Normandië | Invasiestranden (2)
Wie Normandië kiest als vakantiebestemming doet dit voornamelijk ook vanwege zijn of haar interesse in de geschiedenis. Het moge duidelijk zijn dat dit ook bij ons de insteek was. Beiden zijn we gefascineerd door alles wat met de WOII te maken heeft en stond het al tig jaren op ons lijstje om deze bijzondere plekken waar het ooit allemaal heeft plaatsgevonden, waar ooit onze bevrijding is begonnen, met eigen ogen te aanschouwen!
Wie wat waar
Amerikaanse en Britse troepen gingen vanaf D-Day (de nacht van 5 op 6 juni 1944) de strijd aan met de Duitsers. Een groot deel van de troepen arriveerden in Normandië via het water en kwamen via de stranden aan land. Deze stranden die in de vijf sectoren Utah, Omaha, Gold, Juni en Sword ingedeeld zijn vormen tegenwoordig mede om die reden een bezienswaardigheid voor geïnteresseerden in de geschiedenis van de Tweede Wereldoorlog.
Colleville-sur-Mer, beter bekend als Omaha Beach, was tijdens D-Day dé plaats waar de Landing bijna mislukte. De Amerikaanse troepen leden hier zware verliezen waardoor het ook welt « Bloody Omaha », werd genoemd. Ook bevindt zich hier het Amerikaanse kerkhof met 9.387 grafstenen welke allemaal in rechte lijnen zijn geplaatst.
1e stop: Omaha Beach…
Het heeft net geregend als we aankomen bij Omaha Beach, de damp trekt nog op van het natte asfalt, best apart om te zien en geeft direct sfeer aan deze bijzondere plek.
In tegenstelling tot Utah Beach is dit strand vrij smal, meer een lange kustlijn en kun je je eigenlijk maar moeilijk voorstellen dat hier het nodige is gebeurd. Ook hier weer een monument ter nagedachtenis en een prachtig mooi vormgegeven kunstwerk, genaamd Les Braves, oftewel ter ere van De Dapperen.
Ondanks dat ik dit beeldwerk prachtig vind, doet het verder niks met me. In tegenstelling tot ons bezoek aan Utah Beach raak ik totaal niet onder de indruk van deze plek. Misschien omdat er behalve het monument en dit beeldwerk weinig tot niks te zien is, geen gepantserde legervoertuigen, geen tanks… Ook bepaald geen druk bezochte plek, of het lag aan onze timing…
2e stop: Amerikaanse begraafplaats
In 1956 werd in Colleville het Amerikaanse kerkhof ingericht met 9.387 grafstenen die allemaal in kaarsrechte lijnen zijn opgesteld. Het bezoekerscentrum aan het begin laten we voor wat het is, aangezien er net een bus met Amerikanen is gearriveerd waardoor het er best wel druk is en ach, de informatie is zo ook wel bekend bij ons. We vallen trouwens net midden in een ceremonie en zien diverse oud soldaten met hun familie een traantje wegpinken, een kippenvelmomentje…
Daarna lopen we richting de begraafplaats waar de hoeveelheid graven ons doet beseffen dat er inderdaad wel heel veel jonge soldaten hun leven voor onze vrijheid hebben gegeven. Ietwat onwennig maar met een groot gevoel van respect lopen we langs de graven, her en der de namen lezend…
3e stop: La Cambe, de Duitse begraafplaats
Natuurlijk mag een bezoek aan de Duitse begraafplaats niet ontbreken. Want laten we wel wezen, ook deze jonge soldaten streden voor eer en vaderland en moesten dit uiteindelijk ook met hun leven bekopen. Typerend vind ik de gedenksteen bij de ingang waarop heel treffend staat vermeld dat ook deze soldaten het verdienen om in vrede te rusten…
Hier overheerst vooral een serene rust en soberheid maar ook hier is alles weer keurig netjes onderhouden. Wat verder opvalt is dat er bij de meeste gedenkstenen 2 namen worden vermeld, dit in tegenstelling tot de Amerikaanse begraafplaats waar elke soldaat zijn eigen steen heeft.
Hier liggen ongeveer 21.200 Duitse soldaten, inderdaad, meer dan op de Amerikaanse begraafplaats…
Net als bij Utah Beach geeft het ons een dubbel gevoel, maar dit keer vooral omdat we er vaak aan voorbij gaan dat er ook genoeg Duitse soldaten zijn gesneuveld. Veelal jonge jongens die naar het front werden gestuurd en ook niet wisten wat ze moesten doen behalve dat ze het wilden overleven. Uiteindelijk kent een oorlog slechts verliezers…
Bijzondere plaatsen weer. Kan me voorstellen dat zoiets je nog meer doet beseffen dat niet alleen de burgers, maar ook een heleboel soldaten het leven lieten en zoveel voor onze vrijheid…
Veel Duitse soldaten moesten wel. Niet gaan was geen optie in die tijd. Verschrikkelijk he, wat er destijds gebeurd is met zoveel mensen. Maar ook wat er nu nog steeds op zoveel plekken gaande is.
Het doet je inderdaad beseffen dat elke oorlog 2 kanten heeft en dat hoewel er vaak negatief over de Duitse soldaten wordt gesproken, velen van hen ook geen keuze hadden… En ja, je zou denken dat men door de jaren heen er van zou hebben geleerd, helaas is dat dus duidelijk niet zo…
Prachtige foto’s en weer zo’n bijzondere plek!
Prachtige foto’s en dat ene kunstwerk dat kan ik helemaal snappen, als je niet weet wat het is, dan is het een modern kunstwerk zelfs, dit staat ook bij ons in Almere wel bijv. zoiets gelijkend, ik bedoel…. Dus ja, dat snap ik! Ik zie ook niet hoe dat kunstwerk met oorlog te maken heeft of ter nagedachtenis, dan moet je wel heel ruim kunnen denken ahum.
Je laatste zinnen, dat is nu exact wat ik ook weleens heb gezegd tegen een nu ex vriendin, zij die zo trots was dat haar oma in het verzet heeft gezeten, en baldiebla, wat zou je nu dan doen was de vraag als…
En dan denk ik aan zwartboek, ze wisten niet altijd alles, leugens kwam hen ter orden en dat is nu ook waar het boek Joodse Buren over gaat en ik zei haar… ‘ik weet niet wat ik zou doen, denk jij nu echt dat al die Duitse soldaten erachter stonden wat Hitler aan het doen was? Ze hadden net als hier ook dienstplicht, wisten niet eens wat er echt gebeurde en wilden slechts overleven…. Wie weet om te overleven juist… nou ja, je snapt wat ik bedoel. <3 En ja, de oorlog kent dan alleen verliezers, zeker deze oorlogen.
X
(en ik vergeet nog, dat ik dus niet kan begrijpen in het nu… dat vrouwen die met de Duitsers hadden geheuld, kaal geschoren werden erna, terwijl de meesten ook hier, niet anders deden dan overleven en misschien wel anderen hadden geholpen) X
Klopt, heb ik ook nooit kunnen begrijpen. In oorlog is alles zo anders en gelden er andere normen en waarden. Waren ooit in Buchenwald waar de Duitse gids op een gegeven moment aanhaalde dat de Duitsers ook niet altijd een keus hadden, zij werden ook gedwongen om in de kampen te werken. Natuurlijk hoef je je dan niet als beul te gedragen maar het is niet altijd een vrijwillige keuze geweest. Daarom vind ik de tekst bij de Duitse begraafplaats ook zo treffend…
Mensen denken gewoon niet verder dan hun neus lang is…. ook hier moesten jonge mensen naar het front in de Spaanse oorlog die helemaal niet wilden en toch gedwongen werden.. is in elke oorlog zo, zelfs nu in het midden oosten, ik geloof er niet in dat ze allemaal vrijwillig daar zitten,e cht niet!
Wederom prachtig! Ik ben er geweest en ik blijf het herhalen: Indrukwekkend!
En zo raar dat er straks niemand van die oude bevrijders over is…
Ik zou zo nog een keer terug willen na het zien van je foto’s.
Graag gedaan! Leuk dat je nu enthousiast bent geworden!
Zo is het… Ook Duitse soldaten waren slachtoffer van het regime…
Beide kerkhoven vond ik nog indrukwekkender dan de stranden. Vooral het Duitse; misschien omdat het dan net regende, of omdat het zo sober is, of omdat daar veel minder volk was. Echt kiekenvlees en toen had ik het efkes gehad met al dat oorlogsgeweld; mijn tere zieltje kon het allemaal niet meer aan.
Dat had ik toen we bij de zoveelste bunker stonden, ineens klaar mee…
Bijzondere plaatsen mooi in beeld gebracht!