Boekentips… (6)

Hoewel het lezen momenteel op een iets lager pitje staat, iets met het herontdekken van twitter, heb ik natuurlijk niet helemaal stil gezeten op dit gebied! Vandaag deel ik dan ook weer 3 boeken die wat mij betreft stuk voor stuk de moeite van het lezen waard zijn!

Stefan Ahnhem – Negen: De thriller Negen van Stefan Ahnhem, het tweede deel in de serie rondom Fabian Risk, vertelt wat er in Stockholm is gebeurd in de weken voorafgaand aan kerst. Het politieonderzoek naar de gewelddadige dood van een politicus en de ontvoering van een diplomatenzoon, kost rechercheur Fabian Risk bijna zijn carrière.

Mijn mening: Na Zonder Gezicht was ik al behoorlijk onder de indruk van de schrijfkwaliteiten van deze Scandinaviër maar nu met Negen ben ik helemaal fan en kan ik niet wachten op deel 3! Door zijn manier van schrijven word je gewoon het verhaal ingezogen en kun je het boek niet meer aan de kant leggen, misschien hooguit op de wel zeer luguber beschreven momenten! Een echte must read voor thrillerliefhebbers!

Aantal sterren: *****

Elena Ferrante – De nieuwe achternaam: In ‘De nieuwe achternaam’ spelen zich enkele ingrijpende gebeurtenissen af in het leven van Lila en Elena, de twee vriendinnen uit een armoedige wijk in Napels. Lila is op haar zestiende getrouwd maar krijgt met haar nieuwe achternaam algauw het gevoel dat ze zichzelf kwijtraakt. Elena voltooit als voorbeeldige leerling het gymnasium, maar worstelt met haar eenvoudige afkomst. Ze voelt zich in de wijk niet meer thuis, daarbuiten evenmin. Lila’s turbulente huwelijk komt zwaar onder druk te staan. De onzekere Elena vraagt zich af of haar universitaire ambities niet te hoog gegrepen zijn. Ze verliezen elkaar uit het oog, vinden elkaar terug.

Mijn mening: WOW WOW WOW! Wat moet ik hier nog aan toevoegen? Geniale schrijfkunst waardoor je je als lezer waant in Napels en jezelf door de nauwe steegjes ziet slenteren, op zoek naar alles en iedereen maar vooral naar jezelf. Een boek wat je niet weg wilt leggen en waarvan ik hoop dat deel 3 niet lang op zich zal laten wachten!

Aantal sterren: *****

Kim van Kooten – Lieveling: Puck is vijf jaar en woont met haar moeder in een achterstandswijk in Rotterdam. Op een dag verhuizen ze naar een kapitale villa in Zwijndrecht, waar de nieuwe man van haar moeder woont. Het lijkt een sprookje: de man – die door Puck ‘ome Meneer’ wordt genoemd – ontfermt zich over het meisje. Ome Meneer overlaadt haar met cadeaus, wast drie keer per week Pucks haren en samen maken ze lange tochten in zijn grote auto.

Mijn mening: heel eerlijk? Ik weet eigenlijk niet wat ik er van moet vinden. Ja, het verhaal raakt je, vooral omdat sommige zaken heel subtiel even worden aangetikt waardoor je ergens de neiging hebt om er aan voorbij te gaan, ook omdat je het je niet wilt voorstellen dat een ouder zoiets met een kind kan en wil doen. Tegelijkertijd is er het onbegrip voor de familie maar door de manier waarop ze worden beschreven, neem je ze ook haast niet serieus. Het einde kwam voor mij zeer abrupt en laat me met meer vragen zitten, iets waar ik zelf meestal niet zo tegen kan…

Aantal sterren: ***