonder Leven: Wandelen & koolhydraatarm eten

17 januari 202016 januari 2020Lifestyle, persoonlijk Wanda 17 Reacties

Sinds vorig jaar doe ik niet meer aan goede voornemens, maar werk ik bewust aan bepaalde projecten. Project Gezonder Leven is zo’n project. Uit eigen ervaring weet ik hoe moeilijk het is om af te vallen, dat het vaak gepaard gaat met een paar kilo’s eraf en een paar kilootjes er weer bij. Inmiddels weet ik dat de weegschaal niet zaligmakend is. Waar het mij vooral om gaat, is dat ik mij fitter en energieker voel. Het betekent ook minder online zijn, zorgen voor een goede nachtrust en bewust tijd voor mezelf vrij maken. Hoe me dit in de praktijk afgaat? Dat vertel ik je nu!

Een korte terugblik op 2019

Zoals gezegd ben ik vorig jaar begonnen met mijn Project Gezonder Leven. Dat leidde er uiteindelijk toe dat ik er achter kwam dat ik teveel koolhydraten op een dag at. Dus ging ik op zoek naar recepten met minder koolhydraten en besloot ik ook om geregeld een salade mee te nemen naar mijn werk in plaats van brood. Ook ‘s ochtends werden het geen crackers meer, maar een bakje Griekse yoghurt met bijvoorbeeld blauwe bessen of frambozen en noten. Ook bij het avondeten liet ik regelmatig de aardappels en rijst staan.

Het resultaat: ja, ik voelde me inderdaad een stuk fitter en zag het ook terug op de weegschaal. Maar met de herfstmaanden en de feestdagen ging het toch weer in die zin mis. Niet dat de kilo’s er aan vlogen, dat gelukkig niet, maar wel teveel koolhydraten én dus vermoeider.

Hoe nu verder met Project Gezonder Leven?

* Koolhydraatarm eten

Vorig jaar merkte ik dat het voor mij blijkbaar goed werkt om minder koolhydraten te eten op een dag. Helemaal koolhydraatarm hoeft voor mij ook weer niet. Daarvoor vind ik aardappelen, rijst en pasta ook simpelweg te lekker. Maar ook met kleinere aanpassingen merk ik gelijk wel verschil. Ontbijten doe ik nog steeds met Griekse Yoghurt, blauwe bessen, frambozen en noten, maar zeker twee tot drie keer in de week neem ik weer een salade als een lunch.

‘s Avonds vind ik dan nog steeds wel lastig, zeker in deze tijd waarin we ook regelmatig een lekkere stamppot eten. Maar goed, twee keer opscheppen, hoeft natuurlijk niet. Verder probeer ik inderdaad wat meer gerechten te maken met minder koolhydraten en eten we weer vaker vis in plaats van vlees. Het is zeg maar een kwestie van de juiste balans hierin te zien vinden…

* Stevig wandelen

Wandelen doe je toch al? Ja, dat klopt, ik wandel regelmatig. Alleen vaak gaat dat gepaard met het maken van de nodige foto’s waardoor mijn gemiddelde tempo natuurlijk niet zo hoog is. Natuurlijk merk ik wel dat ik meer conditie heb dan pak ’em beet vijf jaar geleden, maar om mij fitter en energieker te voelen, moet ik gewoon harder aan de bak.

Dat betekent dus dat ik drie keer in de week een uptempo rondje doe. Al met al loop ik op dit moment dan zo’n 3,5 km en dat wil ik in ieder geval opbouwen naar 5 km. Het betekent ook dat ik ‘s avonds van de bank af moet komen en dat is nog wel een dingetje. Zodra het langer licht is, wordt dat een stuk gemakkelijker dan in deze tijd van het jaar. Natuurlijk kan ik ook in het weekend of op mijn parttime dagen flink aan de wandel gaan, maar soms wil ik dan ook gewoon wandelen en foto’s maken.

Zoals gisteren tijdens mijn rondje in Borgerswold. Al met al heb ik zo’n 5 km gelopen, maar dan wel in een normaal tempo en onderweg ook de nodige foto’s gemaakt. Ook dat hoort voor mij bij gezonder leven..

* Overige zaken

Wat betreft het zorgen voor een goede nachtrust probeer ik in ieder geval doordeweeks rond 22.30 uur erin te liggen. Op die manier kan ik dan maximaal acht uur slaap pakken, wat in de praktijk neerkomt op zo’n zeven uurtjes. Ook probeer ik minder online te zijn, maar dat lukt de ene keer beter dan de andere keer. En ja, bewust tijd voor mezelf vrij maken, dat gaat me over het algemeen wel redelijk goed af. Althans, ik kan ook prima in mijn uppie ergens gaan wandelen, foto’s maken en daar volop van genieten.

Ook probeer ik wat meer de weekenden in balans te krijgen, oftewel niet teveel weekenden achter elkaar die volgepland zitten met van alles en nog wat. Of in ieder geval niet beide dagen van alles ‘moeten’ zodat we ook ruimte hebben voor spontane uitjes.

En jij? Hoeveel uur ben jij online per dag?

Gezonde plannen voor de tweede helft van 2017

14 augustus 201713 augustus 2017persoonlijk Wanda 24 Reacties

In navolging van Marcella heb ik besloten om mijn gezonde plannen maar eens op een rijtje te zetten. De eerste helft van 2017 zit er op en ondanks dat ik veel aan de wandel ben geweest, zie ik dat helaas niet terug op de weegschaal. Het doel is nog steeds om 10 kilo af te vallen maar hoe & wat? Het blijft lastig en helaas dus ook een eeuwige strijd.

Toch wil ik het nog steeds niet opgeven. Tenslotte is gezond leven op zich niet zo lastig, maar volhouden aan de andere kant wel. Hoogste tijd dus om mijzelf weer eens streng toe te spreken en mijzelf die spreekwoordelijke schop onder mijn reet te geven. Of misschien moet ik jullie dat laten doen haha…

Gezond eten

Op zich eten we eigenlijk best wel gezond. Ik bedoel, er staat vrijwel altijd verse groente op tafel. Alleen rode kool komt uit een potje maar de rest is altijd vers. We eten gevarieerd en ook echt niet elke dag vlees maar ook best wel regelmatig vis. Sausjes komen bijna niet op tafel of het moet al een enkele keer satésaus zijn bij de patat of currysaus. Kant-en-klaar is sowieso bijna een verboden woord bij ons thuis. Dankzij lekker & simpel heb ik tig gerechten die én snel op tafel zijn maar ook vers zijn bereid waarvoor je gelukkig niet uren in de keuken hoeft te staan.

Hoe het dan kan dat de weegschaal niet minder aangeeft? Het snaaien, het koekje bij de thee maar ook de cappuccino’s die ik veelvuldig op mijn werk drink. Een bom aan calorieën natuurlijk. Fris drink ik praktisch niet, wel veel spa-rood. Het zit hem denk ik vooral in dat snaaien. Voorbeeld? Als ik mijn brood ‘s avonds smeer dan smikkel ik al snel een stukje kaas of ander beleg naar binnen. Het zit hem vaak in die kleine dingetjes en dat moet nu echt eens afgelopen zijn!

Meer bewegen maar ook oefeningen doen

Het lopen met nichtje J. gaat nog steeds erg goed. Gemiddeld lopen we toch steeds zo tegen de 5 km aan per week. Het doel is dan ook om per maand zo’n 30 km te lopen en dat lukt aardig goed. Ook het tempo is ten opzichte van vorig jaar flink opgeschroefd. Maar toch is het niet voldoende. Met slechts één keer per week ‘sporten’ gaat het te langzaam. Dus dat moet naar 3x in de week. Hoe ik daar precies invulling aan ga geven?

Nog geen idee, want steeds wandelen wordt ook wel saai. Misschien wordt het nu echt eens tijd om een fiets te kopen. Het wordt dan weliswaar geen racefiets maar ook met een gewone fiets ben je al zo weer een uurtje in beweging en daar gaat het tenslotte om.

Met oefeningen bedoel ik dan meer dat ook de arm-, been- en buikspieren worden getraind. Ik ging natuurlijk altijd naar de sportschool. Of beter gezegd, ik had jarenlang een abonnement bij de sportschool waar ik zeker de laatste twee jaar meer niet dan wel gebruik van maakte. Toch mis ik het aan één kant wel om mijzelf op die manier in het zweet te jagen. Dus ga ik terug naar de sportschool of probeer ik de discipline op te brengen om gewoon thuis wat oefeningen te doen?

Op tijd naar bed

Te vaak merk ik dat ik vooral aan het einde van de week kapot ben. Gewoon omdat ik te laat naar bed ga. Ideaal voor mij is dat ik rond de klok van half 11 richting bed ga, maar te vaak wordt het zo een uurtje later. Aangezien de wekker doordeweeks meestal om half 7 rinkelt, krijg ik dus standaard te weinig slaap. Ook hier word je bepaald niet fitter van en ik denk ook dat ik daardoor eerder geneigd ben om meer te snoepen. Rus is tenslotte ook van belang voor een gezond leven!

Concrete doelen

elke maand minimaal 30 kilometer lopen
meer groente en fruit eten, vooral in de weekenden aangezien ik doordeweeks altijd wel braaf 2 stuks fruit eet
minder snoepen
wekelijks 2x per week spieroefeningen doen
5 kilo afvallen voor 31 december 2017
dagelijks 1 liter water drinken

Heb jij nog tips voor mij om gezonder te leven?

Kamp Westerbork, een stukje verloren geschiedenis

25 april 201724 april 2017fotografie, Lifestyle, persoonlijk Wanda 6 Reacties

Kamp Westerbork, oftewel het doorgangskamp waar tijdens de Tweede Wereldoorlog diverse transporten zijn vertrokken naar de verschillende concentratiekampen elders in Europa.

Kamp Westerbork door de jaren heen…

Het kamp heeft door de jaren heen verschillende functies gehad. Zo werd het al in 1939 gebouwd als vluchtelingenkamp voor de vele Joodse vluchtelingen die massaal vanuit Duitsland naar Nederland vluchtten. Vanaf juli 1942 stond het bekend als doorgangskamp waar vandaan in totaal 93 transporten werden uitgevoerd naar Auschwitz, Sobibor, Theresienstadt en Bergen-Belsen.

In de zomer van 1945 werd het kamp bevrijd. Op dat moment verbleven er nog zo’n 900 Joden in het kamp. Het betekende echter nog niet het einde van Kamp Westerbork. Vanaf dat moment werd het namelijk een interneringskamp voor NSB-ers en collaborateurs. In 1949 werden de barakken korte tijd in gebruik genomen als onderkomen voor militairen. Een jaar later werden Indische Nederlanders ondergebracht in het kamp bij gebrek aan huisvesting. De naam veranderde toen in De Schattenberg.

In 1951 moesten de Indische Nederlanders plaatsmaken voor de Molukkers. Er ontstond toen een vrij geïsoleerde gemeenschap maar rond 1956 drong het besef door dat de Molukkers moesten integreren in de maatschappij. Het duurde uiteindelijk nog tot begin 1971 voordat de laatste Molukse gezinnen in huizen in Assen werden ondergebracht en werd er een begin gemaakt met het slopen van de barakken.

Kamp Westerbork anno 2017…

Nu is er een herinneringscentrum waarin twee tentoonstellingen een beeld schetsen van hoe het leven in Kamp Westerbork door de jaren heen is geweest. Het kamp zelf is fietsend, lopend of per pendelbus te bereiken. Het enige wat nog bewaard is gebleven, is het huis van de commandant.

Net als een wagon die midden in het veld staat opgesteld. Hetzelfde geldt voor een halve barak en nog een deel van het spoor.

Ooit in de brugklas was ik er geweest en ik weet het nog precies.

Ik was gewoon teleurgesteld. Teleurgesteld omdat er zo weinig tot niks bewaard is gebleven. Als kind snapte ik er niks van, het voelde alsof de geschiedenis vergeten moest worden. Niet bij stil staan en gewoon verder gaan.

Voor iemand die oprecht geïnteresseerd is in alles wat met de WOII te maken heeft, is het ronduit teleurstellend dat er niks meer is. Ja, een deel van het oorspronkelijke spoor ligt er nog. Er staat een halve barak en nog een wachtpost. Maar verder? Verder is het een open vlakte en moet je het zelf maar invullen.

Natuurlijk weet ik wat er is gebeurd en sta ik daar bij stil. Wat ik echter niet begrijp, is dat er op een gegeven moment voor gekozen is om dit belangrijke deel uit onze geschiedenis af te breken. Alsof het weggepoetst moet worden. Alsof we het moeten vergeten. Vergeten terwijl we het nooit mogen vergeten.

Natuurlijk, in vergelijking met andere kampen is er weinig gebeurd. Het was tenslotte geen concentratiekamp maar wel het begin van het einde voor velen. Persoonlijk vind ik het jammer dat er niks bewaard is gebleven of dat er niet een poging wordt gedaan om bepaalde zaken in ‘ere’ te herstellen. De geschiedenis als het ware laten herleven.

In het museum wordt er natuurlijk uitgebreid aandacht aan besteed maar een barak met stapelbedden, met misschien uitingen van hoop en wanhoop, tekeningen van kinderen maken ongetwijfeld meer indruk dan een halve barak waar kinderen nu vrolijk door heen rennen. Niet wetend maar ook niet beseffend wat er ooit is gebeurd. Dat leeftijdsgenootjes in de jaren 40 hier ook speelden, als ze daar de kracht voor hadden. Ook zij wisten niet wat de toekomst zou brengen maar hadden vast al in de gaten dat het geen mooie toekomst zou zijn…

Mijn gevoel bij Kamp Westerbork…

Ik ben ook in Buchenwald en Theresienstadt geweest. Plekken die een onuitwisbare indruk op mij hebben gemaakt. Plekken die ik verliet met tranen in mijn ogen. Waar ik woede voelde, waar ik mij hulpeloos voelde en nietig. Waar ik besefte dat mijn vrijheid niet vanzelfsprekend is. Waar ik voor mijn gevoel de dood en de angst nog kon ruiken. Waar het bordje Arbeit macht Frei bij de ingang mij nu nog rillingen bezorgt.

Dit alles heb ik niet met Kamp Westerbork. Het is een plek met een geschiedenis maar ook een plek dat geen onuitwisbare indruk achterlaat. Waar ik niet vandaan kwam met het gevoel dat ik mij gelukkig mag prijzen dat ik de oorlog niet heb meegemaakt. Niks van dit alles, het was gewoon een wandeling, een wandeling waarin we weliswaar spraken over Buchenwald en Theresienstadt maar waar we eenmaal bij de auto ook gewoon weer verder gingen met de dagelijkse beslommeringen…

Praktische informatie

Adres: Oosthalen 8, 9414 TG Hooghalen

Openingstijden:

Ma t/m vrij 10.00 – 17.00 uur
Za en zo 11.00 – 17.00 uur

4 mei 10.00 – 19.00 uur

Feestdagen 11.00 – 17.00 uur

25, 31 december en 1 januari gesloten
26 december 11.00 – 17.00 uur

Het museum is gesloten in de periode van 8 t/m 26 januari 2018

Entreeprijzen

Tot 8 jaar: gratis

8 tot 18 jaar: € 4,00

18 en ouder: € 8,50

Vrienden: gratis

Veteranen: gratis

Museumkaart: n.v.t.

Ticket geeft toegang tot het museum en de pendelbus naar het kampterrein.

Zijn jullie ooit in Kamp Westerbork geweest?

Blue Monday, de zin of onzin van dit verschijnsel

16 januari 2017persoonlijk Wanda 7 Reacties

Blue Monday, oftewel de dag waarop je winterdip officieel zijn dieptepunt bereikt. Dé dag waarop je je beseft dat er niks van je goede voornemens is terecht gekomen. Dat je zomervakantie nog maanden op zich laat wachten én dat het nog steeds om een uurtje of 5 donker is. Kortom, dé dag waarop je je officieel niet lekker in je vel mag voelen.

Veel mensen doen dit af als zo’n typische modegril. Gewoon doorgaan met je normale bezigheden en in je achterhoofd houden dat het vanzelf lente wordt. Voor anderen is deze tijd van het jaar een periode van worstelen. Een periode waarin je om het minste of geringste uit je humeur bent, waarop je het liefste gewoon in bed wil gaan liggen en als de wekker gaat dat het dan 1 maart is of zo.

Ik behoor inderdaad tot die groep

Ja, het is inderdaad waar. Ik vind deze tijd van het jaar over het algemeen drie keer niks. Niet omdat het zo slecht is gesteld met mijn goede voornemens. Niet omdat de zomervakantie nog maanden op zich laat wachten. En zelfs dat het om 17.00 uur nog donker is, heeft niet al teveel invloed op mijn humeur. Wat dan wel? Gewoon, winter, sneeuw, gladheid, al die berichtgevingen van de KNMI die te pas en te onpas strooit met allerlei codes. Het feit dat je door het weer veel meer binnenshuis je vertier moet zoeken.

Ik voel me inderdaad lusteloos, heb nergens zin in en kan me ook niet echt ergens toe zetten. Hoe goedbedoeld de adviezen van anderen ook zijn, het lukt me niet om die knop om te draaien. Waar ik anders altijd met mijn camera loop te zwaaien, zie ik het nu gewoon niet. Sneeuw levert natuurlijk mooie plaatjes op, maar het betekent allereerst ook dat ik er door moet. Door sneeuw ploeteren betekent of kans lopen onderuit te gaan omdat het glad is of natte voeten krijgen omdat het een dikke vieze prut is. In beide gevallen doe je mij er geen plezier mee.

Hou je dan vooral bezig met leuke dingen

Ook zo’n makkelijke gezegde. Waar ik anders altijd roep dat ik tijd tekort kom om te lezen, dwalen mijn gedachten nu na twee hoofdstukken al compleet af. Waar ik anders altijd bij het minste geringste de drang heb om erop uit te trekken, zakt nu de moed mij bij voorbaat al in de schoenen.

Leuke dingen doen in deze tijd van het jaar? Ik zie het gewoon niet. Sowieso is er in mijn eigen stadje, Veendam, weinig te beleven. Daarvoor moet je dan bv naar Groningen. Een prima alternatief en voor ons ook nog geen half uurtje rijden. Toch komt het er niet van. Misschien juist omdat het zo dichtbij is, voelt het alsof alles wel bekend is.

Onze vakanties liggen al zo goed als vast en voor de eerste kan ik zelfs al bijna gaan aftellen. Toch stemt ook dat mij op dit moment nog niet echt vrolijk. Het duurt tenslotte nog zeven (!!) weken. Zeven weken voordat ik een greintje zon kan gaan vangen. Oh ja, er is nu natuurlijk ook wel zon maar die weerkaatst dan wel op dat witte spul.

Blue Monday, zin of onzin?

Het is niet zo dat het vandaag erger is dan anders. Gisteren was bijvoorbeeld helemaal bal. Vandaag toch wel lekker aan het schrijven geweest voor Racingnews365 en wat geprutst aan mijn eigen site. Maar ja, ik snap het wel. Het is nog maar half januari en we zitten nog midden in de winter. Het kan nog erger gaan worden met nog meer sneeuw. Het kan zelfs weer volop gaan ijzelen met alle ellende van dien. Ik troost me met de gedachte dat het nog 7 weken is tot aan Portugal maar goh, wat worden dat nog zeven lange weken…

Doelen 2016: Nailed of failed?

5 januari 201711 januari 2017Lifestyle, persoonlijk Wanda 14 Reacties

Elk jaar stel ik weer braaf mijn doelen op. Zo ook in januari 2016. Op de één of andere manier biedt een nieuw jaar weer volop nieuwe mogelijkheden, nieuwe kansen én vooral weer 365 dagen om het één of andere te bereiken. Hoogste tijd dus om te kijken hoe ik het ervan heb gebracht!

Nieuwsgierig? Lees dan lekker verder?

Wat riep ik ook alweer?

Lezen

Ook dit jaar heb ik de lat weer op 55 boeken gelegd en doe ik mee aan de Hebban Challenge.

Zo… heb ik hier even flink gefaald! Normaal lees ik met gemak een boek per week uit en vandaar dat ik de lat ook op 55 had gelegd. Maar doordat ik gewoon te druk was met formule 1 en vooral met het schrijven daarover las ik stukken minder dan verwacht. Ik weet eerlijk gezegd niet eens hoeveel het er uiteindelijk zijn geworden, want ik vergat ze gewoon te noteren! Ik gok dat het ergens rond de 40 zijn geweest maar het zouden er ook prima 35 kunnen zijn geweest.

Bloggen

Nou, meer de diepgang in, meer persoonlijker blogs schrijven, ook wil ik meer gaan bloggen over onze uitstapjes en dan niet zozeer in de trant van dat hebben we gedaan en daar zijn we geweest maar meer achtergrondinformatie verschaffen waardoor jij als lezer het gevoel krijgt dat je er toch een keertje naar toe zou willen.

Ik denk dat ik wel kan zeggen dat mijn schrijfwijze inderdaad iets is veranderd. Uitstapjes worden nu op een andere manier belicht in plaats van dat het een opsomming is van hetgeen we zoal hebben gedaan. Zo gaf ik jullie onder meer tips voor een bezoek aan Schloss Neuschwanstein maar gaf ik je ook tips voor Wismar en als je een Reisje langs de Rijn wil maken. Dus ja, dit is wel aardig gelukt, al zeg ik het zelf!

Cursussen

Daarna wil ik eigenlijk verder met een fotografiecursus of een schrijfcursus.

Een dikke vette nee! Ja, ik heb veel gefotografeerd maar uitsluitend op eigen houtje. Wel kocht ik wat boeken om daar de nodige tips uit te halen. Behalve het fotograferen met badeendjes heb ik er bar weinig mee gedaan.

Elke maand een route

Namelijk elke maand een route wandelen of fietsen

Nou, ik begon veelbelovend maar na april is het op dit vlak aardig stil geworden. Fietsen hebben we sowieso niet gedaan en wandelen dan wel maar niet specifiek een bepaalde route. Laat staan elke maand. Wel ging ik regelmatig aan de wandel in Borgerswold, De Heemtuin en ontdekten we de prachtige omgeving van Westerwolde.

De provincie Groningen op de kaart zetten

Elke maand krijg ik een mail met daarin allemaal dingen die er te doen en te zien zijn in Groningen, ook heb ik sinds kort het boekje 100% Groningen waarin ik genoeg dingen heb gezien die me de moeite waard lijken, dus 2016 wordt het jaar dat ik het dichter bij huis ga zoeken en jullie ervan ga overtuigen dat je echt eens naar de provincie Groningen moet komen!

Wat een wake-up call! Deze is deels gelukt, als ik tenminste een beetje mijzelf het voordeel van de twijfel schenk. We gingen in ieder geval vaker op pad in onze eigen provincie. Zo ging ik op zoek naar de bollenvelden in de provincie maar maakten we ook een uitstapje naar Noordpolderzijl en maakten we een wandeling in het Noorderplantsoen in Groningen. Maar nog steeds is het veel en veel te weinig om jullie te overtuigen dat de provincie Groningen de moeite waard is!

Cultuur

Zo moet er toch eindelijk maar eens van komen om het Groninger Museum en het Scheepvaartmuseum in Groningen te bezoeken, net als Het Klooster in Ter Apel. Ik zet in ieder geval in op 8 culturele uitjes!

Het begon goed, want we bezochten in januari al Het Klooster in Ter Apel maar verder? Wel gingen we nog naar het openluchtmuseum dorp Orvelte en gingen we voor het eerst naar Delfsail. Ook bezochten we Schloss Neuschwanstein in Schwangau maar dan houdt het eigenlijk ook wel op. Geen enkel idee waarom dit toch maar niet wil lukken.

Afvallen

Doel: 10 kilo afvallen!

Wanneer lukt het mij om jullie op dit vlak eindelijk eens positief nieuws te kunnen geven? Nog steeds moeten die 10 kilo eruit maar nog steeds lukt het me niet om die knoop definitief om te zetten. Die 10 kilo worden soms 7 maar soms ook 12 en op dit moment is het gewoon weer die verrekte 10.

Travellust

Qua steden denk ik dan aan Dublin, Krakau en Hamburg maar ook zou ik dolgraag weer eens terug willen naar Brugge en Gent. In eigen land natuurlijk een waddeneiland, zo ben ik nog nooit op Terschelling geweest, of wat te denken van Zeeland? Natuurlijk willen we in augustus graag weer terug naar Spa (België) om Verstappen te zien racen en voor juni is Zweden een serieuze kandidaat maar ook Kroatië, Zwitserland en Duitsland zijn weleens genoemd.

Ja, dit is wel aardig goed gelukt! Okay, Dublin, Krakau en Hamburg zijn het niet geworden maar wel Wismar, Kassel, Dusseldorff, Keulen, Bonn en inderdaad Brugge. Een waddeneiland helaas ook niet en in de buurt van Zeeland kwamen we ook niet. Wel gingen we weer naar de formule 1 in Spa en gingen we daadwerkelijk in juni naar Zweden.

Hoogste tijd dus om weer een nieuw lijstje met doelen op te stellen! Ja, ik ben hardleers!

Gaan jullie nu alweer weg, je bent echt nooit thuis!

23 november 201622 november 2016Lifestyle, persoonlijk, Travel Wanda 10 Reacties

Het is een vraag die ik regelmatig naar mijn hoofd geslingerd krijg. Vaak door collega’s trouwens. Natuurlijk vind ik het zelf wel meevallen. Als ik sommige reisblogs lees, dan denk ik dat ik op dat gebied nog danig ‘tekort schiet’ om überhaupt in aanmerking te komen voor de benoeming Travelblogger.

Maar in één ding hebben mijn collega’s wel gelijk. Ik ben inderdaad vaker weg dan hun. Het grootste verschil zit hem vooral in de aanwezigheid van kids, of beter gezegd, het ontbreken hiervan in ons leven. Hierdoor zijn we natuurlijk niet gebonden aan de schoolvakanties waardoor onze kosten voor onze tripjes ook een stuk voordeliger uitvallen dan die van mijn collega’s.

Ja, ik ga er graag op uit…

Daarbij komt ook dat we, of eigenlijk ik, het leuk vinden om erop uit te trekken. Dat hoeft niet perse naar de andere kant van de wereld te zijn. Dat mag gerust ook dichter bij huis, zoals Duitsland of België zijn. Maar slechts 1x per jaar op vakantie is praktisch ondenkbaar.

Ik sta bepaald niet bekend als iemand die alleen maar voor haar werk leeft. Werk is voor mij slechts een noodzakelijk kwaad. Inderdaad alleen nodig om mijn uitstapjes te kunnen bekostigen. Als ik met mijn hobby mijn geld kon verdienen, dan deed ik dat direct. Dus een periode van 3 maanden alleen maar werken, werken en nog eens werken, is mij dan ook vreemd. Dan raakt mijn accu leeg, raak ik gefrustreerd en moet ik er gewoon op uit. Even een andere omgeving, even wat nieuws ontdekken, even weg van alles en nog wat.

Maar wat kost dat dan wel niet?

Natuurlijk kost het allemaal geld maar zoals gezegd, gaan we buiten de dure periode weg en dat scheelt behoorlijk. Neem nu ons huisje in Bichlbach in 2015 waar we slechts € 149,= per week betalen voor een 2-persoons appartement. Dat kun je met goed fatsoen toch niet duur noemen? Of onze gehuurde stacaravan in Platja d’Aro aan de Costa Brava van drie jaar geleden? Nog geen € 300,= per week terwijl diezelfde caravan in hartje zomer maar liefst € 1.250,= per week moest opbrengen. Absurde prijzen waar ik gelukkig geen last van heb.

Ja, het geld had ook aan andere dingen uitgegeven kunnen worden maar zoals gezegd, vind ik vooral vakanties erg belangrijk voor mijn geestelijke welzijn, dus leg ik daar graag wat extra’s voor opzij. We hebben hiervoor dan ook een speciaal potje zodat als we ons huisje of wat dan ook moeten betalen, het niet direct een aanslag is op je normale uitgaven in een bepaalde maand.

Je bent al zo vaak weggeweest dit jaar, nu heb je zeker geen vakantiedagen meer?

Dat klopt, ik sta inderdaad een paar uurtjes in de min. Vind ik dat erg? Nou, ik wil natuurlijk wel op nul uitkomen maar in tegenstelling tot mijn collega’s heb ik niet zoiets dat ik standaard een aantal dagen achter de hand wil houden voor het geval dat. Moet ik onverwachts naar een begrafenis? Nou, dan moet dat gewoon. Kan ik niet naar mijn werk omdat er code rood is zoals begin dit jaar? Ja, dan kost mij dit maar vakantiedagen, hoewel ik het belachelijk vind dat er niet enige compensatie was maar dat terzijde.

Natuurlijk heb ik het geluk dat ik parttime werk, waardoor een volledige week vrij mij geen 5 maar vaak 3 of 4 dagen kost. Dat scheelt natuurlijk. Verder werk ik weleens een maandag en verschuif ik op die manier mijn parttimedag naar de dag die ik graag vrij wil. Ook op die manier kan ik uitkomen met mijn vakantiedagen. Als parttimer had ik het afgelopen jaar slechts 20 dagen en nog een paar uurtjes extra omdat ik inmiddels de 40 ben gepasseerd. Volgend jaar heb ik nog minder vakantiedagen omdat ik weer minder ben gaan werken. Maar daar staat natuurlijk dan wel die extra parttimedag in de twee weken tegenover!

Voor dit jaar is het zeker wel een keertje op?

Nou nee, er staan nog twee uitstapjes gepland. Aankomende donderdag gaan we voor een nachtje naar Kassel omdat vriendlief daar graag een beurs wil bezoeken en ik hobbel gezellig met hem mee. Daarbij komt, in Duitsland zijn inmiddels de kerstmarkten begonnen en aangezien ik een fan ben van de Duitse steden, offer ik mijn laatste uurtjes er graag voor op.

Tenslotte gaan we begin december nog met vrienden op een heuse kerst mini-cruise waarbij we Düsseldorff, Keulen(1) en Bonn zullen aandoen. Ik ben echt heel benieuwd wat ik hiervan moet verwachten maar kijk vooral uit naar de steden en natuurlijk de gezelligheid onderling!

Gaan jullie graag op vakantie of hoeft het voor jou niet zo nodig?

Relationele perikelen die iedereen wel herkent, hoop ik

17 november 201617 november 2016Lifestyle, persoonlijk Wanda 13 Reacties

Inmiddels zijn vriendlief en ik alweer bijna 14,5 jaar samen en weten we natuurlijk donders goed wat we aan elkaar hebben. Zo delen we allebei een passie voor formule 1, kunnen we allebei eigenlijk niet zonder een jaartje Oostenrijk en hebben we in de loop van de jaren onze eigen domme humor ontwikkeld.

Toch zijn er ook van die momentjes waarop ik vriendlief echt niet snap. Of eigenlijk, zijn handelen of het gebrek eraan niet snap. Inmiddels heb ik mij bij de meeste zaken maar neergelegd maar toch blijf ik mij er iedere keer weer over verbazen! Benieuwd waar ik me zoal over blijf verbazen? Ik zet er een aantal voor je op een rij!

De afwasborstel. Ja, die zag je niet aankomen. Niet de wc-bril of het dopje van de tandenborstel maar de afwasborstel. Hoe is het toch mogelijk dat dat ding altijd in de gootsteen ligt? Waarom niet gewoon opruimen in het kastje onder de gootsteen? Na al die jaren ruim ik nog steeds braaf de afwasborstel op en snap ik nog steeds niet waarom dat zoveel moeite is.
De 5 minuten regel. Echt, als dat echt zo was, dan had vriendlief alle nog resterende klusjes in hooguit 1,5 uur wel kunnen klaren. Feit is helaas dat sommige klusjes al jaren liggen te wachten totdat vriendlief eindelijk die 5 minuten tijd heeft gevonden. Voorbeeldje? Het keukenkastje wat even opnieuw afgesteld moet worden, nu klappert het deurtje steeds open. Ik geloof dat dat inmiddels al maanden zo is, terwijl het volgens vriendlief nog geen 5 minuten werk is. Ik snap het niet!
Zijn kleding. Waarom hangt er altijd een kleerhanger met zijn kleding aan mijn kant van de kledingkast? Inderdaad, dan kan meneer gewoon lekker makkelijk zijn deur openen. Snap ik hoor maar hang het dan ook weer terug! Nee, het hangt gewoon mooi aan mijn kant en ik mag het dus weer verschuiven. Snap jij het?
Zijn wekker. Waarom zet je dat ding als je toch pas een dik uur later uit bed gaat? Ik snap de logica hiervan echt niet, zet dat ding dan gewoon een uur later!
Het inparkeren van mijn auto. Echt, geloof me, hij zet mijn auto scheef in het vak. Zelf vind ie van niet natuurlijk maar het is wel zo, waardoor ik dus zowat tegen de buurvrouw haar auto aan zit omdat ik denk gewoon recht achteruit te kunnen.
Lepelen uit de pindakaaspot. Echt, wat vind ik dat goor! En dan mij gewoon een kus willen geven he? Bah, smerig!
Niks maar dan ook echt niks weg kunnen gooien. Okay, ik snap het wel, vriendlief handelt in van alles en nog wat dus alles is in zekere zin ‘werkvoorraad’ maar soms moet je weleens schoon schip maken. Waarom zou je in hemelsnaam spijkerbroeken bewaren die je aan kon toen je 18 was maar nu dus een kilootje of 15 al lang niet meer?
Zijn muzieksmaak. Hoe kun je in hemelsnaam het ene moment naar The Rolling Stones luisteren om vervolgens Kleine jongen te neuriën? Echt, het vliegt alle kanten op en ik weet dan ook nooit wat ik nu weer op de achtergrond kan verwachten.
Zijn stamppotten. Ja, tussen ons gezegd en geschreven, vriendlief maakt overheerlijke stamppotten maar waarom moet ik dan minimaal 10x tijdens 1 maaltijd bevestigen? Mijn pasta is minimaal net zo lekker en ik vraag er toch ook niet steeds om?
Zijn koude voeten. Ik bedoel, normaal is de man toch het kacheltje in huis? Nou, niet bij ons hoor. Ik heb er zo’n pesthekel aan als hij zijn 2 ijsklompen ineens tegen mij aanschuift. Ik ben dan acuut wakker en kan er donder op zeggen dat ik vervolgens naar de wc kan gaan!