Wandelroutes Archieven - Pagina 4 van 5

Ontdek Eys, het Toscane van Nederland!

12 juli 202111 juli 2021Nederland, Travel, Wandelroutes Wanda 8 reacties

Ergens las ik dat de omgeving van Eys ook wel het Toscane van Nederland wordt genoemd. Reden voor mij dus om daar in ieder geval te gaan wandelen tijdens onze vakantie in Zuid-Limburg. Vanwege het warme weer zochten we niet alleen een niet al te lange wandeling, maar ook eentje die niet al te inspannend zou zijn.

Dankzij Visit Zuid-Limburg kwam ik al vrij snel uit bij deze wandelroute. Een route van zo’n zes kilometer door het glooiende heuvellandschap van Zuid-Limburg. Met onderweg een mooie stop voor een hapje en een drankje. Ideaal voor ons dus! Wandelen jullie met mij mee?

De rode wandelroute in Eys

Eys was voor ons slechts een kort stukje rijden met de auto, wij verbleven namelijk zelf in Ubachsberg. Onderweg kregen we al direct een mooi beeld van de glooiende heuvels met kabbelende beekjes en volop bloeiende veldbloemen. Op zich kun je overal parkeren in Eys en van daaruit de wandelroute oppakken door het volgen van de rode paaltjes.

Wij besloten om gewoon bij het start- en eindpunt te parkeren op de parkeerplaats aan de Cartilserveldweg en vandaar uit de route te gaan volgen. Volgens onze bron zouden we onder meer langs de shortgolfbaan De Eyserhof komen en in de buurt van de watermolen van Wittem.

Wandelen rondom Eys is volop genieten

Nadat we direct bij de parkeerplaats al even bij het monument hebben gekeken, beginnen we voortvarend aan onze wandeling. Al vrij snel zien we de eerste rode paaltjes, maar ook de bloeiende veldbloemen die we onderweg in de auto al zagen. Een prachtig gezicht en de eerste foto’s worden dan ook met een big smile gemaakt.

Al vrij snel komen we bij het volgende monument, opnieuw een oorlogsmonument ter herdenking van hetgeen hier in de WOII heeft plaatsgevonden. We vervolgen al vrij snel onze route en komen op een kruising waar we rechts af gaan en vol in de zon komen te lopen. Gelukkig voor ons staat er een briesje want eenmaal vol in de zon is het al snel zweten geblazen. Niet zozeer vanwege de inspanning, want we wandelen over een mooie vlakke onverharde weg. Ondertussen genieten we van het landschap en hoewel we zelf nog niet in Toscane zijn geweest, zien we de overeenkomsten wel.

Op een gegeven moment komen we bij een viaduct en twijfelen we even welke kant we op moeten. Google maps biedt uitkomst waardoor we onze wandelroute vervolgen door onder de spoorlijn van de Miljoenenlijn door te lopen en zien we de rode paaltjes ook weer verschijnen.

Het glooiende landschap van Eys

Het landschap bestaat vooral uit bomen, tot we ineens een paar woningen in de verte zien opdoemen. Niet veel later komen we een paar bewoners van dit gebied tegen. Heerlijk genieten van het zonnetje of wellicht bijkomen van de warmte, wie zal het zeggen?

Inmiddels is het bijna half 2 geworden en als we bij aankomst in Eys langs herberg Bie de Tantes komen, is de keuze niet zo lastig. We ploffen neer op het terras met de bedoeling om hier te gaan genieten van onze eerste Limburgse vlaai deze vakantie. Helaas is deze al uitverkocht en besluiten we ‘gewoon’ voor een lekkere koffie c.q. ijskoffie te gaan. Wat mij betreft echt dé lekkerste ijskoffie ever!

Na onze stop is het ons niet helemaal duidelijk welke kant we op moeten en heel eerlijk? Het is ons ook te warm om ons daar druk over te maken. We besluiten dan ook richting de parkeerplaats te wandelen. Juist dit deel valt mij wat zwaar, opnieuw vol in de zon, maar dit keer ook licht stijgend. Het zweet gutst me van het voorhoofd, maar gelukkig is het slechts een klein stukje waarna we in de schaduw onze weg terug naar de parkeerplaats vervolgen.

Uiteindelijk hebben we de route dus niet volledig gelopen, want we hebben de watermolen van Wittem compleet gemist. Jammer, maar wie weet bij een volgende bezoek aan Eys, want het is zeker weten een mooi stukje Nederland!

Handige informatie over deze wandelroute

start- en eindpunt Cartilserveldweg in Eys
gemarkeerde wandelroute middels rode paaltjes, goed aangegeven, in totaal 6 km (wij hebben uiteindelijk zo’n 4,5 kilometer gewandeld)
bezienswaardigheden: veldbloemen, heuvellandschap, diverse monumenten, glooiend landschap, het kerkje van Eys en de watermolen van Wittem
zorg voor stevige wandelschoenen, grotendeels onverhard.
horeca aanwezig in Eys, tip: ijskoffie bij Herberg Bie de Tantes

Nog tips voor mooie wandelgebieden in Zuid-Limburg?

Wandelen in het Meerwijckbos: bruggetjes, polder en strand

28 april 202127 april 2021Nederland, provincie Groningen, Wandelroutes Wanda 8 reacties

Ook dicht bij huis valt er nog heel wat te ontdekken, want afgelopen zaterdag ontdekte ik het Meerwijckbos bij het Zuidlaardermeer. Voor ons geen onbekende omgeving omdat ons vakantiehuisje ook in die omgeving staat. Maar wandelen in het Meerwijckbos was er nog nooit van gekomen. Tot afgelopen weekend dus. Samen met mams ging ik op ontdekking en dat werd een wandeling vol verrassingen!

Diverse bruggetjes in het Meerwijckbos

Volgens mijn informatie start de route direct vanaf de parkeerplaats, maar helaas. Hier vinden we geen blauwe paaltjes. Op weg naar deze parkeerplaats hadden we er wel eentje gespot. We besluiten dan ook om terug te rijden, parkeren hier de auto en beginnen aan ons avontuur door het Meerwijckbos.

Al vrij snel komen we de eerste van de zeven bruggetjes tegen. Hoewel bruggetjes, het zijn stevige balken die ervoor zorgen dat we in ieder geval droog aan de overkant komen. In totaal zijn er zeven van dit soort bruggetjes aangelegd. Blauwe paaltjes zien we echter niet, maar we volgen gewoon het pad door het bos.

Uitzichtpunt Kropswolderbuitenpolder

Nadat we een tijdje door het Meerwijckbos hebben geslingerd, bereiken we het fietspad. Het blauwe paaltje ontbreekt helaas, maar dankzij mijn routebeschrijving weten we dat we rechtsaf moeten richting het uitzichtpunt. Hier zijn we vorig jaar al eens geweest en vond ik persoonlijk nogal tegenvallen.

Ook nu valt er weinig te zien, dus we houden het al snel voor gezien en vervolgen onze route. Of eigenlijk, de routebeschrijving want ook hier helaas geen blauwe paaltjes. We wandelen langs de dijk richting het einde van dit pad. Onderweg moeten we echter wel een paar hindernissen weerstaan. Omgevallen bomen versperren onze wandelroute, maar gelukkig kunnen we er overheen en zelfs doorheen klauteren om verder te wandelen.

Strand bij Meerwijck

Aangezien er aan het einde van het pad opnieuw niet wordt aangegeven welke kant we op moeten, besluiten we via camping Meerwijck onze route te vervolgen. Op de camping is het nog vrij rustig, maar her en der worden voorbereidingen getroffen voor het nieuwe kampeerseizoen.

Aangezien op de routebeschrijving het strand wordt genoemd, kunnen we met behulp van de bewegwijzering op de camping onze route weer oppakken. We komen inderdaad via een grote parkeerplaats bij het strand van Meerwijck uit. Nu rustig, maar bij de zomerdag altijd bomvol.

Het zonnetje schijnt lekker, dus besluiten we om even een rustpauze in te lassen. Ook wij genieten van het uitzicht en van het zonnetje op onze snufferds. Jammer dat het paviljoen nog gesloten is, maar gelukkig komt daar vanaf vandaag verandering in.

Nadat we een tijdje hebben zitten genieten, gaan we toch weer verder. Via een zanderig wandelpad komen we bij een uitloper van het Zuidlaardermeer terecht. Nu helaas geen bootverkeer, maar ook dat zal snel gaan veranderen. En ja, dan hebben we het einde van onze wandeling bereikt en gaan we terug richting onze auto. Al met al een leuke gevarieerde wandeling!

Praktische informatie over wandelen in het Meerwijckbos

volop gratis parkeergelegenheden aan de Strandweg in Kropswolde
blauwe route wordt slecht aangegeven, is wellicht vervangen door knooppunten of bordjes met voetjes erop
de volledige routebeschrijving vind je hier
route is 4,2 km lang, wij deden er inclusief stops zo’n 1,5 uur over
bezienswaardigheden: bruggetjes, uitzichtpunt Kropswolderbuitenpolder, strand van Meerwijck
horeca aanwezig bij camping Meerwijck
niet geschikt voor kinderwagens e.d.

Wandeling De Dellen: Dwalen door bos en heidevelden

16 april 202115 april 2021Nederland, Wandelroutes Wanda 11 reacties

Onlangs verbleven we twee dagen op de Veluwe en kon een wandeling natuurlijk niet uitblijven. Maar waar? De Veluwe is natuurlijk zo’n groot natuurgebied dat het lastig kiezen is. Gelukkig tipte een collega mij over het natuurgebied De Dellen. Volgens hem ideaal voor een eerste kennismaking met wandelen op de Veluwe. En ja, daar had hij absoluut gelijk in. Het was niet alleen dicht bij onze uitvalbasis (Roompot De Schaapskooi), maar ook nog eens een hele gevarieerde wandeling. Gaan jullie met mij mee op ontdekking in De Dellen?

Natuurgebied De Dellen

Dit van oorsprong bos- en heidegebied ligt in de gemeente Heerde en is in totaal 435 hectare groot. Ooit in handen van patriottengeneraal Herman Willem Daendels uit Hattem naar wie de parkeerplaats aan de Zuidweg is vernoemd, Erf van Daendels. In 1851 verkocht hij het aan dhr. Ballot wiens zoon uiteindelijk het park aanlegde. Sinds 1929 is het gebied in handen van het Geldersch Landschap en Kasteelen.

Drie wandelroutes in De Dellen

Het Geldersch Landschap heeft drie gekleurde wandelroutes in het gebied uitgezet. Variërend van 3 tot 4,5 kilometer. Twee daarvan, de gele en de rode route starten direct vanaf de parkeerplaats Erf van Daendels aan de Nieuwe Zuidweg in Epe. De gele route blijkt uiteindelijk slechts 2,6 kilometer te zijn en is volgens mij vooral bedoeld voor gezinnen met jonge kinderen die komen voor de schaapskooi.

De blauwe route start vanaf de parkeerplaats aan de Elburgerweg in Epe en is 3,5 kilometer lang.

Voor ons is het vrij snel duidelijk dat we voor de rode wandelroute gaan. Wandelen op de Veluwe betekent tenslotte ook wandelen langs uitgestrekte heidevelden en dat willen we natuurlijk aan den lijve ondervinden. Ook de gele route start hier, maar al vrij snel splitsen de routes zich op en dat betekent in ons geval ook dat het een stuk rustiger wordt.

Wandelen door het bos

Het eerste gedeelte van de rode wandelroute voert ons door het bos. Normaal ben ik niet zo’n liefhebber van wandelen in het bos, maar nu alles nog zo kaal is, vind ik het juist leuk om op zoek te gaan naar bijzondere bomen. Al vrij snel word ik op mijn wenken bediend.

Net op het punt dat we het bosrijke gedeelte achter ons laten, komen we langs een natuurcamping. Hier is het al gezellig druk ondanks dat het wat mij betreft nog echt geen kampeerweer is. Voorzieningen zijn er niet op deze camping, het is vooral bedoeld voor natuurliefhebbers die willen genieten van de rust en de stilte.

Uitgestrekte heidevelden in De Dellen

Niet lang daarna slaan we af en komen we langs het eerste heideveld in dit natuurgebied. Nu natuurlijk nog niet in bloei, maar toch al een mooi gezicht.

Op de rode wandelroute staan helaas niet zoveel bankjes waardoor het vooral al staand of lopend genieten is van de uitgestrekte heidevelden. In dit deel van De Dellen zijn trouwens ook fietspaden aangelegd waardoor het ook bij fietsers een geliefde bestemming is.

Natuurlijk is het jammer dat de heide nog niet in bloei staat, maar dat is natuurlijk ook een goed excuus om bij een volgend uitstapje naar de Veluwe daar rekening mee te houden. Het zal ongetwijfeld ontzettend mooi zijn als al die uitgestrekte heidevelden vol in bloei staan.

Wij vervolgen ondertussen onze route en moeten daarvoor een weg oversteken. Aan één kant natuurlijk jammer dat je tijdens het wandelen in de natuur met verkeer te maken krijgt, aan de andere kant, het is ook zo’n groot gebied dat het blijkbaar niet anders kan.

Wat wel leuk is, is dat elke gemeente duidelijk wordt vermeld op de toegangspoorten. Of zoals hierboven de eigenaar van het gebied De Dellen.

De bootjesvijver

Bij het ‘bestuderen’ van de wandelroute viel mijn oog al op de term Bootjesvijver. Nu helaas niet meer in gebruik, maar in de jaren 30 was dit het uitje voor veel gezinnen. Je kunt het je amper voorstellen, maar in deze betonnen waterbak kon je met een klein bootje rondvaren.

Ook was het een geliefd uitje voor schoolreisjes, maar op een gegeven moment is het helaas in verval geraakt. Het Geldersch Landschap heeft het nu weer zichtbaar gemaakt voor wandelaars. Wie weet wordt het ooit nog in ere hersteld.

De Schaapskooi van De Dellen

Al direct vanaf de parkeerplaats is de schaapskooi duidelijk te zien, maar wij bewaren dit tot het einde van onze wandelroute. Op de terugweg komen we er inderdaad langs, maar om er daadwerkelijk een kijkje te nemen, moet je even van de route afwijken.

Veel ruimte om dichterbij te komen is er echter niet, maar ook vanaf een afstandje is het natuurlijk mooi om zo’n kudde schapen te zien grazen.

En ja, dan zit onze wandeling door dit mooie natuurgebied er helaas op. Een zeer gevarieerde wandeling door bos en over heidevelden. Helaas voor ons stonden we niet ineens oog in oog met één van de vele dieren die in dit gebied leven. Daarvoor zul je vast vroeg in de ochtend of laat op de avond moeten zijn. Wij hebben in ieder geval genoten van deze wandeling en willen nu nog meer van de Veluwe gaan ontdekken!

Praktische informatie over wandeling De Dellen

gratis parkeren aan de Nieuwe Zuidweg in Epe bij parkeerplaats Erf van Daendels
rode en gele wandelroute starten hier, gele is 2,6 km lang en de rode is 4,5 kilometer lang
goede wandelschoenen zijn een vereiste, route is grotendeels onverhard
geen horeca aanwezig
bijzonderheden: diverse bijzondere boomsoorten, heidevelden, de Bootjesvijver en de graftombe van Buys Ballot, de eigenaar van het gebied waarvan het Geldersch Landschap het heeft gekocht

Heb jij al eens gewandeld op de Veluwe?

Wandelen rondom Museumdorp Orvelte

5 maart 20214 maart 2021Nederland, provincie Drenthe, Wandelroutes Wanda 12 reacties

Zijn jullie weleens in het Museumdorp Orvelte geweest? Dit middeleeuws dorpje in Drenthe trekt jaarlijks duizenden toeristen die allemaal even terug in de tijd gaan. Ook ik ben er meerdere keren geweest en vind het altijd enorm genieten om door zo’n dorpje te struinen. Natuurlijk is het leuk om door zo’n dorpje te slenteren, maar nog leuker wordt het als ook de omgeving de moeite waard is. Onlangs ging ik dan ook samen met vriendinnetje T. op ontdekking en liepen we de wandelroute Oer ’t Veld, een route van zo’n zes kilometer rondom Orvelte. Wandel je gezellig met mij mee?

Wandeling Oer ’t Veld bij Orvelte

Klokslag 11 uur rij ik parkeerplaats P2 bij Museumdorp Orvelte op. Normaal moet je hier betalen, een dagkaart kost € 3,=, maar vandaag kan ik gratis parkeren. Terwijl ik wacht op de komst van vriendinnetje T. wordt het steeds wat drukker op de parkeerplaats. Wandelaars, maar ook mensen die op de fiets verder gaan.

Nadat vriendinnetje T. is gearriveerd wandelen we vanaf de parkeerplaats zo het dorp in op zoek naar het beginpunt van onze wandeling. Deze hebben we vrij snel gevonden waarna het een kwestie wordt van het volgen van de rode bordjes. De route voert ons eerst het dorp uit richting het buitengebied.

Ietwat verbaasd volgen we de eerste rode bordjes, deze voeren ons namelijk al zigzaggend over een stuk weiland. Vrij snel daarna komen we langs de eerste heidevennen om vervolgens onze eerste stop te maken bij een ijzertijdboerderij. In 1978 is deze ijzertijdboerderij gereconstrueerd op basis van opgravingen elders in Drenthe. Helaas is de boerderij vanwege werkzaamheden nu gesloten voor het publiek, dus vervolgen we onze route.

Het Reijntjesbos en heidevelden in Orvelte

De route is in totaal zes kilometer, maar halverwege kun je de route inkorten tot vier kilometer. Hierdoor mis je dan de wandeling door het Reijntjesbos, een gemengd bos op voormalige zandduinen. Wij aarzelen totaal niet en besluiten om dit gedeelte op deze mooie zonnige dag mee te pikken.

De route door het bos is afwisselend en wordt ook hier duidelijk aangegeven middels de rode bordjes. Gelukkig maar, want het is een vrij compact bos waarin meerdere paden zijn aangelegd. Uiteindelijk komen we uit op een open heideveld. In de verte zien we af en toe een auto rijden, maar verder genieten we vooral van de schoonheid van dit gebied en van de rust. Hoewel rust… ik denk dat we zelf het meeste lawaai hebben veroorzaakt.

Terug in Orvelte

Na zo’n vijfenhalve kilometer hebben we het dorp weer bereikt en gaan we op zoek naar een coffee to go stalletje. Lang hoeven we daar niet voor te zoeken, want bij ’t Bakkershoes kunnen we terecht voor heerlijke koffie met wat lekkers erbij. Normaal kun je hier ook op je gemak binnen rond neuzen, maar dat zit er helaas nu even niet in.

Na een praatje met de gastvrouw, die ons ook nog wijst op hun tweede stalletje in de Schoolstraat, gaan we op zoek naar een plekje om even te kunnen zitten. Dat valt nog niet direct mee, want de terrassen zijn natuurlijk gesloten en de weinige bankjes die er zijn, zijn al bezet. Gelukkig voor ons vinden we midden in het dorp toch nog een vrije tafel en ploffen we neer.

Nadat we een tijdje hebben gezeten, besluiten we nog een rondje door het dorp te gaan maken. Hoewel we niet de enige bezoekers in het dorp zijn, heb ik het er nog nooit zo rustig meegemaakt. Orvelte oogt als een dorpje dat nog moet ontwaken uit zijn winterslaap, maar ergens vind ik dat ook totaal niet erg. Natuurlijk is het jammer dat we niet even gezellig op een terrasje kunnen zitten, maar de rust heeft ook zeker zijn charme.

Nadat we het tweede stalletje hebben gespot, besluiten we spontaan om toch nog voor een bakkie soep te gaan. In ons geval de Drentse mosterdsoep met spekjes. Al genietend in de zon voelt het bijna alsof we vakantie hebben. Met recht een topdag!

Praktische informatie over wandeling Oer ’t Veld

Parkeren rondom Orvelte is mogelijk op P1 en P2. Normaal kost een dagkaart € 3,=, momenteel is het gratis. Beide parkeerplaatsen worden duidelijk aangegeven zodra in de buurt van het dorp komt
Orvelte biedt bezoekers een uniek inkijkje in het leven van vroeger, kleine authentieke winkeltjes, demonstraties van oude ambachten, exposities e.d. Momenteel helaas vanwege corona gesloten
Diverse horecagelegenheden aanwezig, nu zijn er een paar stalletjes waar je een kleine versnapering kunt kopen
Diverse wandel- en fietsroutes, waaronder wandeling Oer ’t Veld
Totale lengte 6 km, in te korten tot 4 km
Wandeling door bos, heide en Orvelte
Goede wandelschoenen zijn een vereiste

Ben jij al eens in Orvelte geweest?

Wandelen in Groningen en Drenthe | Het Noordlaarderbos

22 februari 202121 februari 2021provincie Drenthe, provincie Groningen, Wandelroutes Wanda 9 reacties

Het Noordlaarderbos in Noordlaren stond al enige tijd op mijn verlanglijstje. Het kwam er echter nooit van, tot afgelopen zaterdag. Eigenlijk min of meer per toeval. Ik had namelijk weinig zin om uitgebreid te gaan zoeken naar een leuke wandelroute. Deze wandeling in het Noordlaarderbos had ik nog liggen, dus de keuze was snel gemaakt. Op naar Noordlaren!

Het Noordlaarderbos: Een bos vol geheimen

Op de site van Natuurmonumenten wordt het Noordlaarderbos omschreven als een bos vol geheimen. Dit soort kreten doen het bij mij altijd goed. Ik ben namelijk niet zo’n liefhebber van wandelen in het bos. Te vaak voel ik mij soort van opgesloten, vandaar dat ik niet vaak in een bosrijk gebied wandel. Als het dan wordt omschreven als een bos vol geheimen, dan wordt logischerwijs mijn nieuwsgierigheid gewekt.

‘Het Noordlaarderbos voelt als een sprookjesbos. Zeker nu we van het productiebos een veel gevarieerder bos hebben gemaakt. De Middeleeuwse karrensporen herinneren aan de handelsroute tussen Coevorden en Groningen die hier ooit liep. Ze lopen langs grafheuvels en het Galgenbergje, de plek waar vroeger mensen aan de galg bungelden. Je zou willen dat dit bos kon praten en zo haar verhalen kon vertellen.’ (bron: Natuurmonumenten)

Het Noordlaarderbos: wandelen in Groningen en Drenthe

Het Noordlaarderbos vindt zijn oorsprong in Groningen, maar toch steek je halverwege de provinciegrens over. Zo ineens bevind je je dan in het gebied Vijftig Bunder dat in Drenthe ligt. Dit heidegebied wordt momenteel flink onder handen genomen en oogt daardoor nogal kaal. Wat dat betreft ben ik erg benieuwd hoe het er over enige tijd uit zal komen te zien.

In dit gebied zijn meerdere wandelingen uitgezet, maar wij kiezen voor de wandeling met de rode pijltjes. Een route van in totaal zes kilometer die je halverwege kunt inkorten door over te stappen op de blauwe route. Hierdoor mis je trouwens wel het heidegebied van Vijftig Bunder.

Wandeling Het Noordlaarderbos

Het allereerste ‘probleem’ dient zich direct al aan als we de Pollseweg in Noordlaren inrijden. Hier zou de parkeerplaats moeten zijn waar de wandeling start. We zien van alles, maar geen parkeerplaats. Wel een zandweg die gelukkig goed begaanbaar is en op goed geluk rijden we dan toch maar verder. Een goede gok, want na twee bochten zien we dan toch wat auto’s staan. Van een parkeerplaats is echter geen sprake, het is gewoon parkeren langs de kant van de weg.

Even verderop zien we het startpunt met inderdaad de rode pijltjes. Het eerste gedeelte voert ons al slingerend door het Noordlaarderbos. Een mooi bos, prima wandelpad en goed aangegeven. Ondanks de drukte bij de zogenaamde parkeerplaats is het in het bos zelf lekker rustig. Slechts een enkele wandelaar komen we tegen.

Eenmaal uit het Noordlaarderbos komen we deels op een verharde fietspad en een zandweg terecht. Hier is het wel een stuk drukker met fietsers, maar door de brede zandweg ernaast, kunnen we onze wandeling zonder al teveel omkijken vervolgen. Op naar Drenthe dus!

Heidegebied Vijftig Bunder

Vlak voor je de oversteek naar Drenthe maakt, heb je de gelegenheid om je route in te korten tot zo’n 3,5 km. Wij gaan echter voor de volledige wandeling en blijven de rode pijltjes volgen. Dit brengt ons vervolgens in het heidegebied Vijftig Bunder. Nu vrij kaal en ietwat onaantrekkelijk eruitziend vanwege de graafwerkzaamheden.

In ieder geval reden genoeg voor mij om terug te keren als de werkzaamheden zijn volbracht. Ik ben namelijk ontzettend benieuwd hoe het er dan zal uitzien. Plus een heidegebied met bloeiende heide is altijd prachtig om te zien natuurlijk!

Na enige tijd verlaten we het heidegebied en moeten we een klein stukje over een verharde weg. Al vrij snel daarna duiken we opnieuw het Noordlaarderbos in waar we al vrij snel oog in oog met een aantal koeien staan. Niet veel later zien we dan inderdaad de Galgenberg. Ook dit spreekt natuurlijk altijd tot de verbeelding.

Het laatste gedeelte van de wandeling voert ons al slingerend door het bos richting de uitgang. Al met al hebben we dan 6,5 kilometer gewandeld door een zeer gevarieerd landschap.

Praktische informatie over wandelen in het Noordlaarderbos

Parkeerplaats Pollseweg in Noordlaren, let wel: zandweg volgen tot aan de bosrand en daar in de berm parkeren
Meerdere uitgezette wandelingen: wij liepen de rode pijltjes route van 6 kilometer, halverwege in te korten door over te stappen op de blauwe route
Grotendeels over onverharde paden, goede wandelschoenen zijn een vereiste
Bezienswaardigheden onderweg: karresporen, grafheuvels, Galgenberg en heidegebied Vijftig Bunder
Geen horeca aanwezig
Populair wandelgebied, dus plan je bezoek. Wij waren er rond 13.00 uur en konden op ons gemak rondwandelen ondanks de drukte bij de parkeerplaats.

Wandel jij graag in het bos?

Wandelen in Drenthe: Het Wolvenspoor in Schoonloo

5 februari 20215 februari 2021provincie Drenthe, Wandelroutes Wanda 10 reacties

Vorig jaar betrapte ik mijzelf erop dat ik vaak in hetzelfde gebied ging wandelen. Dit jaar wil ik dat anders gaan aanpakken, zodat ik zowel dingen kan afstrepen van Project Wandelen als Project Nederland. Vandaar dat we de laatste tijd wat vaker in de provincie Drenthe aan de wandel gaan. Zoals bijvoorbeeld afgelopen zaterdag, samen met mijn moeder ging ik op ontdekking in een totaal nieuw gebied. Namelijk de omgeving van Schoonloo, zo’n dik half uur rijden van huis. Gaan jullie met mij mee op ontdekking?

Het Wolvenspoor in Schoonloo

Volgens de site van Staatsbosbeheer is Het Wolvenspoor een avontuurlijk pad door donkere bossen, over heidevelden en houten bruggen over vennen en beekdalen. Al met al een route van vijf kilometer. Het klinkt ons in ieder geval als muziek in de oren, want alleen maar in het bos wandelen is niet echt ons ding. Het idee van een gevarieerde wandeling én het zien van de houten bruggetjes trekt ons over de streep. Op naar Schoonloo!

Een drassige start van Het Wolvenspoor

Nadat we de zeer kleine parkeerplaats hebben gevonden, worden we direct voor een uitdaging gesteld. Even twijfelen we of we deze wandeling wel moeten gaan doen. Het begin is behoorlijk modderig en door de hevige regenval van een dag eerder zakken we tot aan onze enkels erin weg.

We besluiten echter toch om door te wandelen, in de veronderstelling dat we ongetwijfeld het ergste hebben gehad. Spoiler alert: dat was dus niet zo! Maar goed, we zien in de verte het bospad opdoemen en eenmaal in het bos vervolgen we vrij relax onze route.

Af en toe moeten we even over een omgevallen boomstam klauteren of er onder door, maar al slingerend volgen we de keien met de afdruk van een wolvenpoot. De route wordt gelukkig goed aangegeven, want zeker in zo’n dichte bos kun je gemakkelijk verdwalen.

Het heideveld tijdens Het Wolvenspoor

Nadat we enige tijd door het bos hebben geslingerd, komen we bij een oversteekplaats met een wildrooster. Hier betreden we het heideveld en ondanks dat het nu niet bloeit, ziet het er mooi uit. Her en der een paar bomen en in de verte een vennetje. Hier kunnen we niet echt dicht bij komen, maar ondanks dat is het wel genieten in deze mooie omgeving.

Dit deel van de wandeling voert ons door het natuurgebied ‘de Tweeling’, waar ook runderen schijnen te lopen. Wij hebben ze helaas niet gezien, wel trapte ik bij het maken van een foto in het souvenirtje wat ze hadden achtergelaten.

Ondanks de drukte op de parkeerplaats valt het ons nu pas op dat het op de route zelf vrij rustig is. Blijkbaar verspreidt het zich dan toch vrij snel, gelukkig maar, want nu kunnen we tenminste ongestoord genieten. En ook belangrijk, ongestoord foto’s maken!

Nadat we rondom het heideveld zijn gewandeld, komen we bij onze eerste houten brug c.q. vlonder aan. Het is maar goed ook dat hier houten planken zijn aangebracht, want dit gebied is inderdaad behoorlijk drassig. De planken zijn gelukkig breed genoeg, dus mochten we tegenliggers krijgen, dan is dat geen enkel probleem.

Terug naar het bos

Als we het heideveld verlaten, is het even zoeken waar we naar toe moeten, maar al snel zien we opnieuw een kei met een wolvenpoot opdoemen. We vervolgen onze route opnieuw slingerend door het bos om vervolgens opnieuw uit te komen bij een houten vlonder.

Althans, we zien deze vlonder liggen, maar moeten daarvoor eerst nog door een zo’n drie meter lange moddergebied zien te komen. Wonder boven wonder komen we allebei droog aan, maar wel met wat modderspatten op onze spijkerbroek. Toch blijft het een mooi gezicht om zo’n houten vlonder al slingerend voor je te zien.

Laatste deel van Het Wolvenspoor

Nadat we een deel langs een slootje hebben gewandeld, komen we al vrij snel tot de ontdekking dat we beter dit pad kunnen verlaten. Het is glad, nat en ons in ieder geval te modderig. We lopen terug naar het verharde pad en leggen de laatste 500 meter naar de parkeerplaats af over de openbare weg.

Bij het natuurgebied is helaas geen coffee to go punt, maar bij de parkeerplaats zien we wel een briefje hangen van Hegeman’s Winterstekkie. Als we terugrijden naar Schoonloo zien we inderdaad aan de overkant van de kruising een skihut opdoemen en we besluiten dan ook om hier even een stop te maken. Tijd voor een lekkere cappuccino!

Praktische informatie over Het Wolvenspoor

vertrekpunt is de parkeerplaats aan de Oude Hullenweg in Schoonloo
Het Wolvenspoor is 5 kilometer, wordt duidelijk aangegeven met keien met witte pootafdrukken. Wij deden er een dik uur over inclusief fotostops. Deze wandeling is ook uit te breiden met de route van de gele paaltjes.
alleen geschikt voor mensen die goed ter been zijn, niet geschikt voor wandelwagens
goede wandelschoenen is een vereiste gezien de drassige ondergrond
gevarieerde landschap; bos, heide en vennen
horeca niet aanwezig, wel in Schoonloo

Winterwandeling in Natuurpark Borgerswold

18 januari 202117 januari 2021Nederland, provincie Groningen, Wandelroutes Wanda 15 reacties

Wandelen in de winter… ik vind het prima als het zonnetje schijnt, maar op die grijs grauwe dagen blijf ik het liefste thuis. Laat staan als er sneeuw ligt. Toch ging ik gisteren aan de wandel. Niet alleen in het kader van mijn Project Wandelen en Project Gezonder Leven, maar vooral om foto’s te maken. Want laten we wel wezen, zo vaak hebben we (gelukkig) geen sneeuw meer in Nederland. Dus trokken René en ik onze wandelschoenen aan en vertrokken we richting Borgerswold voor een heuse winterwandeling!

Wandelen in Natuurpark Borgerswold

Hoewel dit park in mijn woonplaats, Veendam is, is het niet bepaald een gebied waar ik vaak kom. Simpelweg omdat ik het niet echt een super mooi gebied vind. Op de één of andere manier trekt het mij gewoon niet zo, maar op deze zondagmiddag moet ik er gewoon heen.

Er ligt inmiddels een laagje sneeuw en dat is voor ons landje natuurlijk best bijzonder. Ook ik, als fervente winterhater, wil dit sfeertje opsnuiven en me er voor de verandering aan overgeven. Gelukkig ligt er niet zo veel dat de wegen onbegaanbaar zijn, dus op ons gemak tuffen we richting Borgerswold. Er zijn verschillende parkeermogelijkheden, maar we parkeren zoals gewoonlijk op onze vaste plek en merken direct dat we niet de enige zijn.

De eerste stop bij de bult, waar ooit in een grijs verleden een uitkijktoren stond, geeft ons direct het gevoel dat het leven weer even ‘normaal’ is. Het is er namelijk gezellig druk met sleetje rijdende kinderen wiens ouders onderaan de bult op gepaste afstand de verrichtingen van hun kroos aanschouwen. Nadat we even met een collega en zijn vrouw hebben gekletst, vervolgen we onze ronde door Borgerswold. Op naar mijn favoriete plekjes!

Mijn favoriete plekjes in Borgerswold

In Borgerswold vind je op diverse plekken bruggen, veelal zijn dit witte bruggen, maar de mooiste vind ik direct de eerste brug die we op onze ronde tegenkomen. Houten leuningen, maar vooral mooi vanwege de omringende takken en het zonlicht dat vaak mooi op deze brug schijnt.

Deze keer is de brug gehuld in een grijs grauwe lucht, maar ook dat heeft voor deze keer wel iets bijzonders.

Zoals gewoonlijk lopen we buitenom door het park, dat betekent vaak dat het iets minder druk is, zoals ook op deze winterse zondagmiddag. Al vrij snel komen we dan bij mijn twee favoriete doorkijkjes aan. Steevast maak ik hier altijd foto’s, zo ook nu. Bijzonder om het nu in sneeuw gehuld te zien, hoewel de sneeuw inmiddels al aardig aan het verdwijnen is.

Op de eerstvolgende kruising besluiten we om toch linksaf te gaan en langs de camperplaats te lopen. Ergens in de hoop dat we bij het Koetshuis iets warms kunnen nuttigen. Helaas voor ons staat er deze keer geen kraam, wel op de parkeerplaats bij De Borgerswoldhoeve waar we langs komen op weg naar de parkeerplaats.

Nadat René zijn bakje snert en ik mijn kaasbroodje op hebben, vervolgen we onze wandeling. Nog even maken we een uitstapje om foto’s te maken van De Borgerswoldhoeve en dan is het voor ons tijd om terug te keren naar de warmte.

Ben jij nog aan de wandel geweest in de sneeuw?

Afzien tijdens de rondwandeling door de Bürser Schlucht

23 november 202023 november 2020Oostenrijk, Wandelroutes Wanda 14 reacties

Oostenrijk en Schluchten, het hoort bij elkaar. Ook wij gaan meestal wel op ontdekking in zo’n kloof, zoals bijvoorbeeld in Bürser Schlucht. Volgens internet een wandeling voor beginners, maar geloof mij, dat was het allesbehalve! Het was glibberen, het was klimmen, het was afzien, het was knikkende knietjes, het was op sommige plekken best gevaarlijk, maar we hebben het gered! Gaan jullie met mij mee op ontdekking in de Bürser Schlucht?

De Bürser Schlucht

In Vorarlberg heb je de keuze uit maar liefst acht verschillende kloven. Aangezien we afgelopen september in Bürs verbleven, was het voor ons logisch om de Bürser Schlucht te gaan ontdekken. Lekker dichtbij onze uitvalbasis en volgens de site van Vorarlberg biedt deze kloof een uniek inkijkje in de geologische geschiedenis. Daarnaast wordt deze kloof gezien als één van de mooisten in de Alpen.

Reden genoeg dus om hier zelf een kijkje te gaan nemen!

Wandelen door de Bürser Schlucht

De totale lengte van de wandeling door de Bürser Schlucht is zo’n 4,6 km en volgens de site zou je dit in pak ‘em beet twee uurtjes moeten hebben volbracht. Prima te doen dus op onze laatste dag in Oostenrijk, althans dat denken we dan nog heel optimistisch.

Nadat we de auto hebben geparkeerd, gaan we richting de ingang van de kloof en is het gewoon een kwestie van het pad volgen. Al vrij snel wordt het ons duidelijk dat de paden wel wat glibberig zijn, ondanks dat het de afgelopen tien dagen niet heeft geregend. Ook zijn sommige gedeeltes bepaald niet breed en is het zeker met tegenliggers of achterop komende wandelaars even passen en meten om elkaar voor bij te kunnen laten.

Op dat moment genieten we echter nog volop van onze wandeling. Rechts van ons zien we de kloof steeds smaller en smaller worden. Doordat we er in september waren, stroomt er helaas niet veel water meer door de kloof. Toch blijft het fascinerend om te zien.

Zeker als we op een bepaald moment middels een houten brug naar de overkant van de kloof moeten. Dan zie en ervaar je pas echt het natuurgeweld van zo’n kloof. We steken de kloof een paar keer over en iedere keer weer is het genieten geblazen. Toch beginnen we ons ook zorgen te maken.

Hoger en hoger en hoger

Zoals gezegd slaat de twijfel, zeker bij mij, een beetje toe. We zijn inmiddels twee uur aan het wandelen en hadden de gehele wandeling nu bijna gehad moeten hebben. Wij staan echter nog maar midden in de kloof en hebben geen idee hoe ver het nu nog is.

Ook op de bordjes wordt dit helaas niet aangegeven. Er zit dan ook niks anders op dan maar gewoon door te lopen. Op een gegeven ogenblik missen we blijkbaar een bordje en slaan we de verkeerde richting in. We klimmen steeds hoger en hoger terwijl we voor ons gevoel zouden moeten dalen. Na overleg met andere wandelaars blijkt inderdaad dat we de verkeerde richting op gaan. We gaan terug naar de kruising en pakken vanaf dat punt de route weer op.

Al met al hebben we zo’n half uur hiermee verloren. Dat is op zich niet het ergste, maar mijn knieën beginnen pijn te doen van het vele klimmen en glibberen. We zijn dan ook allebei blij dat we na een tijdje op een breed wandelpad uitkomen. Eindelijk kunnen we weer een beetje genieten van onze wandeling.

Terug naar de parkeerplaats bij de Bürser Schlucht

Eenmaal op het brede wandelpad fleuren we allebei weer wat op, maar dat is helaas maar van korte duur. Al vrij snel komen we daarna uit bij een glibberig steil paadje naar beneden waar we ineens midden tussen gigantische rotsen staan. Het ergste leed lijkt daarmee achter de rug te zijn, want na dit gedeelte komen we op de openbare weg terecht.

In de verte zien we Bürs liggen en in de veronderstelling dat het nog maar eventjes is, zetten we onze wandeling voort. Alleen blijkt het laatste deel nog vrij steil naar beneden te lopen en is dit zeker niet het mooiste deel van de wandeling. Uiteindelijk komen we na vier uur (!) wandelen aan in het dorp en is het nog een kwartiertje naar de parkeerplaats.

Onderweg strompel ik even snel de supermarkt in om deo te kopen, want beiden stinken we een uur in de wind naar zweet. Op het laatst is de gang er totaal uit en willen we nog maar één ding, met de benen omhoog en deze dag afsluiten. Aangezien het inmiddels al bijna 17.00 uur is, besluiten we om onszelf te trakteren op iets lekkers. Dat hebben we wel verdiend na zo’n pittige klim!

Praktische informatie over de Bürser Schlucht

toegang is gratis, evenals het parkeren
totale lengte van de wandeling is 4,6 km. Volgens de site moet je hier 2 uur voor uittrekken. Wij deden het echter in ruim vier uur, zijn natuurlijk geen ervaren bergwandelaars, maar deze wandeling staat ten onrechte bekend als een lichte wandeling, dus trek er zeker meer tijd voor uit.
zorg voor stevige wandelschoenen, de paden zijn smal, glibberig en nogal steil
geen horeca aanwezig

Genieten van de herfst in het Evertsbos

16 november 202015 november 2020Nederland, provincie Drenthe, Wandelroutes Wanda 18 reacties

In de herfst ben ik altijd op zoek naar mooie wandelroutes in het bos. Bij Marcella las ik over Het Evertsbos en mijn nieuwsgierigheid was direct geprikkeld. Nog nooit van gehoord, maar als zo’n bos zich op nog geen twintig minuten van mijn huis bevind, dan moet ik dat natuurlijk met eigen ogen zien. Gaan jullie met mee aan de wandel in Het Evertsbos?

Het Evertsbos bij Anloo

Op het voormalige landgoed Ter Borgh bij Anloo kun je naar hartenlust wandelen, de frisse bosgeur opsnuiven en genieten van de natuur. Maar behalve een ‘gewoon’ wandelbos is het gebied ook een schatkamer van de geschiedenis. Je vindt er de sporen van duizenden jaren menselijke activiteiten. Ook is het een heel afwisselend bos omdat er zoveel verschillende soorten bomen geplant zijn. Vennen en heidevelden voegen extra natuurlijke rijkdom toe. De coniferencollectie in het Pinetum en het onderduikershol uit de Tweede Wereldoorlog liggen ook langs de route en zijn een bezoek waard (bron: Staatsbosbeheer)

Aangezien ik momenteel vooral voor routes ga van om en nabij de vijf kilometer, werd ik direct enthousiast bij het zien van de gele route. Precies vijf kilometer. Ideaal dus voor op een zonnige zondagmiddag.

Cultuur-historische wandelroute

Aangekomen bij de parkeerplaats Galgwanderveen in Eext schrikken we in eerste instantie van de drukte. Geen plekje meer te vinden, maar gelukkig is parkeren langs de onverharde weg ook mogelijk, dus parkeren we daar de auto en kijken we voor de zekerheid nog even op het informatiebord.

De bedoeling was de gele route te gaan lopen en ook na een blik op het informatiebord blijven we daarbij. Altijd leuk om natuur, cultuur en een stukje geschiedenis met elkaar te kunnen combineren. Ik ben benieuwd wat we zoal zullen tegenkomen!

Vlak bij de parkeerplaats komen we al langs de eerste fotostop, namelijk een visvijver. Ik kan me zo voorstellen dat als je hier ’s ochtends vroeg bent dat je dan oog in oog zou kunnen komen te staan met hertjes. Eigenlijk zou ik dat gewoon eens moeten doen, maar op de één of andere manier komt dat er in de praktijk nooit van. Een wandeling rondom de visvijver is mogelijk, maar aangezien we nog vijf kilometer voor de boeg hebben, houden we het bij het maken van een paar foto’s.

Het Oorlogsmonument in Het Evertsbos

Als we na de visvijver het bos inlopen, komen we al vrij snel op een breed pad terecht. Niet veel later lopen we langs een afgeschermd natuurgebied en zien we het Oorlogsmonument in de verte al opdoemen. Voor bij het hek lezen we het informatiebord en ontdekken we op die manier dat in de Tweede Wereldoorlog op de plek van het monument een onderduikershol moet zijn geweest.

Daar is helaas niks meer van te zien, maar elke steen van het Oorlogsmonument staat voor een persoon die tijdens de WOII in dit gebied is gefusilleerd.

Herfsttaferelen in Het Evertsbos

We vervolgen onze route en komen al vrij snel in een groot heidegebied terecht. Nu natuurlijk uitgebloeid, maar ik hou het zeker in gedachten voor volgend jaar om hier in augustus naar terug te keren. Aan de rand van dit heidegebied genieten we van diverse mooie bomen.

Her en der zien we een paar paddenstoelen, maar vooralsnog spot ik nog niet mijn favoriete, de rood met witte stippen.

Op een bepaald moment slingeren we het bos weer in en komen we langs een gebied met veel varens. Ook hier staan de nodige paddenstoelen én zelfs nog een paar rood met witte stippen exemplaren! Echt genieten dus!

Hunebed D11 en het Pinetum Ter Borgh

Drenthe staat natuurlijk bekend om zijn vele hunebedden en ook in het Evertbos staat er eentje, de D11. Blijft toch bijzonder om zoiets te zien en te bedenken dat er ooit mensen in hebben gewoond. Voor ons is het nu slechts een korte fotostop. Bij dit hunebed staat ook een bordje dat wijst in de richting van Pinetum,

Ook de gele paaltjes wijzen in die richting, dus gaan we verder op ontdekking. Bij de ingang van het Pinetum zien we een informatiebord en komen we erachter dat het Pinetum een naaldbomentuin is dat is aangelegd door de familie Everts. Prachtig om te zien, vooral als alles in bloei staat. Voor nu genieten we van de prachtige naaldbomen en houden we het bij een klein rondje in dit gebied.

Voor ons is dit op het einde van de wandeling, maar wil je niet de hele route van vijf kilometer lopen, dan kun je het Pinetum ook bereiken na een korte wandeling vanaf de parkeerplaats aan de Anderenseweg.

Zoals gezegd waren we hier nog niet eerder geweest, maar het is zeker een gebied waar ik terug zal komen. Een gevarieerd landschap dat ongetwijfeld in elke jaargetijde iets moois te bieden heeft. Zo wil ik zeker terug in augustus als de heide in bloei staat.

Praktische informatie over het Evertbos

diverse parkeerplaatsen: Galgwanderveen in Eext en Anderenseweg in Anderen
start gele route: parkeerplaats Galgwanderveen in Eext
hoogtepunten gele wandelroute: visvijver, gevarieerd landschap, Oorlogsmonument, hunebed D11 en Pinetum
zorg voor stevige wandelschoenen, de gehele route is onverhard en kan drassig zijn
totale lengte gele route is vijf kilometer, wij deden er inclusief stops 1,5 uur over
geen horeca onderweg

Tip: Genieten van de heide in de Gasterse Duinen

21 augustus 202020 augustus 2020Nederland, Wandelroutes Wanda 11 reacties

In mei waren we voor het eerst in de Gasterse Duinen en wist ik direct dat ik terug wilde. Wat een prachtig mooi wandelgebied. Helemaal nu de heide volop in bloei staat. Jammer dat die periode maar zo kort is, dus mocht je ook willen genieten van het bloeiende heidelandschap, wacht dan niet te lang! In Drenthe kun je op meerdere plekken hiervan genieten, maar wat ons betreft zijn de Gasterse Duinen echt een aanrader. Genieten jullie met mij mee?

Gasterse Duinen

Gasteren is een gehucht in Drenthe dat in de Middeleeuwen een grote rol speelde. Het lag namelijk op de hoofdweg tussen Groningen en Coevorden. Veelal werd er met paard en wagen in die tijd gereden en in het huidige gebied zijn daar de brede paden nog een goed voorbeeld van.

Tegenwoordig is het vooral een gebied voor wandel- en fietsliefhebbers en kun je er ongestoord genieten van de natuur. Zoals gezegd is het in elke jaargetijde hier genieten, maar zeker in de zomer met de bloeiende heide is het een geliefd wandelgebied.

In het gebied zijn meerdere gemarkeerde routes uitgezet die je eventueel ook met elkaar kunt verbinden. Wij liepen zelf de paarse route, deze is zo’n 5 km lang en voert je door het diverse landschap van de Gasterse Duinen.

Hunebed D10

In Drenthe vind je nog her en der hunebedden en ook direct aan het begin van je wandeling door dit gebied staat er eentje. Ik heb er zelf weinig mee en het spreekt me niet direct tot de verbeelding, maar zo met de heide op de achtergrond is het natuurlijk wel leuk om te zien.

Kunnen jullie je voorstellen dat er ooit mensen zo hebben geleefd? Ik dus totaal niet. Voor mij zijn het gewoon een stel stenen die op een mooie manier zijn gerangschikt.

Schotse Hooglanders in de Gasterse Duinen

Bij een natuurgebied heb je natuurlijk kans dat je ook beesten in het wild tegen komt. Tijdens onze eerste bezoek aan de Gasterse Duinen zagen we alleen wat schapen, deze keer was het al aan het begin van onze wandeling raak. Zo ineens stonden we oog in oog met een viertal Schotse Hooglanders.

Ze lagen lekker te relaxen onder een paar bomen en hadden totaal geen belangstelling voor ons. Echt dichtbij kom ik trouwens nooit bij beesten in het wild, maar deze keer ontkwam ik er niet aan omdat er eentje vrij dicht bij het wandelpad lag.

Wisselend landschap in de Gasterse Duinen

Onze wandelroute voert ons eerst een stukje door het prachtige heidelandschap waarna we het gebied verlaten. We vervolgen onze route over brede bospaden en zien de nodige reigers. Daarna komen we langs een weids landschap alvorens we bij een vlonderpad komen die ons terug het bos invoert.

Uiteindelijk komen we dan weer terug in het heidelandschap en steken we dit dwars over. Onderweg is het genieten geblazen. Prachtige bomen, bloeiende heide, zandverstuivingen en kleine vennetjes. Her en der staan bankjes op de route om even uit te rusten en te genieten van al het moois dat de natuur te bieden heeft.

Handige informatie:

Startplaats: Parkeerplaats aan de Oudemolenseweg (doorgaande weg tussen Gasteren en Oudemolen)
Niet geschikt voor mensen die slecht ter been zijn, wandelwagens en rolstoelen
Goede wandelschoenen zijn een vereiste, grotendeels zanderige ondergrond
Honden zijn niet toegestaan
Zorg voor je eigen proviand, er is geen horeca in het gebied
Paarse route is zo’n 5 km