Wandelroutes Archieven - Pagina 2 van 5

Aan de wandel: De Gasselterdennenroute bij ’t Nije Hemelriek

6 februari 20235 februari 2023Nederland, provincie Drenthe, Wandelroutes Wanda 10 reacties

Oh jongens, ik heb waarschijnlijk de mooiste route van dit jaar al gelopen! De Gasselterdennenroute, wat een ongelofelijk mooie route! Hij stond al een tijdje op mijn lijstje, maar doordat er, behalve in blogs, weinig over te vinden is online, was ik hem een beetje uit het oog verloren. Tot vorige week zaterdag, ik kwam hem weer ergens tegen, en besloot direct dat het deze route moest gaan worden. Ik ben super enthousiast, hopelijk jullie straks ook!

Gasselterdennenroute, 4 kilometer genieten

Als klein meisje kwam ik al regelmatig bij ’t Hemelriekje, een meertje in de bossen bij Gasselte. Lekker zwemmen en een ijsje of patatje na afloop. Het waren heerlijke middagen waar ik met veel plezier aan terugdenk.

Inmiddels was het al een aantal jaren geleden dat ik bij ’t Hemelriekje was geweest. Er schijnen wandelroutes te zijn, maar het hoe en wat werd mij nooit duidelijk. Zoals ik al zei, online vind je er weinig over, maar dankzij Wandelmaara kwam ik er achter dat er maar liefst drie wandelroutes zijn, de Natte Neuzen route, de Gasselterveldroute én de Gasselterdennenroute, volgens haar de mooiste.

Een wandelroute van 4 kilometer, prima te doen dus, maar vooral ook een zeer gevarieerde wandelroute. Het eerste deel gaat door het bos en tijdens het laatste deel wandel je dan langs de oever van ’t Nije Hemelriek, de grote broer van ’t Hemelriekje dus. Niet alleen groter, maar ook zoveel mooier. Vooral de opvallende blauwe kleur maakt dit meer zo bijzonder.

Maar goed, nu loop ik al vooruit op de feiten en verklap ik dus al hoe mooi deze wandelroute is. Eerst terug naar het begin.

Gasselterdennenroute: smalle bospaadjes

Nadat we de auto hebben geparkeerd, let op van 1 april tot 1 oktober is het betaald parkeren, zien we al vrij snel het startpunt van de drie verschillende wandelingen. Wij volgen de witte paaltjes en gaan vanaf de parkeerplaats eerst rechtsaf alvorens we het bos induiken.

Op deze zaterdag is het eerst nog enigszins grijs en behoorlijk fris, dus met koude handen maak ik de eerste foto’s. Omgevallen bomen, late paddenstoelen, maar vooral ook veel varens en mos. Op ons gemak struinen we door het bos waarbij we ergens het gevoel hebben dat we het bos helemaal voor onszelf hebben. Slechts een enkele wandelaar komt ons tegemoet.

Doordat we ons op De Hondsrug bevinden, wordt het al snel duidelijk dat het geen vlak terrein is. Af en toe doemen er heuveltjes voor ons op, altijd leuk om deze variatie tijdens een wandeling te hebben. Sommige paden zijn breed, maar er zijn ook genoeg paden waar je niet naast elkaar kunt wandelen. Af en toe kruist de route de MTB-route en moeten we even opletten dat er niet ineens een mountainbiker opduikt, maar over het algemeen heb je geen last van elkaar.

Ondanks dat het bos nu natuurlijk nog kaal is, kunnen we ons prima voorstellen hoe het er in de zomer uit zal zien. Stiekem ben ik eigenlijk veel nieuwsgieriger naar hoe het er in de herfst uit zal zien, dus ik hou deze route zeker in gedachten voor een mooie herfstdag.

En dan ineens: ’t Nije Hemelriek…

Ondanks dat we weten dat het meer op een gegeven moment voor ons zal gaan opdoemen, worden we er toch nog door verrast. Net op dat moment breekt namelijk ook het zonnetje door en zien we ineens een prachtig azuurblauwe meer. Omringd door wit zand.

Heel even wanen we ons op een strand in het buitenland, want het voelt ergens onnederlands aan. Voor een optimaal panoramische uitzicht ‘klimmen’ we naar het uitzichtpunt. Eventueel zou je langs het water kunnen wandelen, maar geloof mij, het uitzicht maakt de korte klim meer dan waard.

We zien wandelaars, mountainbikers, maar vooral heel veel bomen en één van de mooiste meren die ik ooit in Nederland heb gezien. In alle rust genieten we van ons uitzicht. Na enige tijd vervolgen we dan onze route en gaan we via het trappetje weer naar beneden. Nog even wat foto’s maken aan de oever van het meer en dan wordt het echt tijd om het laatste deel van de wandeling te volbrengen.

Nog steeds hebben we uitzicht op het water totdat in de verte de parkeerplaats in het zicht komt en we ons realiseren dat onze wandeling er helaas op zit.

Praktische informatie:

startpunt parkeerplaats Nije Hemelriekje, let op: tussen 1 april en 1 oktober betaald parkeren, EUR 2,= per uur, dagkaart EUR 6,= (prijzen 2022)
drie wandelingen, Natte Neuzenroute, Gasselterveldroute en Gasselterdennenroute. Wij liepen de laatste route, 4 km en volgden de witte paaltjes
horeca aanwezig
zorg voor goede wandelschoenen, route is volledig onverhard en gaat door bos en zand. Niet geschikt voor kinderwagens en rolstoelen

Je kunt de verschillende routes natuurlijk ook gaan combineren zodat je in totaal 13 kilometer wandelt, maar met de Gasselterdennenroute heb je de meest gevarieerde wandeling te pakken. Wat mij betreft echt een aanrader en hoewel het jaar nog maar net is begonnen, denk ik dat deze wandeling zeker in mijn top drie van 2023 zal gaan belanden.

Wandeltip: Weidse uitzichten in de Westerpolder

27 januari 202326 januari 2023Nederland, provincie Groningen, Wandelroutes Wanda 6 reacties

Ooit van Westerpolder gehoord? Troost je, ik had er tot vorige week ook nog nooit van gehoord. In jullie geval waarschijnlijk geheel logisch, maar ik woon er hemelsbreed nog geen twintig minuten rijden vanaf. Gelukkig voor mij scroll ik dagelijks wel op Facebook rond op zoek naar leuke wandelingen en zo kwam ik dus een bericht tegen op Routebureau Groningen waarin een wandelroute in de Westerpolder werd getipt. Hoogste tijd dus om dit onbekende gebied te gaan ontdekken. Gaan jullie mee?

Hoe en wat over de Westerpolder

Nederland kent maar liefst drie Westerpolders, één in Noord-Holland en twee in de provincie Groningen, Haren en Kolham. De Westerpolder waar ik op ontdekking ging, ligt bij Kolham in de buurt en behoort tot het misschien wat bekendere gebied ’t Roegwold.

Dit voormalige landbouwgrond werd in 2002 omgetoverd tot een walhalla voor natuurliefhebbers. Zo vind je diverse poelen en meertjes voor verschillende soorten flora en fauna. Daarnaast kun je zomaar oog in oog staan met een Hereford rund, een runderras dat het hele jaar door buiten loopt en in grote getallen in dit gebied aanwezig is. Wil je optimaal genieten van het weidse uitzicht, dan kun je nog een uitstapje maken naar de uitkijktoren. Kortom, alle ingrediënten zijn aanwezig om mij nieuwsgierig te maken!

Wandelroute Westerpolder

De parkeerplaats in de Westerpolder voor de start van onze wandeling is snel gevonden, maar de beloofde rode paaltjes zien we echter niet. We besluiten daarom maar direct het bos in te duiken en komen al vrij snel langs het eerste meertje, Het Zwaneveldsgat.

Op deze zaterdag is het behoorlijk koud en op het water ligt zelfs een heel dun laagje ijs. Het zonnetje zorgt er echter voor dat het toch aangenaam aandoet en we vervolgen dan ook vol optimisme onze wandeling. Alleen zijn we al vrij snel het spoor bijster. We staan tot onze grote verbazing stil op een terrein waar de nodige bomen zijn gekapt. In geen velden of wegen is nog een rood paaltje te vinden.

We besluiten dan ook maar om terug te keren naar het verharde fietspad en onze route te vervolgen naar de uitkijktoren. Deze hadden we namelijk vanaf de parkeerplaats al gespot. Halverwege komen we dan ineens de start van de rode paaltjesroute tegen, maar doordat we al een heel stuk door het bos hebben gewandeld, besluiten we om onze route richting de uitkijktoren te vervolgen. Dan maar een andere keer de rode paaltjesroute.

Weidse uitzichten & kudde Hereford runderen

Daar krijgen we zeker geen spijt van. Onderweg zien we namelijk in de verte de uitkijktoren langzaam maar zeker dichterbij komen, datzelfde geldt ook voor de runderen. Het lijkt haast wel alsof ze op hun gemak op ons staan te wachten. Ondertussen genieten we al volop van het weidse uitzicht over de vennetjes die her en der liggen.

Eenmaal bij de uitkijktoren aangekomen, gaan we natuurlijk naar boven voor hopelijk een nog mooiere uitzicht. Daar worden we inderdaad ook mee beloond. Een weerspiegeling van de wolken in het water is ons deel met her en der een kudde runderen.

Na een tijdje te hebben genoten van het uitzicht, wandelen we op ons gemak terug richting de parkeerplaats. Ondanks dat de wandeling niet zo is verlopen zoals gedacht, hebben we er toch een mooie wandeling van weten te maken. En ja, zo hebben we ook direct een goede reden om terug te keren naar de Westerpolder om alsnog de rode paaltjesroute te gaan wandelen. We weten nu in ieder geval waar de start van de route ligt!

Praktische informatie over deze wandeling:

gratis parkeren op de parkeerplaats aan de Uijterdijk in Kolham
start rode paaltjesroute: vanaf de parkeerplaats links af slaan en halverwege het verharde pad vind je dan het startpunt
rondwandeling is 3 km, maar kun je gemakkelijk uitbreiden. Wij liepen uiteindelijk zo’n 5 km
deels verhard, maar grotendeels onverhard, zorg dus voor stevige schoenen
bijzonderheden: Zwaneveldsgat, weidse uitzichten over het Groningse landschap, Hereford runderen in het wild én aan te raden om een uitstapje te maken naar de uitkijktoren

Aan de wandel: Natuurgebied Appelbergen in Glimmen

21 november 2022provincie Groningen, Wandelroutes Wanda 8 reacties

Juist in deze tijd van het jaar trek ik maar wat graag mijn wandelschoenen aan. Zo ook afgelopen zaterdag. Samen met vriendinnetje M. ging ik op pad in natuurgebied Appelbergen in Glimmen. Voor haar een eerste kennismaking, voor mij inmiddels de vierde of vijfde keer, maar ook deze keer was het weer genieten geblazen. Wandelen jullie met mij mee?

Natuurgebied Appelbergen

Het voormalig militair oefenterrein is tegenwoordig in handen van Staatsbosbeheer en is zo’n 40 ha groot. Het gebied kenmerkt zich door een afwisselend landschap, dicht en open bos, heide, stuifzanden en moerassen wisselen elkaar af. Ook tref je in dit natuurgebied de nodige vennen aan waar je zeker ‘s avonds ook de nodige dieren zult aantreffen. Dwars door dit natuurgebied loopt een zandweg: de Hoge Hereweg.

Deze zandweg was ooit onderdeel van de belangrijkste verbinding van Groningen met Emmen en Coevorden. Het intensieve verkeer met karren en koetsen veroorzaakte diepe sporen en ook tegenwoordig is het een onverharde zandweg vol kuilen. Veel parkeergelegenheid is er niet, althans, er zijn een paar plekken bij het paviljoen, maar verder is het gewoon een plekje zoeken langs de kant van de weg.

De gele paaltjesroute in Appelbergen

Nadat we met de nodige obstakels (lees: proberen om de kuilen en gaten in de onverharde zandweg zo goed mogelijk te ontwijken) zijn aangekomen bij het paviljoen, kunnen we vrijwel direct beginnen aan onze wandeling. Op deze zaterdagochtend is het nog heerlijk rustig, maar vooral ook erg fris.

Het is amper boven nul, maar dat mag de pret niet drukken. Onze eerste bevindingen doen namelijk vermoeden dat het weleens een hele mooie wandeling kan gaan worden. Een wandeling waarin de herfst nog nadrukkelijk zijn sporen laat zien, maar waarin ook de winter al een beetje van zich laat spreken.

De vorst is namelijk nadrukkelijk aanwezig. Zowel op het volle bladerdek, maar ook op de diverse vennen die we onderweg passeren.

Ook het feit dat het afgelopen week behoorlijk regenachtig is geweest, merken we al vrij snel. Het is soms echt even zoeken naar een sluiproute om natte voeten te voorkomen. Gelukkig is dat ons gelukt, maar het had weinig gescheeld. Sommige delen van de route zijn behoorlijk drassig namelijk. Natuurlijk heeft dit zo zijn charmes, maar toch, her en der een vlonderpad zou een uitkomst zijn.

Bossen, vennen en een Oorlogsmonument

Het natuurgebied is niet echt super groot en kent slechts één gemarkeerde route. Deze is zo’n 3,5 kilometer lang en brengt je langs de diverse mooie plekjes van dit gebied. In eerste instantie vooral door een bosrijk gedeelte, dan langs een stukje zandverstuiving en daarna kom je al vrij snel, in wat mij betreft, het mooiste deel van dit natuurgebied.

Je vindt hier namelijk meerdere vennen, van klein, tot midden tot groot. Stuk voor stuk prachtig om te zien op deze ietwat winterse aandoende dag. Mocht je hier ’s ochtends vroeg of aan het begin van de avond wandelen, dan is de kans vrij groot dat je op een hertje stuit. Dat geluk hebben wij helaas niet, maar ondanks dat is het volop genieten geblazen.

Wel staan we nog even stil bij het Oorlogsmonument. Dit monument herdenkt de slachtoffers die tijdens de Meistaking van 1943 zijn omgebracht. Na de oorlog wezen ooggetuigen een plek aan in de Appelbergen waar inderdaad een aantal lichamen werden gevonden. Niet alle slachtoffers zijn tot nu toe teruggevonden, maar in mei 2004 werd het monument geplaatst aan de rand van het Grote Veen ter nagedachtenis aan datgene wat heeft plaatsgevonden.

Paviljoen Appelbergen

Nadat we bij de laatste ven de nodige foto’s hebben gemaakt, vervolgen we onze wandeling. Ergens gaat het dan mis, want na amper drie kwartier zijn we al terug bij het paviljoen, terwijl deze wandeling normaal al gauw een uurtje duurt.

Even overwegen we nog om de route uit te breiden, maar de warmte van het paviljoen lonkt. Een beetje verkleumd ploffen we neer bij een tafeltje dicht bij de verwarming om vervolgens deze wandeling af te sluiten met een heerlijke pannenkoek.

Praktische informatie:

Natuurgebied Appelbergen ligt in Glimmen (Groningen)
parkeermogelijkheden bij paviljoen Appelbergen aan de Hoge Hereweg, verder langs de kant van de onverharde weg
toegangsweg naar het natuurgebied is onverhard en kan behoorlijk hobbelig zijn
gele wandelroute is 3,5 km en is prima te doen, ook met kinderen
goede wandelschoenen zijn een vereiste, de route is onverhard en het kan drassig zijn
meer weten: lees hier meer over dit prachtige natuurgebied

5x Mijn favoriete herfstwandelingen in het noorden

14 november 202214 november 2022provincie Drenthe, provincie Groningen, Wandelroutes Wanda 7 reacties

In de herfst is de natuur wat mij betreft op haar mooist. Het is voor mij dan ook het seizoen om er zo vaak mogelijk op uit te gaan. Lekker door een dik bladerdek stampen terwijl je ondertussen rond speurt voor die ene mooie paddenstoel. Ik geniet er altijd enorm van en heb de laatste jaren dan ook al veel mooie gebieden ontdekt. Vandaag deel ik dan ook vijf van mijn favoriete natuurgebieden waar je heerlijk kunt wandelen in de herfst!

Natuurgebied De Heemtuin in Muntendam (Groningen)

Al jaren mijn favoriete natuurgebied, zeker ook omdat het lekker dicht bij huis is, maar ook omdat het gebied zoveel variatie biedt dat het in elk seizoen een aanrader is.

Inmiddels zijn er twee gemarkeerde routes uitgezet, maar meestal wandel ik gewoon op mijn eigen gevoel wat rond. Waarbij ik zeker in de herfst het heidegebied niet oversla. Daar vind je namelijk elk jaar volop rood met witte paddenstoelen én ja, die blijf ik bijzonder vinden om te zien. Ook vind je hier mijn favoriete boom, iedere keer als ik hem weer zo zie stralen in de herfst, dan is dat echt een genietmomentje.

Wat ook zeker leuk is, is dat er twee vennen zijn, waar in de winter bij vorst al vrij snel op geschaatst kan worden. Daarnaast vind je in De Heemtuin ook een erg leuk horecatentje waar je heerlijk kunt genieten van een kof koffie/thee met zelfgebakken taart of een andere versnapering. Meer weten? Klik dan hier!

Landgoed Fraeylemaborg in Slochteren (Groningen)

Nog zo’n pareltje in Groningen, want ook landgoed Fraeylemaborg is een plek waar ik elk jaar wel even ga wandelen. Het bos achter de borg is niet super groot, maar er valt genoeg te ontdekken. Al was het alleen al leuk om even naar het uitzichtpunt te wandelen en vanaf daar op je gemak rond te kijken.

Ook de borg is een aanrader en kun je tegen een kleine vergoeding op eigen houtje bekijken. Voor mij is vaak de Fraeylemaborg al een reden om even hier naar toe te gaan, want zeg nu zelf, deze borg is toch super fotogeniek?

Het Noordlaarderbos in Noordlaren (Drenthe)

Ook het Noordlaarderbos is zo’n gebied waar ik regelmatig even ga wandelen. Vooral in de herfst als er een dik bladerdek ligt, maar ook omdat je je wandeling door het Noordlaarderbos kunt uitbreiden met een wandeling over Vijftig Bunder zodat je in totaal zo’n 8 kilometer wandelt.

Ook hier wandel je vooral door een dicht bos met verschillende soorten bomen en vind je her en der paddenstoelen. Er is een gemarkeerde wandelroute die je langs de verschillende mooie plekjes voert. Een aanrader!

Landgoed De Braak in Paterswolde (Drenthe)

Paterswolde ligt in het uiterste noordelijk puntje van Drenthe en grenst dan ook direct aan Groningen. Dit gebied heb ik pas dit jaar ontdekt, maar is met stip binnengekomen in mijn lijstje van favoriete natuurgebieden in de herfst.

Alleen al de toegangspoort naar het parkbos spreekt tot de verbeelding. Alsof je een sprookjeswereld binnen wandelt en ergens voelt het ook wel een beetje zo. Ook hier weer een variatie aan bomen, maar ook vennen en diverse leuke bruggetjes zorgen voor een afwisselende wandeling. Probeer ook zeker je weg te vinden uit Het Doolhof, want dat is nog wel een leuke uitdaging in de zomer als Het Doolhof vol in bloei staat.

Natuurmonumenten heeft hier twee wandelroutes uitgezet die je ook kunt combineren zodat je op zo’n vier kilometer komt.

De Odoornerdennen in Odoorn (Drenthe)

Een andere nieuwkomer in mijn lijstje met favoriete natuurgebieden is de Odoornerdennen op De Hondsrug. Dit pareltje ligt ietwat verscholen buiten Odoorn, maar is voor natuurliefhebbers echt een aanrader.

Wandelen over De Hondsrug betekent niet alleen genieten van de natuur, maar ook dat je verzekerd bent van een gevarieerd landschap. Niet alleen vind je hier een prachtig mooi bos, maar ook het uitgestrekte heidegebied is een echte blikvanger. Deze wandeling ga ik dan ook zeker nog een keertje doen als de heide bloeit.

Er zijn meerdere gemarkeerde wandelroutes uitgezet. Ik liep zelf de rode paaltjesroute van Staatsbosbeheer, een wandeling van zo’n vier kilometer waarbij je een goed beeld krijgt van de schoonheid van dit natuurgebied.

Wat is jouw favoriete natuurgebied voor een herfstwandeling?

Genieten van de herfst in de Odoornerdennen

31 oktober 202230 oktober 2022Nederland, provincie Drenthe, Wandelroutes Wanda 9 reacties

Wekelijks rij ik er langs en geniet ik zeker in de herfst van de gekleurde bomen langs de N34. Natuurlijk wist ik dat er mooie wandelroutes waren, maar het kwam er nooit van, tot gisteren. Ik ging eindelijk op ontdekking in de Odoornerdennen. Wat volgde was een wandeling door een zeer gevarieerd landschap, van heide tot bossen. Het was geen lange wandeling, slechts drie kilometer, maar absoluut eentje om in te lijsten! Oftewel, de Odoornerdennen is met stip binnengekomen in mijn lijstje van favoriete natuurgebieden!

Odoornerdennen

De Odoornerdennen maakt deel uit van De Hondsrug, het uitgestrekte natuurgebied tussen Emmen en Groningen. Om precies te zijn tussen de dorpen Exloo en Odoorn. Vanaf de parkeerplaats aan de Exloërweg even voorbij Odoorn heb je totaal geen idee dat je niet veel later midden in een prachtig landschap terecht zult komen.

Natuurlijk kun je er op eigen houtje rond gaan dwalen, maar als je niet bekend bent in dit gebied, dan is het wellicht handiger om een gemarkeerde route te volgen. Op die manier weet je in ieder geval zeker dat je je auto terug zal vinden, maar ben je tevens ook verzekerd van de mooiste plekjes.

In de Odoornerdennen zijn diverse wandelroutes uitgezet, maar ik koos voor de rode paaltjesroute van Staatsbosbeheer. Geen lange wandeling, maar wel een hele gevarieerde en alleen daarom al de moeite waard!

Bossen en heide in de Odoornerdennen

Nadat ik mijn auto heb geparkeerd aan de Exloërweg, is het even zoeken naar het begin van de wandeling, maar al snel valt mijn oog op het rode paaltje. Verwachtingsvol wandel ik op mijn gemak het bos in en geniet ik ondertussen al van de herfst die duidelijk zijn sporen heeft achtergelaten.

Ondertussen merk ik al dat ik op De Hondsrug wandel, want dit gebied is bepaald niet vlak. Het is heuveltje op en heuveltje af, maar juist dat maakt zo’n wandeling net even wat leuker. Je weet nu eenmaal niet wat zich achter dat heuveltje bevindt. Nadat ik een stukje door het bos heb gewandeld, sla ik rechtsaf richting het heidegebied.

Nu natuurlijk niet meer in bloei, maar in augustus/september zal dit ongetwijfeld een prachtig gezicht zijn. Note voor mijzelf: volgend jaar terugkomen dus. Terwijl ik wat foto’s maak en geniet van de omgeving word ik ondertussen ingehaald door andere wandelaars. Wat mij vooral opvalt, zijn de honden. Deze mogen hier lekker los rond dartelen.

Genieten van de herfst

Na de heide is het weer de beurt aan de bossen. Al stampend door het bladerdek speur ik in het rond. Altijd op zoek naar die ene foto. Die ene rood met witte paddenstoel (helaas niet gespot hier), die omgevallen boomstam bezaaid met paddenstoelen of bladeren (yes) of die ene mooi gekleurde boom (yes).

Ik geniet volop en kijk mijn ogen uit, want na het bos kom ik opnieuw terecht op de heide. Helaas is net dat bankje bezet, maar ik kan dit stel geen ongelijk geven. Deze plekken vragen erom, even stil staan bij al het moois dat de natuur ons te bieden heeft. Niet alleen maar er door heen banjeren, wat foto’s maken, maar ook bewust genieten. Ik doe dat zeker, want uiteindelijk doe ik maar liefst vijf kwartier over drie kilometer!

Op het einde gaat het nog bijna mis, want ik volg braaf het rode paaltje naar links waardoor ik opnieuw het heidegebied in wandel. Gelukkig heb ik het vrij snel door en ga ik terug naar de kruising om daar vervolgens rechtdoor te gaan. Nog één heuveltje en dan ben ik weer terug bij de parkeerplaats. Met een voldaan gevoel stap ik in mijn auto, in de wetenschap dat ik hier zeker terug zal gaan komen!

Handige informatie over de Odoornerdennen

parkeren op de P-plaats aan de Exloërweg, even buiten Odoorn
diverse wandelroutes, waaronder de rode paaltjesroute van Staatsbosbeheer. Deze is 3 km lang. Kan natuurlijk worden uitgebreid
goede wandelschoenen zijn een vereiste, je wandelt over onverhard heuvelachtig terrein.
geen horeca aanwezig, hiervoor kun je terecht in Exloo of Odoorn

Ben jij bekend met dit stukje Drenthe?

Genieten van de herfst op Landgoed De Braak

7 oktober 20226 oktober 2022provincie Drenthe, Wandelroutes Wanda 5 reacties

Eerder dit jaar was ik voor het eerst aan de wandel op Landgoed De Braak in Paterswolde. Het was voor mij direct duidelijk dat ik hier terug zou komen. Het liefst inderdaad in de herfst, maar vaak blijft het er dan vervolgens bij. Deze keer kwam het niet zover en ging ik gisteren terug naar dit mooie park.

Nog ietwat te vroeg om optimaal van de herfst te kunnen genieten, maar het mooie zonnige herfstweer lokte mij toch. Gaan jullie met mij mee op ontdekking op Landgoed De Braak?

Landgoed De Braak

Landgoed De Braak in Paterswolde bestaat uit een monumentaal parkbos met vijvers, imposante bomen en weilanden. Het parkbos is door tuinarchitect Roodbaard in de negentiende eeuw in de landschapsstijl ontworpen. In het voorjaar staan de percelen voor landhuis De Braak vol met allerlei bloeiende stinsenplanten. (bron: Natuurmonumenten)

Dit keer wist ik natuurlijk precies wat ik kon verwachten. Een park met prachtige oude bomen, een heuse doolhof, diverse vijvers, leuke bruggetjes én het zogenaamde Vrijerslaantje. Ongetwijfeld zijn naam dankend aan vroegere tijden toen er inderdaad een landgoed stond en de jongelui daar hun eerste schreden zetten op het liefdespad.

Blauwe of groene wandelroute op De Braak

Voor wie liever niet op eigen houtje ronddwaalt, heeft Natuurmonumenten twee gemarkeerde wandelroutes uitgezet. De blauwe route is slechts één kilometer lang en de groene route zo’n 2,5 kilometer. Combineren is natuurlijk ideaal zodat je tenminste het grootste deel van het landgoed kunt ontdekken.

Wij volgen precies dezelfde route als tijdens onze eerste kennismaking, toen nog in het prille voorjaar, nu in de prille herfst. Het verschil is in ieder geval groot. Bomen in volle glorie, maar ook al veel verkleurd. Bladeren op de grond én vooral heel veel eikels. Al knarsend onder onze wandelschoenen banen we ons een weg over het landgoed.

Herfst doet zijn intrede

Langzaam maar zeker doet de herfst zijn intrede en zet het inderdaad zijn stempel op het landgoed. We spotten al vrij snel de eerste paddenstoelen, maar zijn vooral onder de indruk van het bladerdek. Heerlijk stampend we ons gemak door het eerste deel van de route.

Bij de eerste vijver aangekomen, deze keer rondom begroeid met diverse planten, is opnieuw de bank bij het uitzichtpunt bezet. Geen probleem, dan genieten we gewoon van een afstandje en vervolgen we daarna onze wandeling.

We steken door richting Het Doolhof, ongetwijfeld voor kinderen een leuke activiteit om daarna bij Het Vrijerslaantje aan te komen. Wij genieten ondertussen vooral van het zonlicht dat op de bomen valt en spotten her en der wat paddenstoelen. Helaas geen rood met witte stippen.

Ondertussen passeren we de laatste vijver waar we rustig wat foto’s nemen om de aanwezige vogels niet te verjagen. In de verte zien we helaas onze auto alweer staan, maar voordat we richting de uitgang gaan, wandelen we nog even naar dat ene bruggetje. Ongetwijfeld één van de meest gefotografeerde bruggetjes van dit landgoed. Net als tijdens onze eerste wandeling wagen we ons er niet aan, maar in de zomer zou ik het zeker gaan doen!

En ja, na zo’n 50 minuten zijn we dan weer bij de uitgang aangekomen. Nog een laatste foto van de mooie toegangspoort en dan zit onze rondwandeling er helaas weer op.

Praktische informatie over Landgoed De Braak

in de zomer waarschijnlijk beperkte parkeergelegenheid, maar nu is het geen probleem om de auto in de berm kwijt te raken
kiosk voor kleine versnapering aanwezig, alleen geopend in de zomer
twee uitgezette wandelroutes: blauwe is 1 km en de groene is 2,5 km. Daarnaast is het een vrij wandelgebied
hoogtepunten: oude bomen, diverse vijvers, vrijerslaantje en diverse leuke doorkijkjes. Ook voor kinderen zijn er diverse leuke dingen, zoals het Huttenbos en het Doolhof

Waar ga jij deze herfst wandelen?

Aan de wandel op de heide in Drouwen

26 augustus 202225 augustus 2022Nederland, provincie Drenthe, Wandelroutes Wanda 8 reacties

Afgelopen april ging ik voor het eerst op ontdekking in de bossen bij Drouwen. Ik wandelde toen de paarse route van Staatsbosbeheer, tussen heide en vennen, en wist direct dat ik terug wilde komen als de heide in bloei staat. Normaal duurt het dan wel een tijdje voor ik daadwerkelijk terug keer, maar deze keer niet. Op mijn vrije donderdag wilde ik dolgraag aan de wandel op de heide, maar ja, met deze hitte over een uitgestrekt open heidegebied wandelen?

Nee, mij niet gezien, maar de route tussen heide en vennen had net zo goed ’tussen heide en door bossen’ genoemd kunnen worden, want drie kwart van de route is door het bos. Ideaal dus voor een warme zomerse dag! Gaan jullie met mij aan de wandel?

Slingerend door de bossen van Drouwen

Nadat we de auto op de parkeerplaats bij Bospaviljoen De Woudstee hebben achtergelaten, wandelen we richting het Boomkroonpad. Op deze zonnige donderdag is het daar al behoorlijk druk. Voor ons niet het doel van vandaag, wij willen lekker aan de wandel.

Het eerste gedeelte van deze vier kilometer lange wandeling voert ons door de bossen van Drouwen. Al slingerend onder het genot van wat zonnestralen genieten we van de stilte van het bos. Alleen af en toe wat rondvliegende vogels. Van de eerste keer weet ik natuurlijk wat ons te wachten staat, maar doordat het nu volop zomer is, ben ik heel benieuwd.

Het oversteekpad met de kinderkopjes oogt deze keer een stuk mooier dan in het voorjaar. Vooral de volle bomen met de zonnestralen zorgen hiervoor. Na de nodige foto’s te hebben gemaakt, gaan we op weg naar hopelijk het eerste ‘wow’ momentje.

De vennen in de bossen van Drouwen

In april was ik enorm onder de indruk van de twee prachtige vennen die je op deze wandeling tegenkomt. Nu ben ik ietwat teleurgesteld als we bij de eerste ven aankomen. Ergens had ik het wel al verwacht gezien de droogte van de laatste weken, maar toch.

Gelukkig is er een smal paadje wat ons naar de rand van deze ven leidt, maar de vorige keer was deze ven in ieder geval een stuk groter. Ondanks dat ie kleiner is, ziet het er toch ook wel weer erg mooi uit.

Vol goede moed vervolgen we onze wandeling en de tweede ven stelt ons absoluut niet teleur. Wat ligt deze ven er prachtig bij op deze zonnige donderdagochtend! Voor mijn gevoel net zo groot als in het voorjaar, maar zoveel mooier! Deze keer is de boomstam wel vrij en ploffen we even neer om van dit uitzicht te genieten!

En dan eindelijk: bloeiende heide

Na een tijdje in alle stilte van de tweede ven te hebben genoten, vervolgen we onze wandeling door het bos. Echter niet voor lang, want al vrij snel duikt het heidegebied voor ons op.

Het heidegebied is niet super groot, maar wel ontzettend mooi. Toch merk je ook hier dat de heide toe is aan wat water, het is minder fel gekleurd dan in andere jaren. Deze keer wandel ik wel over het zandpaadje over de heide, maar kom ik er achter dat dit een doodlopend paadje is. Geen probleem, dan wandelen we gewoon terug en alsnog langs de rand van dit mooie heidegebied.

Wat is de natuur toch mooi en wat heeft het in elk seizoen zo zijn charmes voor ons in petto!

Terug in de bossen

Nadat we rondom het heidegebied zijn gewandeld en net als we toe zijn aan wat schaduw duiken we opnieuw de bossen in. Ook dit is opnieuw genieten, deze keer geen specht op de achtergrond, maar toch, de rust, de stilte en de prachtige bomen… Ik geniet hier altijd enorm van!

Het duurt helaas niet lang of deze stilte wordt verstoord door spelende kinderen. We zijn inmiddels weer bij het Boomkronkelpad aanbeland en dat is goed te merken. Waar we tijdens onze wandeling nog geen vijf mensen zijn tegengekomen, is het nu weer gezellig druk. Gelukkig is er nog een plekje in de schaduw vrij op het terras van het Bospaviljoen waar we genieten van onze welverdiende lunch.

Praktische informatie:

gratis parkeren bij Buitencentrum Boomkroonpad Drouwen
diverse gemarkeerde routes staten bij het Boomkroonpad
paarse route Tussen heide en Vennen, 4 kilometer. Tijdsduur: 1.30 uur inclusief stops
horeca aanwezig bij de parkeerplaats
meer informatie vind je op de site van Staatsbosbeheer, klik hier

Genieten van de heide in de Gasterse Duinen

8 augustus 20227 augustus 2022Nederland, provincie Drenthe, Wandelroutes Wanda 8 reacties

Twee jaar geleden was ik voor het eerst aan de wandel in de Gasterse Duinen en was het direct liefde op het eerste gezicht. Nu ik overal foto’s voorbij zie komen van de bloeiende heide, moest het er natuurlijk weer van komen. Ik moest en zou weer richting de Gasterse Duinen. Natuurlijk nam ik ook mijn camera weer mee en laat ik jullie nu lekker meegenieten van dit prachtig stukje natuur in Drenthe!

Gasterse Duinen: een gevarieerd landschap

Duinen? Yep, duinen, het natuurgebied Gasterse Duinen is onderdeel van Nationaal Park Drentse Aa en staat bekend om zijn glooiend landschap met zandverstuivingen, maar ook om zijn prachtig mooi heidegebied. Nu in augustus staat het volop in bloei en is het echt prachtig om te zien.

Niet alleen tref je hier volop heide aan, maar ook prachtige bomen en als je geluk hebt, sta je zomaar ineens oog in oog met een kudde Schotse Hooglanders. Kortom, het is een gebied met een gevarieerd landschap. Het leuke is ook nog eens dat er zowel fiets- als wandelroutes zijn, maar dat je elkaar totaal niet in het vaarwater zit. Het heidegebied is trouwens alleen voor wandelaars toegankelijk waardoor je op je gemak in alle rust van dit mooi stukje natuur kunt genieten!

De paarse wandelroute in de Gasterse Duinen

Door Het Drents Landschap is hier een gemarkeerde route uitgezet van zo’n vijf kilometer. Deze paarse paaltjesroute kun je eventueel nog uitbreiden door het te combineren met de blauwe route van zeven kilometer van Staatsbosbeheer. Net als twee jaar geleden ga ik voor de paarse route, en route zie ik dan nog wel waar ik verder nog een kijkje ga nemen, maar voor nu volg ik eerst braaf de paarse paaltjes.

Hoewel braaf, ik wandel de route net verkeerd om want ik ga tegen de klok in, maar daardoor bewaar ik het heidegebied wel voor het laatste deel van de route en dat vind ik persoonlijk net wat leuker.

Nadat ik de auto heb geparkeerd op de P-plaats aan de Oudemolenseweg wandel ik het natuurgebied in en in plaats van links af te slaan, ga ik dus rechtsaf. Hierdoor kom ik bij een andere kenmerk van Drenthe uit, namelijk hunebedden. In dit geval Hunebed D10, blijf bijzonder om te bedenken dat mensen ooit dit hebben gebouwd als soort van begraafplaats.

Heide, bos en heide

Op mijn gemak vervolg ik mijn route en vraag ik mij af of ik ook nog de bewoners van dit natuurgebied, de Schotse Hooglanders, zal treffen. Het antwoord daarop is ja, want als ik bijna aan het einde ben van het eerste deel door het heidegebied zie ik ze plotseling onder de bomen staan.

Als ik door het bos dichter in de buurt kom, probeer ik zo geruisloos mogelijk wat foto’s te maken. Ondanks de afrastering blijf ik op eerbiedwaardige afstand, het zijn tenslotte wel dieren én ook nog eens indrukwekkende beesten qua grootte.

Niet veel later verlaat ik het bosgedeelte en wandel ik over het ruiterpad langs een bloemrijk veld terwijl ondertussen groepjes fietsers mij passeren. Net op het moment dat ik mij afvraag of ik misschien toch ergens een paars paaltje over het hoofd heb gezien, zie ik hem toch en herinner ik mij weer dat een klein deel van de route over een vlonderpad ga. De eerste keer dat ik hier wandelde vond ik dit super leuk, maar inmiddels heb ik meerdere routes met vlonderpaden gewandeld en daar valt dit stukje bij in het niet, maar niettemin is de variatie in ondergrond altijd leuk.

Dit deel van de route vind ik trouwens zelf het minst leuke deel ondanks dat ik ook wel van weidse uitzichten hou, maar zoals ik al zei, het leukste deel van de route komt nog en daar verheug ik mij enorm op.

Genieten van de heide in de Gasterse Duinen

En dan is het zover, ik passeer de wildroosters en wandel op mijn gemak het heidegebied weer in. Inmiddels zijn er meer wandelaars en dat betekent helaas ook dat de paar bankjes in dit gebied bezet zijn. Dan maar gewoon staand van de omgeving genieten!

Dwars over het heidegebied vervolg ik mijn route. De ene keer is het pad smal, dan weer breed. In de Middeleeuwen lag Gasteren namelijk op de hoofdweg tussen Groningen en Coevorden. Doordat er toen vooral met paard en wagen werd gereden, ontstonden deze brede paden.

Inmiddels merk ik ook dat het landschap inderdaad glooiend is, want waar het voorheen vlak was, bevind ik mij nu midden in de duinen van Gasteren. Voordeel hiervan is wel dat je nog een beter beeld krijgt van het prachtige heidegebied. Waar ik ook kijk, overal zie ik paarse heide met her en der een paar bomen. Genieten met een hoofdletter G dus!

Met enige tegenzin verlaat ik dan ook dit heidegebied en wandel ik terug naar de parkeerplaats. Wat is de natuur toch ontzettend mooi!

Handige informatie over de Gasterse Duinen

Startplaats: Parkeerplaats aan de Oudemolenseweg (doorgaande weg tussen Gasteren en Oudemolen)
Niet geschikt voor mensen die slecht ter been zijn, wandelwagens en rolstoelen
Goede wandelschoenen zijn een vereiste, grotendeels zanderige ondergrond
Honden zijn niet toegestaan
Zorg voor je eigen proviand, er is geen horeca in het gebied
Paarse route is zo’n 5 km

Ga jij nog wandelen op de heide?

Ontdek Buurserzand, het pareltje van Twente!

18 juli 2022Nederland, Wandelroutes Wanda 8 reacties

Een weekendje Twente is natuurlijk niet compleet zonder een wandeling. Dus ging ik bij Natuurmonumenten op zoek naar een mooi natuurgebied en kwam daardoor uit bij Buurserzand. Ook nog eens verrassend dichtbij Camping De Beek waar wij verbleven. Mooier kon het haast niet worden, toch? Nou, dus wel, want Buurserzand heeft ons in alle opzichten verrast! Een gevarieerd natuurgebied, onverharde wandelpaden, vennetjes, heide, zand én horeca.

Kortom, ik neem je vandaag mee op onze wandeling in Buurserzand!

Buurserzand, een afwisselend natuurgebied

Nadat we onze auto hebben geparkeerd, twijfelen we nog even. Het is niet direct ons favoriete wandelweer, het regent lichtjes, maar we besluiten er toch voor te gaan. Gelukkig maar, want anders hadden we dit mooie natuurgebied niet ontdekt.

Op het informatiebord staan diverse routes aangegeven, maar door mijn research vooraf is het voor ons duidelijk. Wij gaan voor de gele route van zo’n 5,2 kilometer waarbij we dan halverwege langs het informatiecentrum De Wakel komen waar we ook terecht kunnen voor een kop koffie met wat lekkers. Ideaal dus!

De route voert ons in eerste instantie door het deel waar je vooral oude jeneverbessen vindt. De meeste van deze struiken zijn zo’n 150 jaar geleden gepoot en staan er dus nog steeds. Wij genieten vooral van de rust en rondvliegende vogeltjes. Slechts af en toe komen we andere wandelaars tegen.

Los hoes, de Bommelas

Op bepaalde data kun je het Los hoes van binnen bekijken, maar helaas niet op de zondag dat wij er waren. Toch blijven we even staan om dit huisje te bekijken en het bijbehorende informatiebord te lezen.

Deze boerderij is rond 1850 gebouwd en bestond uit slechts één ruimte waarin mens en dier samenwoonden. Wij kunnen ons dat niet meer voorstellen, samenwonen met je schapen en/of koeien. In die jaren was dat echter vrij normaal.

De Wakel in Buurserzand

Terwijl we onze route vervolgen door het uitgestrekte heidegebied genieten we volop van het moois dat dit natuurgebied te bieden heeft. De heide staat nu natuurlijk nog niet in bloei, maar het zal zeker in augustus prachtig zijn om te zien.

Op dit deel van onze wandeling is het wat drukker, zowel met wandelaars als ook met fietsers. Toch verspreidt het zich ook vrij snel weer, omdat iedereen zo zijn eigen route volgt.

Na een tijdje, we zijn dan iets over de helft van onze wandeling, zien we in de verte een huisje opdoeken. Dit blijkt inderdaad het informatiecentrum De Wakel te zijn. Niet alleen kun je hier de nodige informatie krijgen over het gebied, maar kun je ook terecht voor een kleine versnapering. Voor ons ideaal, want we hebben inmiddels wel zin gekregen in een bak koffie. De verleiding van de zelfgebakken appeltaart kunnen we dan ook niet weerstaan, dus met koffie en gebak nemen we plaats op het terras. Het is inmiddels weer droog, maar de bankjes zijn nog wat nattig, maar dat mag de pret niet drukken.

Het Buursermeertje

Na onze pauzestop vervolgen we de gele route en komen dan al vrij snel uit bij het Buursermeertje. De droogte van de afgelopen weken is duidelijk zichtbaar, want het meertje is amper gevuld. Toch is het mooi om te zien, zelfs op deze wat trieste zondagmiddag.

Nadat ik de nodige foto’s heb gemaakt, maken we ons op voor het laatste deel van de route. Alleen daar gaat het even mis, we beoordelen een geel pijltje niet goed en lopen zo ineens de verharde weg op. We hebben al vrij snel het gevoel dat we verkeerd gaan en besluiten terug te keren naar het laatste gele pijltje. Daar ontdekken we ineens het gemiste pijltje en kunnen we alsnog onze route vervolgen.

Nog een dikke kilometer tot we terug zijn bij de parkeerplaats. We wandelen langs een heidegebied en ontdekken nog een mooi doorkijkje. En ja, dan zijn we inderdaad terug bij de parkeerplaats en zit onze wandeling er helaas op. Hier kunnen we nog een uitstapje maken naar Het Rietschot, de plek om vogels te spotten, maar inmiddels regent het flink en besluiten we om het voor gezien te houden. Op naar de camping!

Praktische informatie

meerdere gemarkeerde wandelroutes die je op verschillende plekken kunt starten
wij deden de gele route van 5,2 kilometer en starten op de parkeerplaats aan de Stendermolenweg 9 in Haaksbergen
bezienswaardigheden: heidegebied, oude jeneverbessen, Los Hoes de Bommelas, Het Buursermeertje
horeca aanwezig, De Wakel, hier kun je trouwens ook dichtbij parkeren en vanaf daar je route starten
zorg voor goede wandelschoenen, de route is onverhard

Heb jij al gewandeld in Buurserzand?

Wandelen naar de Egelsee: genieten van mooie uitzichten

27 juni 202226 juni 2022Oostenrijk, Travel, Wandelroutes Wanda 6 reacties

Wandelen in de bergen van Oostenrijk doen we graag, dus ook in Salzburgerland trokken we regelmatig onze wandelschoenen aan. Al direct op onze eerste echte dag in Abtenau maakten we een mooie wandeling naar de Egelsee. Een pittoresk meertje even buiten Abtenau. Een wandeling die je deels door Abtenau voert, maar grotendeels erbuiten. Waar je getrakteerd wordt op mooie vergezichten. Besneeuwde bergtoppen in de verte. Ik hou ervan. Jullie ook? Dat komt dan mooi uit, want vandaag laat ik je meegenieten van deze wandeling!

Wandeling naar de Egelsee

Hoewel het even zoeken was naar het beginpunt van de wandeling kun je eigenlijk de wandeling overal rondom Abtenau beginnen. Wij liepen hierdoor wel iets meer dan verwacht, want de wandeling is normaal zo’n 4 kilometer. Wij liepen uiteindelijk ruim 7 kilometer, maar vertrokken dan ook al lopend vanaf onze accommodatie.

Eenmaal buiten het gezellige kleine dorpscentrum van Abtenau vind je op een gegeven moment bordjes met diverse wandelroutes. Hierdoor liepen we de route net andersom, maar als je geen echte klimgeit bent, dan is dit wellicht ook de juiste keuze. Dan daal je namelijk aan het einde van de wandeling in plaats van dat je dan iets omhoog moet wandelen.

Mooie uitzichten onderweg

Terwijl we op ons gemak de bordjes volgen, genieten we onderweg van het prachtige landschap. Weides met grazende koeien en de bergen op de achtergrond. Slechts her en der komen we een andere wandelaar of een fietser tegen. Ook bij de huizen heerst rust op deze zondagmiddag.

We genieten dan ook volop en beseffen ons opnieuw dat Oostenrijk echt een land is waar we ons enorm thuis voelen en waarvan het landschap (lees: bergen) ons nooit verveelt.

Als we na een tijdje worden begroet door een groepje koeien die ons ietwat nieuwsgierig aankijken, zie ik in de verte de Egelsee opdoemen. In eerste instantie vraag ik mij af of het wel mogelijk is om bij het meertje te komen, maar dan valt mijn oog op een smal voetpaadje en maken we een klein uitstapje naar de Egelsee.

Genieten van de stilte bij de Egelsee

Zoals gezegd kun je dit meertje heel gemakkelijk voorbij lopen, zo groot is het tenslotte niet. Het is ook geen meer waar enige vorm van watersport mogelijk is. Zwemmen is verboden en ook bootje varen, heeft weinig zin omdat het daar simpelweg te klein voor is.

Wel staat er een bankje waar we dankbaar op neerploffen. Het is warm op deze middag en aangezien we het grootste deel van de wandeling vol in de zon hebben gewandeld, is het wel lekker om even in de schaduw bij te komen. Ondertussen maakt mijn camera overuren, want hoewel de Egelsee niet bijzonder groot is, is het absoluut wel een heel mooi meertje. Boomtakken hangen over het water en zorgen voor een mooie reflectie met de bergen rondom Abtenau op de achtergrond.

Genietend van de stilte zitten we enige tijd op het bankje, maar dan is het toch tijd om onze wandeling te vervolgen. Gelukkig voor ons gaat dit deel grotendeels door het bos waardoor we nog enige tijd in de schaduw wandelen.

Terug in Abtenau

Uiteindelijk wandelen we Abtenau weer in en besluiten we om daar neer te ploffen op een terrasje voor een versnapering.

Een mooie eerste kennismaking met Salzburgerland!

Meer weten over onze avonturen in Salzburgerland? Lees dan alvast De Hoogtepunten van ons tripje naar Salzburgerland!