De Zondagse Drie… (11)
Een wekelijkse terugkerende blog op zondag met daarin 3 dingen die op de een of andere manier typisch zijn voor deze zondag of gewoon zomaar in me zijn opgekomen om deze blog mee te vullen!
De recente aanslagen in Parijs hebben mij in ieder geval aan het denken gezet, waardoor deze editie van De Zondagse Drie volledig in het teken staat van gebeurtenissen die op de één of andere mij hebben geraakt en waarvan ik nog precies weet waar ik was op het moment toen het bekend werd en hoe ze mij hebben bezig gehouden. Let wel: met de genoemde gebeurtenissen wil ik absoluut geen afbreuk doen aan andere gebeurtenissen, dit zijn ‘slechts’ de gebeurtenissen waarvan ik alles nog heel haarfijn weet…
11 september 2001: De aanslagen op de Twin Towers…
Een gewone dag op mijn werk, het loopt tegen het einde en ik bedenk me net welke hapjes ik ’s avonds moet gaan maken vanwege de verjaardag van mijn ex, als de telefoon gaat en een bekende klant nog snel een autowijziging wil doorgeven. Terwijl ik de gegeven noteer, vraagt hij me of ik het al heb gehoord. Ik heb niks gehoord, de radio is al uit en internet wordt uitsluitend zakelijk gebruikt. Vervolgens luister ik geschokt naar zijn verhaal. Vliegtuigen die ingevlogen zijn op de Twin Towers? Mensen die pardoes uit het raam springen? Wat gebeurt er allemaal? Eenmaal thuis zie ik de beelden en ben ik compleet in shock. Hoe gek zijn die lui geweest? Maar vooral flits er door me heen, wat doen we met onze vakantie? In november 2001 zouden we naar NY en vervolgens door naar Florida. Gaan we nog wel en hoe safe is het? Uiteindelijk zijn we wel gegaan, extra beveiliging overal en overal borden met missing persons rondom de plek des onheils. Ook hangt er een doodsgeur in de stad. Een hele rare gewaarwording…
29 december 2013: Het ski-ongeluk van Michael Schumacher
Een zondagmiddag… ik zit wat te struinen op internet als mijn oog ineens valt op het bericht dat Schumi betrokken is geraakt bij een zwaar ski-ongeluk. Okay… kan, misschien een gebroken been of zo, is mijn eerste gedachte. Al snel volgen er heftige berichten, berichten dat hij buiten bewustzijn is, dat er eventueel sprake is van dat ze hem kunstmatig in coma houden. Nog steeds denk ik dat het wel goed zal komen, mensen worden wel vaker in een kunstmatige coma gehouden zonder dat dit gevolgen heeft. Een dag later ben ik op mijn werk, de prolongatiestukken moeten ingepakt worden, een klusje wat we altijd met z’n allen doen, maar ik ben afwezig en luister niet naar de grappen en grollen van mijn collega’s. Ik spiek af en toe op mijn smartphone, wanhopig op zoek naar dat goede bericht, dat bericht dat Schumi weer bij is gekomen en dat alles met een sisser is afgelopen. Helaas komt dat bericht niet en nu bijna 2 jaar later is er nog steeds geen duidelijkheid over zijn toestand. Uit coma maar daar is het dan ook mee gezegd…
13 november 2015: De aanslagen in Parijs…
Vrijdagavond… vriendlief heeft geen zin in The Voice en stelt voor om een filmpje te gaan kijken. Het wordt Black Mass, een maffiafilm met een haast onherkenbare maar sterk acterende Johnny Depp. Waar ik normaal tussentijds nog vaak wel even mijn smartphone check, ben ik nu compleet in de ban van de film en zitten we heerlijk relax op de bank te kijken. Dan is de film afgelopen en ga ik snel naar de badkamer beneden, weer op de trap naar boven, hoor ik vriendlief roepen dat er wat is gebeurd. In eerste instantie denk ik nog dat er iets is met een familielid maar dat is het niet… Het nieuws druppelt gestaag binnen, net als de eerste beelden en twitter stroomt vol met steunbetuigingen en ongeloof. Ongeloof heerst er ook bij ons, wat gebeurt er toch allemaal om ons heen? In wat voor wereld leven wij? En hoe kunnen we dit een halt toeroepen? Even na enen ga ik naar bed, maar ook daar vind ik geen rust en struin ik nog steeds het internet af naar nieuws en duidelijkheid. Ik wil niet leven in angst, ik wil vrij zijn, maar hoe verder?
Bij welke gebeurtenis weet jij nog haarfijn waar je was toen het gebeurde?
Bij de aanslagen op de twintowers haalde manlief mij uit de douche (vrije dag, weet het niet meer) toen het nieuws bekend werd en heb met nog alleen een handdoek om me heen en druppend nat haar zitten op bee zitten kijken en vervolgens live gezien hoe dat tweede toestel zich dus naar binnen boorde…
Pim Fortuin. Op de terugweg van mijn werk in de auto was hij nog met Ruud aan het praten, na het eten neergeschoten….
Ik zat nog in de auto en miste compleet mijn afslag, zo verbijsterd was ik…
Zowel de moord op Pim Fortijn als de aanslagen in New York. Bij de eerste kwam ik net aan gefietst bij m’n schoonouders voor n kop koffie en hebben we samen verschrikt het nieuws gekeken en bij de aanslagen op de Twin Towers was ik aan t werk bij m’n vorige werkgever. Die haalde een klein tvtje tevoorschijn zodat we alles konden zien en samen met de paar klanten die op dat moment in de winkel waren hebben zitten kijken..
Twin towers, Pim Fortuin omdat hij dus ging op mijn dochters verjaardag, hele avond feestje naar de klote.
En nog zoveel meer, MH17, Bijlmerramp was ik de eerste die dat wist bij ons thuis omdat… Ik kind lag te voeden boven met tv aan en beneden zaten ze lekker te kletsen, en ik had schoonfamilie daar wonen dus ik sjeesde naar beneden om mijn schoonouders te bellen of schoonzus en zwager in Almere waren.. ja dus, alles oké, pfieuw. Mijn toen nog man zat mij aan te kijken, gezien hij zoiets had wat doet zij nou? Net als mijn ouders pas toen zei ik.. zet die tv maar aan, dan weten jullie ook wat dat geronk net boven ons hoofd was… we woonden namelijk ook nog vlak naast het Gooimeer, op de fiets maar 5 minuten namelijk en wij hadden al het vliegtuig gehoord maar geen aandacht aan geschonken.
Lady Diana, ook hier, we waren op vakantie, mijn moeder, opa en oma, ik en mijn dochter, ik ging even Sesamstraat met haar kijken, de rest zat buiten, 1 dag voor wij naar huis zouden gaan, en ik kom naar buiten gelopen… Lady Di is dood… 3 gezichten keken mij aan en dachten dat ik een grapje maakte… not…
Al deze gebeurtenissen wat ik telkens de eerste die het meldde binnen familie, MH17 was ik zelfs de eerste op Fb praktisch die het neer zette…
X
Bijlmerramp… zat toen boven tv te kijken omdat mijn vader voetbal wilde zien. Ben toen naar beneden gestormd en brulde dat er een ramp was gebeurd…
Ik had Lies al, ze was wat ziek, daarom gingen we naar boven, ze was nog echt baby… 1992… 5 maanden oud… Lady Di, bedenk ik mij nu, was ze 5 jaar oud… Pim, werd ze 10 jaar oud die dag.. ahum
Moord op Theo van Gogh, Moord op Pim Fortuyn, ongeluk Prinses Diana. Eigenlijk is de wereld nooit meer geweest wat het was na de aanslag op de twin towers. Eigenlijk is het niet zo raar dat dit allemaal gebeurd, ik zag dit al mijlenver aankomen. Maar ach wie ben ik.. is de wereld verhard? nee dit gaat al zo sinds de mensheid, alleen nu weer meer dan in de jaren 90
Een heleboel dingen weet ik nog. Zelfs de dood van Michael Jackson. Ook wat er vrijdag is gebeurd zal weer in het geheugen blijven.
Herman Brood. Ik was jarig en zat die middag in de kroeg wat te drinken. Vanaf die dag proost ik elke verjaardag even op Herman en op mezelf.
Sommigen staan inderdaad in mijn geheugen gegrift en dat is met Parijs ook zo helaas…
Ik weet nog precies waar ik 11 september was toen ik dat bericht hoorde. Zo indrukwekkend…
Vrijdagavond sliep ik al toen alles gebeurde, maar zaterdag heb ik alleen maar zitten lezen en nieuws zitten kijken (Tussen het werken door).
Wij lagen er vrijdagavond pas tegen 3 uur s nachts in, steeds maar weer kijken…
Bij de meeste nare gebeurtenissen was ik op mijn werk. Zo ook op 11 september, toen we het nieuws hoorden op de radio. Een collega was eerst nog bang dat het ’t WTC in Amsterdam was, waar zijn zus werkte. MH17 staat ook nog vers in m’n geheugen!
De aanslagen in Parijs heb ik zelf niet helemaal vanaf ’t begin meegekregen. Mijn nichtje was bij mij aan het logeren en tussendoor zag ik wel iets op tv, maar dat heb ik weggezapt, omdat ik niet wilde dat m’n nichtje bang naar bed zou gaan.
Dat kan ik me heel goed indenken
Bij de Twin Towers zat ik om het werk (mijn eerste werk) en ik kon het niet geloven… tot ik thuis kwam en mijn mama voor de tv gekluisterd zat… een verschrikking gewoon!
De aanslagen in Parijs… niet te vatten…