Wandelen in Vorarlberg: Prachtige vergezichten en bergmeren

Inmiddels zijn we op diverse plekken in Oostenrijk geweest, maar Vorarlberg is toch wel onze favoriet. Ook in september waren we twaalf dagen in deze prachtige regio. Een regio die zich kenmerkt door relatief kleinere plaatsen, grillige maar mooie bergen én vooral veel rust en ruimte. Alle ingrediënten dus om optimaal te ontspannen en tegelijkertijd te kunnen genieten. Dat hebben we dan ook zeker gedaan. Vandaag neem ik jullie hoog mee in de bergen voor een panoramawandeling langs een drietal bergmeren. Ga je mee op deze mooie wandeling?

Wandelen bij de Hochjoch in Vorarlberg

De Hochjoch is met een hoogte van 2520 meter één van de hoogste bergen in Montafon, een regio in de Oostenrijkse deelstaat Vorarlberg. In de winter trekt dit gebied tal van wintersportliefhebbers en in de zomer vind je hier vooral wandelaars. Ook wij hebben meerdere wandelingen gemaakt, maar de Seetal-wandeling bij de Hochjoch staat met stip bij ons op één.

Een zeer gevarieerde wandeling over smalle paden met groene alpenweiden, heldere bergmeren en prachtige vergezichten onderweg. Af en toe pittig, maar over het algemeen prima te doen.

Er zijn twee kabelbanen vanuit Schruns die je naar de Hochjoch brengen, namelijk de Hochjoch Bergbahn en de Zamang-Bahn. De eerstgenoemde was buiten gebruik, waardoor wij met de Zamang-Bahn naar boven zijn gegaan. In beide gevallen kom je uit bij het Kapell-bergstation op een hoogte van 1850 meter. Hier heb je natuurlijk al een prachtige uitzicht en vind je diverse wandelroutes. Wij kozen er echter voor om met de Sennigrat Bahn, een stoeltjeslift, nog wat hoger te gaan (2300 meter). Hier start namelijk de Seetal-wandeling.

Genieten bij de Wormser Hütte

Al direct nadat we de stoeltjeslift zijn uitgestapt, zien we het eerste bergmeer al in de verte liggen. Rechtstreeks er naar toe gaan, wil helaas niet. We volgen dan ook braaf de route en gaan eerst al klimmend een stukje verder omhoog en wel naar de Wormser Hútte, een bergrestaurant waar je eigenlijk al direct zou willen neerploffen. Het uitzicht over het dal met de dorpen Schruns en Tschagguns is prachtig en het terras met zijn heerlijke geuren is zeer verleidelijk.

Toch besluiten we om, na even te hebben genoten van het uitzicht, direct aan onze wandeling te beginnen. Mocht je de wandeling niet willen doen, dan raad ik je toch aan om de stoeltjeslift te pakken zodat je in ieder geval van dit uitzicht kunt genieten.

Het eerste meer: De Herzsee

De Seetal wandeling gaat langs een drietal bergmeren en de eerste zagen we al direct liggen bij het uitstappen van de stoeltjeslift. Vanaf de Wormser Hütte beginnen we aan de lichte afdaling naar dit meer op 2216 meter hoogte. De Herzsee dankt zijn naam aan zijn vorm, van een afstandje lijkt het inderdaad wel wat op een hartje.

Hoewel het op deze zomerdag erg verleidelijk is om even te gaan pootje te baden in het meertje, doen we dat maar niet. Het water is namelijk steenkoud. Wij waren er in september, maar in de zomer heb je grote kans dat je nog sneeuw ziet liggen en dat ook delen van de wandelroute besneeuwd zijn. Gelukkig voor mij, was dat nu niet het geval en vervolgen we onze route naar het tweede bergmeer.

De Seetalhüsli en de Schwarzsee

Niet ver van de Herzsee zien we de Seetalhüsli al opdoemen. Deze skihut ligt aan een klein meertje waar we wat kinderen zien suppen, maar dit is niet het officiële tweede meertje van de wandeling. Het tweede bergmeer, de Scharzsee zien we namelijk aan de rechterkant liggen.

Opnieuw dalen we een stukje af en genieten we ook bij dit meer van het prachtige uitzicht. Het blijft bijzonder om te beseffen dat er boven in de bergen nog een heel wereld op zich is. Als we na enige tijd onze route willen vervolgen, slaat de vertwijfeling toe. Gaan we wel goed?

Dan zien we inderdaad een markering op een grote steen en realiseren we ons dat het tweede deel van de wandeling voor ons wellicht wat te pittig zal worden. Het gaat namelijk vrij steil naar beneden over een klein paadje dat met stenen is bezaaid. Om problemen te voorkomen, besluiten we om terug te keren naar de Seetalhüsli. Daarnaast ligt namelijk de skitunnel waarmee je een deel van de route kunt afsnijden. Leuk weetje: deze skitunnel is met zijn lengte van 476 meter de langste van Europa.

Hoe graag we de route volledig hadden willen doen, we gaan toch voor de skitunnel. En ja, eenmaal uit de tunnel zien we in de verte het derde bergmeer al opdoemen.

De Seebligasee, een stuwmeer op hoogte in Vorarlberg

Deze stuwmeer dient als wateropslag voor de sneeuwkanonnen in de winter. Niet echt een bergmeer dus, maar ondanks dat mooi om te zien. Je kunt rondom het stuwmeer wandelen wat zeker voor gezinnen met kinderen een leuke bezigheid is. Er is namelijk een belevingspad aangelegd met educatieve spelletjes, ook kun je er een korte blote voetenpad lopen en is er een heuse waterspeelplaats.

Wij laten dit voor wat het is, want ons oog is inmiddels gevallen op het iets lager gelegen Kapellrestaraunt. Onderweg komen we nog een paar Oostenrijkse koeien tegen en onder het nodige geklingel bereiken we uiteindelijk het restaurant. Hoewel de menukaart zeer uitgebreid is, is de keuze voor mij niet zo lastig. Ik ga voor de Kaiserschmarren, een Oostenrijkse variant op poffertjes terwijl René voor de huisgemaakte goulashsoep gaat. Wel verdiend na onze eerste wandeling in de bergen!

Praktische informatie over de Seetal wandeling

• De Seetalwandeling is in totaal 5,5 km lang met een gemiddelde moeilijkheidsgraad. Wij hebben een deel van de wandeling afgesneden en liepen uiteindelijk 4,6 km.
• Voor de wandeling moet je minimaal 2 uur uittrekken, wij deden er zo’n 3 uurtjes over inclusief de nodige stops
• De wandeling is niet geschikt voor kinderwagens, rolstoelen en scootmobielen. M.a.w. je moet goed ter been zijn en zorgen voor goede wandelschoenen.
• Zorg ook voor voldoende water en/of voedsel, want alleen aan het begin of aan het einde van je wandeling heb je gelegenheid om iets te kopen.
• De wandeling bij de Hochjoch is te bereiken via de Hochjoch Bahn (centrum Schruns) en de Zamang Bahn (iets buiten het centrum van Schruns). Beiden brengen je naar het Kapell Bergstation waarna je de stoeltjeslift, Sennigrat, pakt om aan de wandeling te beginnen.