Ik voel me een gevangene op proefverlof
Begin maart genoten we nog zorgeloos van onze vakantie aan de Costa Blanca in Spanje, inmiddels voelt het een eeuwigheid geleden. Als ik de foto’s bekijk, kan ik me amper voorstellen dat we toen zo ontspannen waren. Dat we vrolijk rondliepen, terrasje hier, terrasje daar en per dag bepaalden wat we eens zouden gaan doen. En nu? Nu voel ik me van het ene op het andere moment een gevangene op proefverlof, want mijn vrijheid is ingeperkt en alleen bij goed gedrag mag ik naar buiten.
Goed gedrag in de zin van dat ik minimaal 1,5 meter afstand moet houden en dat ik alleen naar buiten mag zolang ik of mijn vriend geen griepachtige verschijnselen vertonen. Geen terrasje meer, geen afspraken met vrienden en zelfs naar kantoor gaan, is eigenlijk uit den boze. Mijn wereldje speelt zich grotendeels thuis af, ik werk, eet en leef in dezelfde ruimte. Alleen slapen dan niet, hoewel ik ’s avonds ook weleens op de bank in slaap val.
Wat doe ik op mijn proefverlof?
– Werken
Zoals gezegd werk ik nu volledig thuis. Wat ooit begon als werken onder winterse omstandigheden en bij drukte is nu standaard geworden. Het voelt raar om ineens niet meer dagelijks naar kantoor te rijden en mijn collega’s in real life te spreken. Alles gaat via mail, whatsapp of telefoon. Het werkt allemaal prima, maar het sociale contact mis ik wel.
Ik heb het gevoel dat ik van alles mis, maar dat is natuurlijk niet zo, want ook mijn collega’s werken voornamelijk thuis. We zitten allemaal in nagenoeg hetzelfde schuitje en het zal zeker vreemd zijn om elkaar straks na een x-aantal weken weer in het echt te zien. Alsof je terug komt van vakantie, maar dan zonder al die enthousiaste verhalen.
– Wandelen
Ik ben niet iemand die thuis kan zitten, het benauwt me al heel snel, ik moet simpelweg naar buiten. Dat doe ik dan ook, maar het voelt anders, toch probeer ik er zo veel mogelijk van te genieten. Op zaterdag ging ik wandelen in mijn favoriete natuurgebied De Heemtuin in Muntendam.
Zeker in deze tijd van het jaar is het daar heerlijk, de lente laat zich steeds meer zien en de natuur komt weer tot bloei. Ik geniet ervan, maar mijn gedachten dwalen continu af. Gelukkig zijn er weinig mensen in De Heemtuin, ik kom hooguit tien mensen tegen en we houden ons allemaal keurig aan de regels.
Op maandag maak ik zoals gebruikelijk mijn rondje door mijn eigen stadje, maar dit keer neem ik mijn badeendje mee. Gewoon als afleiding. Het werkt, want ik merk dat ik al snel alleen maar oog heb voor de natuur. Zo geniet ik van de bloeiende narcissen en de bloesem. Wat is het voorjaar toch mooi!
Ook nu kom ik weinig mensen tegen, waardoor ik me ergens schuldig voel. Is het onverstandig van mij om naar buiten te gaan? Schend ik mijn proefverlof? Het antwoord is nee, ik heb geen klachten, René ook niet, dus mag ik naar buiten, mits ik minimaal 1,5 meter afstand hou.
– In de tuin werken
Thuis hebben we niet echt iets van een tuin, meer een soort binnenplaats. Bij ons vakantiehuisje is dat echter compleet anders. Hoewel mijn vriend en ik geen groene vingers hebben en we vast weleens een plant hebben om geschoffeld met de gedachte dat het onkruid is, vermaken we ons er prima. René veegt de bladeren bij elkaar terwijl ik ze vervolgens met mijn kruiwagen weg breng.
Ook de takken die her en der liggen, ruimen we op. De tuin oogt weer, hoewel er nog wel het nodige gepoot moet worden, maar dat is van latere zorg. Mijn bloembollen komen er her en der al boven, ik ben vooral benieuwd naar mijn tulpen. Hoe zal dat lijken? Ik hoop van ganser harte dat ik ze straks mag bewonderen en dat er geen complete lockdown gaat komen. Zolang iedereen zich maar netjes gedraagt tijdens zijn of haar proefverlof, moet het goed komen.
– En verder?
Verder volg ik het nieuws, speel ik spelletjes wordfeud, app ik met familie, vrienden en collega’s en lees ik veel., maar ik merk aan alles dat ik onrustig ben. Onrustig door alle nieuws over het coronavirus, over de onzekerheid wat er nog meer gaat komen. Welke gevolgen dit alles heeft voor mijn dierbaren en mijzelf en wanneer we weer ‘normaal’ over straat kunnen. Of ik dat ontspannen gevoel van Spanje dit jaar nog weer zal voelen of dat die donkere wolk blijft hangen.
Het zijn rare tijden, maar laten we ons in ieder geval ‘gedragen’ tijdens ons proefverlof zodat we dit virus de baas worden!
Het zijn zeker rare tijden. Fijn juist dat je nog op vakantie bent geweest! Voor velen is dit onzeker hoe de wereld er over een paar maanden uitziet en hoe het met de vakantieplannen staat. Ik heb zelf in juni vakantie. Gelukkig had ik nog niet geboekt en je begrijpt dat ik hier voorlopig nog mee wacht. Enfin.
Verder werk ik thuis en de weekenden vermaak ik mij met Netflix, lezen en bloggen. Het huishouden en de boodschappen doe ik ook, maar dat deed ik voorheen ook al in het weekend. Houd je haaks!
Wij hebben in juni ook onze zomervakantie staan, maar ook nog niks geboekt. Ik verwacht dan ook dat we die zullen gaan verschuiven, want ik kan me nu niet voorstellen dat we in juni weg zouden kunnen gaan.
Ik doe een beetje hetzelfde en volg ook een thuisstudie. Maar ik moet ook iedere dag even een frisse neus halen, anders voel ik me heel erg opgesloten. Het helpt een beetje.
Het zijn zeker rare tijden, ben ik druk met de kinderen die school werk hebben, verder werk ik altijd vanuit huis, dus qua werken is het niet anders al kom ik nu veel minder aan dingen toe. Ik vind de onzekerheid ook erg moeilijk en angstig.
Ik voel me ook heel onrustig. Mijn werk is weggevallen dus voor mijn gevoel heb ik nu echt helemaal niks om handen en ik voel me zo nutteloos! Ik kan me ook maar moeilijk tot dingen zetten, echt blegh!
Ik werkte al vanuit huis, dus voor mij is het wat dat betreft niet anders. Ik doe dus ook gewoon wat ik altijd al deed overdag.
Maar in je vrije tijd dan?
Ik ben gewoon aan het werk maar ik snap je met dat schuldig voelen. Dat heb ik ook heel erg terwijl dat inderdaad helemaal niet hoeft. Hoop dat het snel voorbij is..
Met wat er nu in Spanje aan de gang is vraag ik me af of je niet in zelf quarantaine moet. Enfin, ik vermaak me.
Wij waren begin maart in Spanje en toen waren er in die regio nog geen besmettingen. Pas daarna is het hard mis gegaan, wij hebben en hadden geen klachten, maar het had anders kunnen zijn.
Zeker rare tijden. Mijn werk gaat gewoon door, werk 1 dag per week thuis aan administratie en ben verder op werk. Alles gaat ondanks dit gewoon door. Ik ben erg benieuwd naar onze vakantie eind Juni die we denk ik moeten cancelen en de eerste verjaardag van Noa zal er denk ik ook heel anders uit te komen zien…
Ik ben ook nog gewoon aan het werk. Ik werk in de zorg. Maar ik kan je gevoel wel begrijpen.
Wij hebben onze vakantie in augustus gepland. We wachten af…
Wij zitten ‘netjes thuis’. We werken thuis, zorgen voor onze dochter en lopen een beetje over zo nu en dan. Ik vind het een heftige periode. Maar het is niet voor niets, dus belangrijk om zoveel mogelijk thuis te blijven.
Het zijn zeker rare tijden maar volgens mij maak je er het beste van en dat is het beste dat je nu kunt doen.
Ik voel me helemaal gestrest daardoor. Rare tijden. Bloesem is bij ons ook mooie foto’s kunnen maken. Prachtig gezicht. Wat is daar mooie omgeving klein stukje te wandelen. Mooie foto’s. ??