september 2016 - Wanda's Wereld

Highlights September 2016: sporten, Westerwolde & Oostenrijk

30 september 201629 september 2016Lifestyle Wanda 3 reacties

September, de maand waarin we ons eigenlijk zouden moeten voorbereiden op de herfst. Het werd echter nog een heerlijk zonnig maandje. Een maandje waarin vooral werk centraal stond, maar waar ook nog tijd was voor andere zaken. Een maand zonder al teveel uitstapjes, althans, het begin van de maand dan. Het einde van deze maand vieren we natuurlijk in Oostenrijk!

Ik ging voor het eerst sinds maanden weer naar de sportschool!

Het was erop of eronder. Terug de sportschool in of mijn abonnement opzeggen. Het werd het eerste en daar ben ik eigenlijk wel heel erg blij mee. Sporten geeft mij energie, zorgt even voor een heerlijk momentje voor mezelf, even met compleet niks anders bezig zijn dan met het instellen van allerlei apparaten. Ik voel me daarna altijd als herboren. Toch kwam het er door uiteenlopende reden de afgelopen maanden niet van. Met name het gebrek aan zin en in mijn ogen ook het gebrek aan tijd speelden daarbij een rol. Gebrek aan tijd is natuurlijk onzin. Dat weet ik zelf natuurlijk ook donders goed. Ik ben inmiddels nu weer vijf keer geweest en merk direct alweer verschil. Na Oostenrijk ga ik er dan ook weer lekker mee door!

Ik ontdekte met collega’s de nieuwe hotspot in Coevorden; Bakkerscafé De Loods

Regelmatig ga ik met wat dames van kantoor tussen de middag even lunchen. Even weg van kantoor, even niet ons standaard bammetje met kaas, maar gewoon even lekker uitgebreid lunchen. Meestal gaan we daarvoor naar de Heeren van Coevorden maar sinds september is Bakkerscafé De Loods geopend in Coevorden. Alle reden dus om deze te gaan testen. Dus gingen we op een vrijdagmiddag daar heerlijk in het zonnetje lunchen. Mocht je ooit in Coevorden komen, dan kan ik je deze hotspot echt aanraden!

Op de valreep ging ik toch nog 2x keer barbequen!

De teller stond bij ons nog op 0 deze zomer. Daar kwam alsnog rap verandering in. Eerst hadden we een overheerlijke bbq met de schoonfamilie. Echt prima verzorgd en gezellig. Vervolgens hadden we ook nog de traditionele bbq van mijn werk. Ook dat was weer dik in orde bij Restaurant De Baander in Dalen. Gek toch, dat we elk jaar roepen dat we echt meer gaan bbq-en en het vervolgens weer gewoon niet doen. Maar goed, het kwam op de valreep toch nog allemaal goed!

We gingen aan de wandel in het prachtige Westerwolde

Op een mooie zondagmiddag besloten we toch maar weer eens onze wandelschoenen aan te trekken. We hadden al gekozen voor de omgeving van Westerwolde maar moesten nog even kiezen uit de 34 uitgezette wandelroutes. Het werd uiteindelijk route nr 21, Rijsdam en Jipsinghuizen. Dwars door weilanden ploegden we ons een weg terwijl we ondertussen werden aangestaard door kuddes koeien. Een heerlijk middagje. Het grappige is dat vervolgens mijn artikel hierover direct werd opgepikt door de gemeente Westerwolde waardoor het nogal druk was op mijn site! Ook na Oostenrijk willen we echt weer wat vaker de natuur intrekken op zondag. Zo heerlijk om op die manier tijd samen door te brengen maar ook om tot rust te komen.

Een jaar zonder Oostenrijk is bijna ondenkbaar bij ons

En dus sluiten we inderdaad september af in het jullie welbekende Bichlbach. Een gehucht in de Zugspitze-arena, oftewel in Tirol. Ook vorig jaar zijn we hier een weekje geweest, toen voor het eerst en met ons tweetjes. Nu keren we dus terug en vergezellen mijn ouders ons. Opnieuw nog een weekje genieten van de bergen, de gezonde berglucht en al dat andere moois wat dit prachtige land te bieden heeft. Het zal opnieuw moeilijk worden om na een week weer afscheid te moeten nemen van mijn geliefde Oostenrijk. Gelukkig hebben we dan altijd nog de foto’s!

De plannen voor oktober?

In oktober draait het vooral om formule 1. Zo staan er maar liefst 4 races op de kalender waar ik natuurlijk weer uitgebreid verslag van ga doen en over ga schrijven. Het ene formule 1 loze weekend is ook al ingepland met formule 1 activiteiten. Dan heb ik namelijk een heuse meeting met mijn ‘collega’s van Racingnews365. In dat zelfde weekend ga ik dan ook nog even heerlijk genieten van een heus wellness weekendje in Fontana met een vriendin. Tussen alle bedrijven door wil ik natuurlijk ook zo veel mogelijk de natuur in, op zoek naar mooie paddenstoelen en die bijzondere mooie herfstachtige kleuren. Kortom, ik zal me wel weer vermaken!

Hoe was jouw september? En heb je nog leuke plannen voor oktober?

De Zondagse Drie… (56)

25 september 201623 september 2016Lifestyle Wanda 9 reacties

Een wekelijkse terugkerende blog op zondag met daarin drie dingen die op de een of andere manier typisch zijn voor deze zondag of gewoon zomaar in me zijn opgekomen om deze blog mee te vullen!

De laatste Zondagse Drie van september alweer. Hoe is het mogelijk? Ik heb echt het gevoel dat de tijd steeds sneller aan mij voorbij vliegt. Vroeger duurde het toch allemaal veel langer? Of was dat meer het gevolg van mijn jeugdige onbezonnenheid waarin je echt van de ene schoolvakantie na de andere leefde?

Wat dat betreft is er niet zo gek veel verandert. Ook nu ‘leef’ ik van de ene vakantie naar de andere. Zijn we amper bijgekomen van onze uitspattingen in de Ardennen vanwege de formule 1 zijn we nu alweer weg. Ja, jullie lezen het inderdaad goed! Sterker nog, als jullie dit lezen, zitten wij in Oostenrijk! Inmiddels mijn favoriete land zoals jullie weten maar dit was echt niet altijd zo. Nee, ik had echt nooit verwacht dat uitgerekend dit land mij zo enorm goed zou bevallen. Waarom niet? Dat laat ik je nu natuurlijk weten!

Oostenrijk is toch dat land waar je alleen maar kunt skiën en zo?

In 2004 moest vriendlief onverwachts voor zaken naar Oostenrijk en dus besloten we om het te gaan combineren met onze zomervakantie. Althans, ik had meer zoiets van “Okay, dan zijn we nog even weg maar wat heb ik daar in vredesnaam te zoeken”. Boy, was I wrong! Natuurlijk weet ik ook wel dat er echt niet hele jaar door sneeuw ligt in Oostenrijk. Wist ik veel dat je gedurende de rest van het jaar ook prima kunt genieten van dit land. Al vanaf het moment dat we in de buurt kwamen van de Wörthersee, de eerste bestemming in Oostenrijk waar ik kennis mee maakte, was het direct goed aan tussen ons. Liefde op het eerste gezicht dus!

Oostenrijk is toch dat land waar je wel een beetje boel sportief bezig moet zijn?

Ik bedoel, als je dan al foto’s ziet van de andere seizoenen dan zijn het steevast mensen die de bergen in gaan om even een flink stuk te wandelen of te gaan mountainbiken. Allemaal facetten waar ik absoluut in die tijd echt niet aan moest denken. In 2004 gingen mijn ogen dan ook goed open nadat ik zowat aan het zuurstof moest bij een kleine beklimming richting de kassa van een kloof. Sindsdien ben ik meer op de sportieve toer gegaan en let ik bewuster op mijn voeding. Natuurlijk gaat dat ook met vallen en opstaan maar vanwege mijn voorliefde voor Oostenrijk wil ik gewoon enigszins een ‘normale’ conditie hebben. Dat ik ook gewoon lekker de bergen in kan, dat ik niet direct zo loop te hijgen en te steunen als ik een beklimming voor de kiezen krijg. Maar goed, ook zonder dat kun je optimaal genieten van Oostenrijk. Overal zijn natuurlijk kabelbanen zodat je alsnog de bergen in kunt om daar boven te genieten van de meest mooie uitzichten.

Oostenrijk is toch dat land waar half bejaard Europa naar toe gaat in zo’n busje?

Ook zoiets… mijn opa en oma gingen vroeger met De Jong Intra al met zo’n georganiseerde busreis naar Oostenrijk. Nog steeds kom je die bussen overal wel tegen. En ja, ook uitsluitend maar met bejaarden. In mijn beleving ging iedereen onder de 60 naar andere bestemmingen. Oostenrijk, daar ging je heen als je de rest van Europa had gehad en dan klaar was voor zo’n Tiroler avond waarbij de oudere dames nipten aan hun likeurtje terwijl de opa’s zich vergaapten aan de serveersters in dirndl’s. Inmiddels zijn we natuurlijk de 40 ook gepasseerd maar al vanaf het begin in 2004 heb ik deze mening bijgesteld. Ja, er zijn inderdaad veel oudere mensen maar er zijn ook ontzettend veel jongere mensen. Allemaal hebben we één ding gemeen. Namelijk dat we Oostenrijk geweldig vinden vanwege de prachtige natuur, de mooie bergen én vooral omdat je het gevoel hebt continu onderdeel uit te maken van een ansichtkaart.

En jij? Ben jij al toe aan een portie Oostenrijk of stel je dat uit tot je 60e?

Het fenomeen: Instagram stories

21 september 2016Lifestyle Wanda 7 reacties

Instagram, al jarenlang misschien wel mijn meest gebruikte Social Media. Ik vind het heerlijk om te scrollen door al die prachtige plaatjes. Vaak gaat het dan om foto’s van de mooiste bestemmingen waar dan ook ter wereld of van de prachtige natuur of gewoon zomaar een mooie setting. Dit laatste kan variëren van hotelontbijtjes tot interieur tot het aanprijzen van een mooi boek.

Ik geloof dat de teller inmiddels op zo’n 800 accounts sta die ik volg. Sommige zijn vrij actief, sommigen ook niet of ik kom ze gewoon niet zo vaak tegen in mijn tijdlijn. Zelf heb ik inmiddels ruim 600 volgens. Een leuk aantal natuurlijk.

Ook bij mij vindt je vooral foto’s van onze uitstapjes, een mooi landschap of een mooi gebouw of een mooi steegje met een doorkijk. Ook de onderwerpen die ik zelf het meeste fotografeer. Filters heb ik in het begin best wel vaak gebruikt maar tegenwoordig scherp ik hooguit de helderheid wat aan. Perfect gestylde foto’s zul je bij mij niet aantreffen. Natuurlijk plaats ik alleen mijn mooiste foto’s, althans degenen waar ik zelf tevreden over ben. Maar perfect gestyled zijn ze zeker niet.

Instagram stories, is dat iets voor mij?

Sinds enige tijd is het mogelijk om via Instagram Stories een paar foto’s te uploaden om op die manier een verhaal te vertellen. Deze foto’s verdwijnen dan na 24 uur en kun je voorzien van allerlei teksten en icoontjes. Op zich natuurlijk leuk om op die manier je foto’s te plaatsen die eigenlijk geen plekje verdienen in je eregalarij maar waarvan je je volgers toch deelgenoot wilt maken.

Ik heb het inmiddels meerdere keren geprobeerd maar op de één of andere manier heb ik er toch een mindere klik mee dan met Instagram op zichzelf. Niet omdat het gewoon zomaar wat hapklare foto’s zijn, al dan niet voorzien van een korte kreet maar op de één of andere manier klik ik die zogenaamde verhaaltjes toch minder snel aan dan dat ik door mijn tijdlijn scroll.

Is dit dan hetzelfde als Snapchat?

Het zal er ongetwijfeld veel op lijken, althans dat denk ik zo. Snapchat heb ik ooit wel gedownload maar daar werd ik totaal geen wijs uit. Na een paar dagen de app dan ook maar weer verwijderd. Het voordeel van Instagram Stories is dat het gewoon in Instagram zit en je dus niet weer een aparte app hoeft te openen. Het is wat dat betreft wel een stuk overzichtelijk als je redelijk druk bent met Social Media.

Misschien dat ik het maar gewoon nog een keertje ga proberen. Misschien worden we dan alsnog vriendjes en zo niet, dan is het ook prima natuurlijk.

En jij? Helemaal fan van Instagram Stories of hou je het gewoon bij Instagram?

Next: Jodelen in de bergen van Tirol

19 september 2016Travel Wanda 7 reacties

Tirol, oftewel Oostenrijk, het land waar ik mijn hart aan heb verknocht. Al sinds mijn eerste kennismaking in september 2004 heb ik Oostenrijk en haar bergen in mijn hart gesloten. Nooit krijg ik genoeg van het zien van die indrukwekkende bergen met de besneeuwde toppen. Of die prachtige koeien met hun rinkelende bellen of het Gruss Gott in de ochtend als je bij de bakker je overheerlijke broodjes haalt nadat je net je longen hebt volgezogen met die verse berglucht.

Het moge duidelijk zijn, Oostenrijk is gewoon mijn land.

Zou ik er willen wonen? Ja zeker wil ik dat! Ik heb alleen wel één groot probleem en dat is dat de winter inclusief de bijbehorende sneeuw nu niet bepaald mijn favoriete seizoen is. Tot nu toe zijn we al verschillende malen in de zomer of aan het begin van de herfst in Oostenrijk geweest. De winter hebben we nog steeds links laten liggen maar hoop ik wel ooit eens mee te maken daar.

Door de jaren heen zijn we in verschillende provincies geweest en iedere keer weer heeft het land ons overtuigd van al haar moois. Tot nu toe hebben we dan ook nog geen streek meegemaakt waarvan we zeiden ‘hier komen we niet terug’. In tegendeel zelfs!

Een jaar geen Oostenrijk is haast ondenkbaar

Zugspitze Tirol

Inderdaad, een jaartje overslaan is ontzettend lastig. Natuurlijk, er zijn genoeg andere streken en landen die we ook nog dolgraag willen bezoeken maar toch, blijft dit Alpenland aan ons trekken. Vorig jaar in september waren we er voor het laatst en genoten we volop van de bergen in Tirol. We troffen het dan ook buitengewoon goed met het weer. Bepaald niet warm, slechts een graadje of 12 overdag maar wel met zon en daardoor zaten we ook gewoon lekker buiten op het terras in onze t-shirtjes. Wat hebben we toen genoten van het uitzicht vanaf de Zugspitze, de hoogste berg in Zuid-Beieren op de grens met Oostenrijk. Boven de bergtoppen en boven de wolken, wat een magnifiek gevoel en dito uitzicht.

Highline 179 Tirol

Of wat te denken van het oversteken van een heus Tibetaansachtige hangbrug? Vriendlief had toch wel enigszins knikkende knieën maar ik was veel te druk met fotograferen en filmen en genieten.

Ook dit jaar gaan we weer naar Oostenrijk!

Hoewel we eigenlijk onszelf hadden voorgenomen om toch eens een jaartje te gaan overslaan, komt het er toch weer van! Begin van het jaar stelden we mijn ouders voor om weer een weekje samen weg te gaan en al pratend over mogelijke bestemmingen, viel de keuze al vrij snel op Oostenrijk!

Tot onze eigen verbazing doen we zelfs iets wat we nog niet eerder hebben gedaan. We gaan namelijk voor het tweede jaar op rij naar dezelfde plek. Sterker nog, we zitten zelfs in hetzelfde appartementencomplex als vorig jaar! Echt vrij uniek voor ons. Wordt het dan echt een soort trip down memory lane? Nee, dat zal het absoluut niet gaan worden. Hoewel mijn ouders natuurlijk absoluut bovenop de Zugspitze moeten genieten van het uitzicht maar los daarvan, is er nog zoveel meer moois te ontdekken in die streek.

Aankomende zaterdag gaan we dus weer naar Bichlbach in Tirol en gaan we hopelijk weer volop genieten! Mocht je nieuwsgierig zijn naar foto’s, check dan mijn Instagramaccount of Facebookpagina. Hier zal ik vrijwel dagelijks jullie voorzien van hopelijk heel veel mooie plaatjes!

De Zondagse Drie… (55)

18 september 201618 september 2016Lifestyle Wanda 6 reacties

Een wekelijkse terugkerende blog op zondag met daarin drie dingen die op de een of andere manier typisch zijn voor deze zondag of gewoon zomaar in me zijn opgekomen om deze blog mee te vullen!

Is het nu echt tijd geworden om afscheid te nemen van de zomer? De zomer die laat op gang kwam en vooral uitblonk in absolute wisselvalligheid? Echt heel treurig ben ik er niet om. Althans, temperaturen van om en nabij de 30 graden zijn niet echt aan mij besteed. Dan functioneer ik gewoon niet meer. Het betekent natuurlijk niet dat ik nu hoop op een natte herfst. Nee, gewoon normale temperaturen zodat we ook in de herfst lekker erop uit kunnen trekken!

Wat er voor vandaag op de planning staat? Nou, dat zal ik jullie eens haarfijn gaan vertellen!

Het verzorgen van de live-blog van de GP van Singapore

Vandaag staat natuurlijk weer grotendeels in het teken van Max Verstappen. Vanmiddag om 14.00 uur maken de heren coureurs zich op voor de snikhete ‘nachtrace’ op het stratencircuit van Marina Bay in Singapore. Simpelweg komt het er dus op neer dat ik vanaf een uurtje of 1 tot pak ‘em beet 5 wel bezig ben met formule 1. Ten eerste verzorg ik de live-blog met daarin alle ins en outs van de race en na afloop willen we natuurlijk zo snel mogelijk de reacties van de rijders online hebben staan. Ik doe dit nu alweer een tijdje en ja, het is gewoon echt helemaal mijn ding. Schrijven & formule 1, wat wil ik nog meer?

Wasjes draaien & andere huishoudelijke beslommeringen

Heel eerlijk… veel meer dan wasjes draaien en misschien nog even met de stofzuiger er door, zal het gezien de drukte rondom bovenstaande punt wel niet gaan worden. Maar wasjes draaien kan natuurlijk mooi tussendoor en is inderdaad zo’n typisch zondagse klusje bij ons. Daarbij komt, er staat weer een leuk uitstapje op de planning dus dat betekent natuurlijk ook dat bepaalde kledingstukken zoals vesten die ik niet wekelijks draag en dus ook niet wekelijks was, nu toch even de was ingegaan.

Vanavond weer kijken naar de mini-serie Roots bij RTL 4

Wanda en series gaan over het algemeen niet echt samen. Vaak haak ik vanwege een gebrek aan belangstelling al vrij snel af, maar ook het simpelweg vergeten van een serie overkomt me regelmatig. Maar Roots is zo’n serie die ik erg kan waarderen. Het gaat over een Afrikaanse slaaf die in Amerika belandt en het niet kan en wil accepteren dat hij als slaaf moet leven. Het is een indrukwekkende serie maar ook nu ben ik het vorige week alweer vergeten. En nee, uitzending gemist of op welke manier dan ook iets terugkijken, dat werkt bij mij ook niet. Dus ik gewoon dat ik het vanavond niet mis en het verhaal zo weer oppak!

Wat is jullie favoriete serie op dit moment?

Wandelen in Westerwolde

15 september 2016Lifestyle, provincie Groningen Wanda 10 reacties

Westerwolde, een streek in Oost-Groningen. Waarschijnlijk bij velen van jullie totaal onbekend. Maar wel een streek wat zeker de moeite van het ontdekken waard is. Westerwolde kenmerkt zich door prachtige natuurgebieden met schitterende beekdalen en is bij uitstek het wandelgebied van het noorden.

Ondanks dat het voor ons nog geen 20 minuutjes met de auto is, komen we er niet vaak. Afgelopen zondag vonden we het dus de hoogste tijd om er weer eens op ontdekking te gaan. Doel: een mooie wandeling door het prachtige natuurgebied. In de streek Westerwolde zijn maar liefst 34 wandelroutes uitgezet, variërend van 3 tot 15 km. De meeste routes voeren je gewoon dwars door het landschap en over de weilanden van de boeren. Goede maar vooral ook waterdichte schoenen zijn dan ook een pre!

Route 21: Rijsdam, Jipsinghuizen, 8,5 km

Enigszins willekeurig koos vriendlief voor deze route. Vol goede moed gingen we dan ook weg richting Jipsinghuizen waar onze tocht zou beginnen. Het parkeren van de auto was nog wel een dingetje maar uiteindelijk hebben we de auto maar gewoon bij een bedrijf gestald. Daarna was het een kwestie van ‘de lanen op, de paden in’. Het eerste deel was vrij goed begaanbaar. Hoewel ik de natuur eigenlijk op haar mooist vind in de herfst vanwege die prachtige herfstkleuren, was het ook nu volop genieten. Vooral als je onverwachts een vennetje ontdekt.

Niet veel later kwamen we midden op onze route een kudde koeien tegen. Ik vind deze beesten super en kan het dan ook nooit laten om ze te fotograferen. Toch ben ik er tegelijkertijd ook wat angstig voor en blijf ik altijd op gepaste afstand. Het blijven tenslotte beesten en je weet nooit hoe ze kunnen reageren.

Een stukje Zweden op het platteland van Groningen

In zekere zin lijken Groningen en Zweden wel wat op elkaar. Ook in onze provincie tref je nog gebieden aan waar het ontzettend rustig wonen is. Westerwolde is zo’n streek. Landelijk met genoeg voorzieningen in de directe omgeving maar toch het gevoel dat je compleet afgesloten bent van de bewoonde wereld. Dat gevoel hadden we ook sterk in Zweden, hoewel daar de voorzieningen gezien de afstand dan veel verder weg lagen.

Het is soms even zoeken hoe de route loopt

We zijn nogal gewend om gekleurde bordjes te volgen maar zo werkt het tegenwoordig niet helemaal meer. Blijkt… Gewapend met de route op mijn mobiel proberen we onze weg door de weilanden te volgen. Het is duidelijk dat het geen wandelroute is waar veel mensen gebruik van maken, althans er is absoluut geen sprake van gebaande paden. Toch heeft het wel wat om zo door de weilanden te ‘stampen’ en je een weg te banen door het hoge gras.

Nog meer koeien maar deze keer gelukkig op een veilige afstand

Voor veel mensen is de rust en de ruimte die je hier in het hoge noorden volop aantreft, misschien teveel van het goede. Ook ik vervloek het regelmatig en mis dan het wat meer ‘stadse’ leven. Toch zou ik ook zeker niet in de drukte kunnen leven. De natuur met al zijn pracht en praal geeft mij de nodige rust in het koppie. Ook blijf ik me elk seizoen weer verbazen over al dat moois dat de natuur ons continu voorschotelt.

Ruiten Aa Kanaal en een verlaten bunker

Voor het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog was de Ruiten Aa Kanaal een belangrijke vaarroute voor de beroepsvaart. De scheepvaart ondersteunde zo de ontginning van de veen- en heidegebieden van Westerwolde. Na de Tweede Wereldoorlog veranderde dit en werd het zelfs afgesloten voor de scheepvaart. Om het toerisme in de omgeving van Westerwolde nieuw leven in te blazen werd in de jaren ’80 van de vorige eeuw het kanaal weer opengesteld voor de recreatieve vaart. Het kanaal werd voorzien van diverse zelfbedieningsluizen- en bruggen.

De directe nabijheid van Duitsland zorgde natuurlijk vooral tijdens de Tweede Wereldoorlog voor de nodige strijd. Verdedigingslinies werden overal langs de grens opgesteld. De meesten daarvan zijn vrijwel direct na afloop van de oorlog afgebroken. Een enkeling, zoals deze bunker, zijn bewaard gebleven. De bunker is niet meer in tact en is ook niet open voor publiek. Toch blijft het bijzonder om zoiets ineens te zien opduiken tijdens je wandeling…

Nieuwsgierig geworden naar dit mooi stukje Nederland?

Op de website van Westerwolde vind je nog meer informatie maar ook wat er zoal in deze streek te doen is. Ik moet zeggen, het is een vrij actieve streek waar volop evenementen plaatsvinden en wat zich steeds meer gaat ontpoppen als het wandelgebied van het Noorden door onder meer ook speciale wandelweekenden te organiseren.

Fotoblog | Optimaal genieten in de Ardennen

12 september 2016Travel Wanda 15 reacties

Ardennen… het voelt al niet meer aan als vakantie. Het voelt als thuiskomen. Ook al is ‘ons’ huisje wars van comfort, toch voelen we er ons thuis. De ligging, in de buurt van Hotton, is perfect voor het maken van leuke uitstapjes en de prachtige natuur in de directe omgeving bezorgt ons iedere keer weer een enorme glimlach.

Eind augustus waren we weer in ons geliefde Ardennen. Hoewel het grotendeels in het teken stond van Max Verstappen & co was er voorafgaande aan het formule 1 weekend nog net even tijd voor wat ontspanning. Niet alleen bezochten we toch nog even Durbuy, ook genoten we van lekkere patatekes op het dakterras bij friterie Bertrand in Trois Points en waren we iedere avond onder de indruk van de mooiste zonsondergangen. Hoogste tijd dus om dit met jullie te delen!

Het kleinste stad in de Ardennen

Durbuy is een van de toeristische trekpleisters in Wallonië. Jaarlijks trekt de van oorsprong Middeleeuwse stad, die (volgens de inwoners) bekendstaat als de op een na kleinste ter wereld, duizenden toeristen. (Bron: Wikipedia)

Ondanks dat we er al meerdere keren zijn geweest, stond het ook nu weer hoog op mijn verlanglijstje. De donderdag, voorafgaande aan de gratis pitwalk, besloten we dan toch nog even snel naar Durbuy te gaan. Even ons vaste rondje te maken door de smalle steegjes, even de sfeer opsnuiven en nog snel even een glimp werpen op het kasteel. Het was er op dat moment nog vrij rustig waardoor ik natuurlijk toch weer als een halve Japanse door het stadje trok. Ondanks de opmerkingen van vriendlief ‘die foto heb je toch al, Wan?’ legde ik toch alles weer vast.

Prachtige valleien…

Iedere avond als we terug reden vanuit Spa richting Hotton kwamen we langs zo’n prachtige vallei. Een mooi dal met her en der wat huizen en natuurlijk steevast elke avond een mooie gloed. Vriendlief was zo lief om te stoppen zodat ik ook dit moois weer vast kon leggen.

Maar ook vlakbij ons plekje werd er op dag 1 al gestopt. Want zeg nu zelf, deze beauties vragen er toch gewoon om?

En dan genoten we nog elke avond van de prachtigste zonsondergangen bij ‘ons’ huisje…

Kortom, ik heb nu alweer zin om naar de Ardennen te gaan!

Zoals het nu lijkt, gaan we volgend jaar in juni twee weken die kant op. Dan hebben we eindelijk eens echt tijd om de Ardennen van binnen en buiten te leren kennen. Er zijn nog zoveel mooie plekjes die we tot nu toe hebben gemist, nog zoveel mooie wandelroutes die onze namen uitschreeuwen, terrasjes die ons maar al te graag als gast willen verwelkomen maar bovenal spreekt de ongedwongen sfeer, de rust en de natuur ons enorm aan.

Zijn jullie weleens in de Ardennen geweest? En zo, wat vond je ervan?

De Zondagse Drie… (54)

11 september 2016Lifestyle Wanda 6 reacties

Een wekelijkse terugkerende blog op zondag met daarin drie dingen die op de een of andere manier typisch zijn voor deze zondag of gewoon zomaar in me zijn opgekomen om deze blog mee te vullen!

En zo is er weer een week voorbij. Een week waarin we nog lekker konden genieten van een heerlijke nazomer. Een week waarin voor mij de lunches met collega’s centraal stonden. Zo at ik een visje met een collega die binnenkort vertrekt naar een ander kantoor en ontdekte ik met een paar dames van kantoor een nieuwe hotspot in Coevorden. Verder ging ik nog de nieuwe woning bekijken van een vriendinnetje én genoten we op de valreep nog van onze eerste bbq van het jaar! Maar met dit alles wil ik deze Zondagse Drie niet vullen. Waar dan wel mee? Nou, vandaag is het 15 jaar geleden dat de vliegtuigen het Word Trade Center binnen vlogen. Nog steeds een absurde gebeurtenis. Het is dat het inderdaad is gebeurd maar het valt toch gewoon niet te bevatten dat mensen zoiets willens en wetens doen? Vandaag deel ik dan ook drie dingen met je die met deze bijzondere dag te maken hebben!

Ik zat nog op kantoor en een klant bracht mij op de hoogte…

Ik moest die bewuste dag tot half 6 werken en was net begonnen met het opruimen van de dossiers op mijn bureau. Een klant belde nog om een autowijziging door te geven. De bewuste klant was altijd wel in in voor een geintje dus toen hij begon met ‘Heb je het al gehoord’ bereidde ik me voor op de één of andere grap. Wat hij daarna vertelde, kon ik dan ook eerst niet geloven. Internet werd opgestart en de berichten die ik toen voorbij zag komen, bezorgden me onmiddellijk kippenvel. Ongeloof en woede wisselden elkaar af. Hoe was het mogelijk dat dit kon gebeuren?

In november 2001 gingen we zelf naar New York…

Alles was al geboekt toen 9/11 gebeurde. In eerste instantie hebben we nog overwogen om niet te gaan maar tegelijkertijd konden we ons ook niet voorstellen dat het nog eens zou gebeuren. Dus gingen we inderdaad naar New York. Wat we daar aantroffen? Een stad die probeerde te overleven, een stad die zichzelf probeerde terug te vinden in de achtergebleven puinhoop. Het openbaar vervoer kwam weer op gang, overal zag je bordjes met Missing Persons en mensen die met een mondkapje rondliepen vanwege de immer aanwezige doodsgeur die overal hing. Het was bizar en toch heeft de stad een onuitwisbare herinnering op me gemaakt. Graag zou ik nog eens terug willen om dan wel ongestoord de toerist uit te kunnen hangen. In november 2001 was het toch anders, veel politie op straat en vooral het beeld van een stad die ongelofelijk hard was getroffen.

Enorme controles op het vliegveld toen we terugvlogen naar Nederland…

Op de heenweg waren er natuurlijk ook wel wat extra controles maar op de terugweg was het echt helemaal erg. Op sokken en zonder je riem moesten we door de controlepoortjes, daarna nog een body check, koffers werden driedubbel gecheckt. Ik moest zelfs nog met een paar beveiligers mee naar een aparte ruimte om mijn koffer open te maken. Natuurlijk weet je dat je onschuldig bent maar als er zoveel lui om je heen staan dan voel je wel ineens heel erg klein en nietig. Ik had een thriller bij me waarop een pistool stond afgebeeld en moest vervolgens uitleggen waar het boek over ging, dat het echt geen handleiding was. Het was alsof iedereen op voorhand verdacht was.

Na 5 dagen New York vlogen we nog door naar Miami waar we nog 3 weken met een camper door Florida zijn getrokken. Het was in alle opzichten een beladen vakantie want op de dag dat wij naar Miami vlogen, stortte er nog een vliegtuig neer. Ook was Florida in de ban van poederbrieven. Onze ansichtkaarten kwamen dan ook weken later binnen met tig meldingen van security check. Een heel ontspannen vakantie is het vrijwel geen moment geweest.

Mijn hamvraag van vandaag? Ben jij weleens in New York geweest?

Ik ga op reis en ik neem mee… badeendjes!

8 september 2016fotografie, Travel Wanda 12 reacties

Badeendjes, misschien heb je er vroeger wel mee gespeeld in bad. Misschien staan ze tegenwoordig wel heel gezellig ter decoratie in je badkamer. Veelal de plek waar ze verblijven. Toch hebben mijn badeendjes onlangs een behoorlijke reis gemaakt. Waarom? Lees dan lekker verder!

Waarom gingen mijn badeendjes op reis?

Zeg, Wan, wat verwacht jij nu van Zweden?

Heel eerlijk? Ik heb ergens begin juni speciaal mijn badeendjes gekocht. Totaal niet voor badderdoeleinden want we hebben niet eens een bad. Ook niet om ze uit te stallen in onze badkamer. Daar hebben we ook simpelweg de ruimte niet voor. Nee, ik kocht ze omdat ik op een idee was gebracht. Net daarvoor had ik het boek Reisfotografie van Laura Vink gekocht en hoewel ik nog steeds niet echt de tijd heb gehad om er mee aan de slag te gaan, heb ik 1 tip wel direct eigen gemaakt. Namelijk, maak van je reis een fotoproject en laat dit het verhaal van je reis vertellen. Laura zelf neemt altijd haar badeend mee op haar reizen, dus vandaar dat ik besloot om dit ook te gaan doen.

Dus gingen mijn badeendjes mee naar Zweden!

Eksjö Zweden — Wat een ongelofelijke schijtweer vandaag…

Nadat ik ze natuurlijk eerst bij de Action had gekocht. Daar besloot ik spontaan om twee te kopen zodat zowel vriendlief als ik onze eigen badeend zou hebben. Hoewel vriendlief spontaan enige vraagtekens zette bij mijn geestesgesteldheid, leverde het in ieder geval genoeg boeiende gesprekken en foto’s op. Natuurlijk vond ik het begin zelf ook wel wat vreemd als ik ergens in Zweden was waar ook mensen waren en dan ineens mijn badeendjes uit mijn tas haalde. Logisch natuurlijk dat de omgeving daar ietwat vreemd, misschien zelfs wel wat meewarig, naar keek. Aan de andere kant, het heeft ons ook een hele leuke ontmoeting met een Zweeds/Zwitsers echtpaar op een parkeerplaats opgeleverd die ons vervolgens spontaan de bouwtekeningen van de woning lieten zien die ze wilden gaan kopen! En dan te bedenken dat we elkaar nog geen 10 minuten kenden!

Nou, zo spectaculair was de rit naar boven niet, maar het uitzicht vanaf de Tossenbergsklättern is best mooi hoor!

Staat er binnenkort nog een leuke trip gepland voor mijn badeendjes?

Hou op nou, je duwt me weg man, straks lig ik in het water!

Jazeker! Ze mogen namelijk ook mee op ons reisje naar Oostenrijk! Eind september gaan we met mijn ouders een weekje naar Bichlbach in Tirol en ik denk dat mijn badeendjes het daar ook prima naar hun zin zullen hebben! Ik moet zeggen, dat ik ze soms weleens vergeet maar dat ik er tegelijkertijd ook ontzettend veel lol aan beleef om ze ergens uit te stallen om ze vervolgens zo voordelig mogelijk op de foto proberen te krijgen.

Zeg, hoe heet het hier eigenlijk ook alweer? Hammarö of zo?

Zeg nu eens eerlijk? Ben ik knettergek dat ik zoiets doe of neem jij nu ook je badeendjes mee op reis?

Blankenberge, de jaren ’60 parel aan de Belgische kust

5 september 2016Travel Wanda 10 reacties

Blankenberge, één van de meest populaire badplaatsen aan de Belgische kust. Ik moet toegeven dat ik er tot voor kort nog nooit van had gehoord. Heb ik al die jaren iets gemist en is dit dus echt the place to be of kun je het wat mij betreft rustig overslaan? Ik deel natuurlijk mijn ongezouten mening met je!

Onlangs waren we een weekendje in het pittoreske Brugge. Vanuit daar is het nog geen 20 minuutjes rijden naar de Belgische kust. Eerste optie is dan vrijwel Blankenberge. De zon scheen volop, dus we besloten ons uitje nog met een paar uurtjes te verlengen en eerst nog even te gaan uitwaaien op het strand. Althans, dat was onze bedoeling.

Eerst even rondkijken…

Eenmaal in Blankenberge aangekomen, maakten we zoals gebruikelijk eerst een rondje door het plaatsje. Even oriënteren of het inderdaad de moeite waard is om de auto in een ongetwijfeld dure parkeergarage te stallen. Onze eerste indruk is goed, het ziet er levendig uit en het oogt gezellig met her en der wat terrasjes en een nostalgische draaimolen voor de kids. De auto wordt geparkeerd bij het station en te voet gaan we richting het centrum. Onderweg worden we nog vriendelijk begroet door een blond knulletje van een jaar of vier met de woorden: “Goedemorgen, meneer & mevrouw”.

Eenmaal in het centrum valt de drukte onmiddellijk op. Het wemelt er van de mensen, zelfs op het relatief vroege tijdstip. Het is tenslotte maandag rond de klok van 11. Wat vooral opvalt, is de grijze golf. Her en der schiet ons wat jongvolk voorbij maar het 60+ gehalte is hoog.

Het centrum bestaat uit één lange straat met overal de nodige vertakkingen. Weinig leegstand, in tegenstelling tot hier. Alle merken zijn vertegenwoordigd maar ook de nodige boetiekjes. Aangezien wij er niet zijn om te winkelen, gaan we direct door richting de boulevard. Deze is niet te missen, gewoon de massa volgen.

Op de boulevard aangekomen, kijken we onze ogen uit. Is dit nu zo’n populaire badplaats? Achter ons rijzen de jaren 60 blokkendozen op. Kilometers lang grauw beton. Verder vallen vooral de vele verkoopborden op. In onze ogen vrij logisch want zo’n vakantie-appartement met slechts een paar vierkante meter, veelal zonder balkon, trekt ons in ieder geval totaal niet.

Op naar het strand van Blankenberge!

Voor ons ligt het strand. Althans, het is even zoeken. Het strand is volgebouwd met tig beachclubs. Op dit moment is het daar nog relatief rustig en staat de muziek nog zachtjes. Ik kan me echter zo voorstellen dat het ’s avonds één grote discogebeuren is. Daar ergens achter zien we iets wat voor strand door kan gaan. Dat hele hutje mutje gebeuren trekt ons niet, dus we gaan aan de wandel richting de pier.

Onderweg blijven we ons maar verbazen over de blokkendozen, de één nog grauwer dan de ander. Het is een flink eindje lopen wil je voorbij de beachclubs komen. Uiteindelijk kom je dan bij het deel terecht waar de strandhuisjes gezellig dicht op elkaar zijn gestouwd. Ook iets wat ons totaal niet kan bekoren. Gezellig op zondagmiddag naar het strand terwijl je buren op nog geen halve meter van je af zitten. Het benauwt ons in ieder geval enorm.

Bij de pier aangekomen, nemen we hier natuurlijk even een kijkje. Het is hier vrij rustig maar ook dit is bepaald niet te vergelijken met het mooie goudgele strand van Ameland.

We houden het dan ook vrij snel voor gezien en gaan terug naar de parkeergarage. Blankenberge, ongetwijfeld voor velen the place to be maar ben je wat meer op je rust gesteld en wil je genieten van het ruisen van de golven, dan kun je Blankenberge beter laten voor wat het is.