At the Moment #46: Werken, eten, slapen & Wandelen
In At the Moment vertel ik je wat ik zoal heb beleefd, waar ik druk mee ben en waar ik heel erg naar uit kijk. Nieuwsgierig hiernaar? Lees dan lekker verder! Zo niet, dan tot een volgende keer!
De laatste At the Moment dateert van november vorig jaar, hoogste tijd dus om jullie weer bij te praten wat er zoal speelt in mijn wereldje.
Waar hou ik mij vooral mee bezig?
Tja, zoals de titel al aangeeft. Het draait momenteel vooral om werken, eten, slapen en bij droog weer wandelen. Sowieso is dit altijd een drukke periode op mijn werk, dus wat dat betreft hoef ik mij absoluut niet te vervelen. Toch slaat de verveling wel toe in het weekend, want waar we voorheen altijd wel op pad waren, zit dat er nu helaas niet in vanwege het hele corona-gebeuren.
Natuurlijk probeer ik zoveel mogelijk aan de wandel te gaan, maar goed, ik ben en blijf wel een droog weer loper plus zo langzamerhand snak ik gewoon naar wat anders dan wandelen. Het wereldje is in ieder geval een stuk minder leuk geworden door die hele corona-toestand. Dat zorgt in ieder geval wel voor een hoop onrust in mijn hoofd, vooral de vrees dat dit nog weleens langer kan gaan duren dan dat we nu denken.
Zoals gezegd, gebeurt er weinig anders dan wandelen in onze vrije tijd. Zo checkten we even of alles goed was bij ons vakantiehuisje om vervolgens in het nabij gelegen natuurgebied aan de wandel te gaan. Ook met mams ging ik aan de wandel en maakte ik opnieuw kennis met het prachtige natuurgebied in Drouwenerzand. Qua Project Wandelen maak ik dus eigenlijk best wel een goede start!
Waar geniet ik van?
Van de mooie zonsopkomsten als ik die ene keer naar kantoor rijd, van die heerlijke stamppotten, van de hertjes die ik langs de N34 spot, van het feit dat het toch alweer wat langer licht wordt én vooral van de dagen waarop het zonnetje zich laat zien!
De winterperiode is voor mij altijd al een lastige tijd, maar zeker op die grauwe grijze dagen wil ik het liefst in bed blijven liggen. Een dag zoals afgelopen zaterdag of zoals vandaag (donderdag) doet mijn humeur dan direct goed. Kou vind ik nog geen probleem, maar graag wel wat licht erbij!
En ja, natuurlijk geniet ik ook enorm van onze Mikey! Volgende maand wordt ie een jaar en inmiddels is hij uitgegroeid tot een flinke kater. Nog steeds niet echt luisterend, maar zo ontzettend lief én gelukkig ook nog steeds een mega knuffelkont. Ik noem hem dan ook altijd liefkozend mijn kroelkip, want zeg nu zelf, er zijn slechtere manieren om zo je avond door te brengen, toch?
Waar kijk ik naar uit?
Tja, normaal zou ik nu zeggen, naar onze zonvakantie in maart. Maar helaas, dat gaat hem dit jaar niet worden. Als alternatief had ik vorig jaar nog het Harz in Duitsland bedacht, maar ook daar kunnen we een streep door zetten. Ik geef eerlijk toe dat het mij zwaar valt om niks te hebben om naar uit te kijken.
Althans, niet op korte termijn dan. Ik richt mijn vizier namelijk alvast op april, dan begint het campingseizoen en kunnen we hopelijk weer genieten bij ons vakantiehuisje. Tot die tijd is het werken, slapen, eten en wandelen.