Het gevoel van een spijbelaar…
Sinds gisteren heeft het noorden te maken met winterse omstandigheden en ligt er een dun sneeuwlaagje wat natuurlijk een hoop mooie plaatjes opleverde. Ook ik trok er met mijn camera op uit en ging in mijn enthousiasme bijna op mijn snufferd op een glad bruggetje. Alles voor die ene foto… deze dus!
Ergens was ik nog in de veronderstelling dat het daarmee wel klaar zou zijn, maar gisteravond sijpelden de berichten binnen over opnieuw ijzel, weer code rood én vooral het advies om niet de weg op te gaan als dat niet nodig is. Berichten over scholen die dinsdag de deuren gesloten zouden houden. Een eerste voorzichtige contact met een collega in de buurt… wat doe jij? Zullen we morgenvroeg even contacten van hoe en wat…
Een onrustige nacht volgde. Steeds bleven de beelden van weg slippende auto’s maar door mijn hoofd malen. Nee, ik ben geen held onder deze barre omstandigheden en nee, ik zie het nut er niet van in om juist dan mijn eigenwijze karakter te laten spreken en wel de weg op te gaan. De afstand naar mijn werk bedraagt exact 65 km en dan heb ik het nog maar over de heenweg, 65 lange kilometers met het zweet tussen mijn bilnaad en mijn handjes keurig op 10 voor 2. Ik zag het niet zitten maar toch… wat als anderen het wel zouden doen?
Vanochtend vroeg barstte mijn whatsapp al los, wat doe je? Ik blijf thuis, appte mijn collega. Een andere collega stelde gewoon: je blijft toch zeker wel thuis? Vriendinnen toonden hun bezorgdheid en waren gerust toen ik blijk van wijsheid gaf en aangaf thuis te blijven. Meelevende reacties op Facebook, Twitter en Instagram volgden en toch… bijna 42 jaar en ik voel me een spijbelaar.
Een spijbelaar omdat er ergens diep van binnen een stemmetje zeurt en zich afvraagt of het toch niet mogelijk was om er door te gaan. Dan deed ik er maar wat langer over, het is tenslotte hartstikke druk op mijn werk, dit kan ik nu echt niet gebruiken, plan liever zelf mijn spaarzame vrije dagen in. Het bleef maar door mijn hoofd malen, ondanks dat het inmiddels is opgeschroefd naar code Violet, de ergste in zijn soort. Waarom dan niet zwart? Violet klinkt nog zo liefelijk…
Het is eigenlijk gewoon te triest voor woorden, triest dat ik als volwassen vrouw het gevoel heb dat ik mijn keuze om thuis te blijven moet verdedigen terwijl er niemand is die mij ter verantwoording roept. Is het dan dat stukje plichtsbesef dat de kop opsteekt, wetend dat dit de drukste tijd van het jaar is op mijn werk en dat je niet onnodig vrij mag nemen?
Is dat de reden dat ik me er niet aan over kan geven, aan dat ongrijpbare woordje ‘overmacht’, en niet gewoon kan gaan genieten van deze extra vrije dag, gewoon een blogrondje maken, gewoon beginnen in een nieuw boek of verder gaan met mijn cursus? Het is toch ook zonde als ik vanavond naar bed ga en besef dat ik eigenlijk helemaal niks heb gedaan behalve me schuldig voelen over iets waar ik me niet schuldig over hoef te voelen?
Het leven van een spijbelaar… het valt mij zwaar!
Ik snap dat je het eigenlijk zonde vind van je vrije dag. Maar het is heel verstandig dat je niet gegaan bent! Lekker een relaxe dagje van maken. Enige idee of het morgen al beter word?
Ijzel blijft aanhouden helaas..
Ijzel blijft aanhouden helaas
Je had het gegarandeerd met mij aan de stok gehad als je wel was gegaan. Dit zijn uitzonderlijke omstandigheden en dan moet je gewoon t advies van Rijkswaterstaat opvolgen, mevrouw Wanda! Geniet van je extra vrije dag en doe het rustig aan ?
Zal ik zeker doen meis!
Je bent ontzettend betrokken en de baas mag zeker blij zijn met zo een werknemer.
Sjeetje ik vraag mij af of wij in hetzelfde land wonen, hier in Arnhem is niks aan de hand.
Goed hoor, dat je niet bent gegaan! Die waarschuwingen worden niet voor niets gegeven. Probeer te genieten van je dag, je foto’s zijn in elk geval prachtig!
Jeetje wat herkenbaar dit. Had het zelf kunnen schrijven. Ik krijg opeens flashbacks van mezelf op de fiets me 15 kilometer door een dik pak sneeuw worstelenen met 3 handschoenen en 2 broeken aan. Waarom? Omdat ik me ook zo schuldig voel als ik thuisblijf. Zelfs nu nog als ik ziek ben, al blijf ik nu wel echt thuis want op mijn werk een potje gaan zitten kotsen dat zie ik dan ook weer niet zitten. Hoop dat dat gevoel ooit verdwijnt. Overigens is het echt bizar dat wij net Nederland uit zijn en het zo’n beetje meteen begint te vriezen 🙂
Ziek melden is ook zoiets… hoe vaak ik in het verleden wel niet naar huis ben gestuurd omdat collega’s vonden dat ik mijn bed in moest kruipen in plaats van hun aan te steken… en toch, gewoon ’s ochtends er door gaan. Waarom? Omdat je je schuldig voelt en het gevoel hebt verantwoording af te moeten leggen.
Dus Sabine, eerst goed uitzieken voor je weer aan je werk gaat!
Je bent te goed voor deze wereld…. Goed dat je niet bent gegaan, veiligheid boven alles!
Veiligheid staat zeker voorop! Het is alleen zo lastig om dat ook voor jezelf te laten gelden!
Jij ook beste wensen. Ik weet niet of hier gedaan hebt. Doe maar nog 1 keertje.
Ja ik hoorde gisteren al dat in de noorden last van ijzel en beetje sneeuw. Brrr… Daar is zeker koud. Ik vind je hertenkamp erg mooi om te zien. Echt winterfoto’s geworden. En klein laagje ijs. Vandaag schaatsen daar in noorden op straat. Gek gezicht allemaal. Heel vroeger was in Haarlem ook gebeurd.Je hebt druk op de werk Wanda. Gewoon eigen tempo houden. Heel goed dat je niet gegaan bent.
Hoorde dat er al 20 man met breuken in het zks liggen vandaag .. Blijf lekker binnen en niemand die je iets kwalijk neemt. Als je een ongeluk zou krijgen ben je lamger van je werk.
Oh zo zou ik me ook voelen hoor! Kan het me helemaal voorstellen.. Ben ook niet een held met dit weer, gelukkig hier geen sneeuw te zien.
Ik snap je spijbel gevoel. Zou het zo moeilijk vinden om de beslissing te nemen thuis te blijven. Kan je niet via de mail wat thuiswerk doen dan? Kost het ook minder vakantie uren. Zo niet geniet ervan!
Kan helaas niet thuiswerken, anders zou ik dat acuut doen. Nu kost het me uren. Maar hoe moeilijk ik deze beslissing ook vind en hoe schuldig ik me ook voel, er door gaan met alle risico’s voelt gewoon zo niet goed.
Veiligheid boven alles! Geniet lekker van een dagje thuis. Met zo’n verantwoordelijkheidgevoel zul jij het op jouw werk waarschijnlijk heel goed doen, dus een dagje niet druk maken mag ook wel eens 🙂
wat ontzettend jammer dat jij dit gevoel daarbij hebt, het is nu wel duidelijk dat het echt niet te doen is als je niet hoeft daar waar jij zit. Nou goed, ondertussen? Hoop ik dat je toch kunt genieten van je extra onverwachte vrije dagen, zelf heb ik daar niet zo’n moeite mee, onverwachts vrij, betekent voor mij, ah lekker.. kan doen wat ik wil nu! hahaha En daar geniet ik dan ook van.
X
Nou, ervan genieten lukt me gewoon echt niet. Ik voel me gewoon schuldig joh… vandaag had heen misschien nog wel gekund maar voor vanmiddag voorspellen ze weer veel overlast en dat zie ik niet zitten dus ben voor de 3e dag op rij thuis gebleven…
Ik versta je volledig… maar ze zouden mij ook niet buiten krijgen.
Een 2tal jaren geleden had het hier enorm veel gesneeuwd… vroeg opgestaan om toch naar het werk te gaan… na een heel gevaarlijke rit toch op het werk geraakt zonder blutsen en builen (gelukkig). Maar dit doe ik nooit meer… het was zelf onverantwoord om dit te doen.
Voel me dan ook totaal niet veilig op de weg. In verleden wel een keer gedaan, 2,5 uur gedaan over 65 km…. zweette overal
Onverantwoord dus! Dan blijf je terecht thuis, geloof me 🙂