Het Schierste Ploatje Veenkoloniën: Opdracht 4 Industriële architectuur

Na Natuur, Lekker Lokaal en Water draaide het bij opdracht 4 om Industriële architectuur. Een heel mond vol én helaas ook eentje die voor mij niet zo goed is afgelopen. Yep, ik verklap je direct de uitslag, want ik werd bij deze ronde slechts zesde én dus laatste. Een terechte beslissing van de jury? Ik vind van niet, maar zoals we op het werk vaak zeggen: ‘het is zoals het is’.

Het Schierste Ploatje: Industriële architectuur

Al direct toen ik het thema hoorde, had ik voor mijzelf zoiets van: ‘ik wil niet slechts een oud fabriekspand fotograferen’. Ook omdat ik bij de vorige opdracht Water al een fabriekspand met reflectie in het water had gefotografeerd. Daarbij komt ook nog eens dat de meeste oude fabriekspanden al jaren niet meer in gebruik zijn. Vaak in verre staat van verpaupering of zoals hier bij Boiten beklad.

Wat ik voor ogen had? Binnen in een oude fabriekspand een foto maken, het liefst met een machine(s) erbij om het industriële karakter te benadrukken. Vanuit een laag standpunt fotograferen om juist de nadruk op de architectuur te leggen én niet de eventuele aanwezige machine op de voorgrond te plaatsen. Hetgeen wat ik bij de vorige opdracht als tip van de jury had meegekregen.

Scheepswerf Wolthuis in Sappemeer

Al tig keer ben ik eraan voorbij gereden, maar nooit heb ik mij beseft dat het nog steeds in gebruik is. Tegenwoordig nog deels als scheepswerf, althans er worden nog steeds reparaties uitgevoerd, maar grotendeels als museum waar je alles te weten kunt komen over de geschiedenis van de veenkoloniale scheepsbouw.

Al direct op mijn eerste verkenningsrondje, buitenom, wist ik dat dit mijn plek zou zijn. En ja, eenmaal binnen was ik direct verkocht. Een prachtige oude loods en authentieke machines. Ik stond te popelen om aan de slag te gaan, maar werd eerst door een vrijwilliger meegenomen voor een rondleiding door het hele museum. Super leuk en interessant om zijn verhalen te horen, zeker ook omdat mijn grootouders ooit binnenvaartschippers zijn geweest.

Na deze rondleiding kon ik dan eindelijk los gaan en heb ik diverse hoeken van de scheepswerf gefotografeerd. Toch bleef ik terugkomen op die ene plek en daar heb ik uiteindelijk bovenstaande foto van ingestuurd. Tevreden met het resultaat zag ik het juryrapport vol vertrouwen tegemoet.

Het oordeel van de jury

Een mooie locatie en je kunt zien dat je bewust over je positie hebt nagedacht. De jury vindt dat de foto er niet echt uitspringt, hij is wat ‘vlak’. Je had meer diepteperspectief kunnen creëren door lijnen te zoeken in de foto. Ook is de jury van mening dat er teveel aandacht gaat naar de raampartijen. Maar absoluut een mooie locatie en zeker passend binnen het thema. Gefeliciteerd met deze zesde plaats Wanda!

Nou, dat was dus een flinke tegenvaller. Slechts een zesde plaats, die zag ik even niet aankomen. Ook na het lezen van het gehele juryrapport en het zien van de andere foto’s vind ik het nog steeds vreemd om mijn foto op de zesde plek te zien.

Qua lijnenspel hebben ze zeker wel een punt, dat had beter gekund, maar ‘vlak’ en aandacht naar de ramen? Ik zie het niet, maar goed, zoals ik eerder al zei ‘het is zoals het is’. Eruit halen waar ik wat mee kan én door naar de volgende opdracht!

Laatste opdracht: Geschiedenis

De vijfde opdracht én dus de laatste. Een pittige want zoals verwacht is het de beruchte drieluik. Oftewel, 3 foto’s die samen het verhaal vertellen. Eén van deze drie foto’s moet ook nog eens een portret zijn. Niet bepaald mijn ding, want ik fotografeer nooit iemand op die manier, dus dat is nog wel een flinke uitdaging.

Waar ik voorheen eigenlijk vrij snel wel iets had bedacht, komt er nu totaal niks bij mij naar boven. Geschiedenis van de Veenkoloniën door de lens van nu. Ik ben benieuwd!