Genieten tijdens het gouden uurtje in de Gasterse Duinen

Sinds ik heb ontdekt hoe mooi bloeiende heidevelden zijn, trek ik er jaarlijks in augustus wel op uit. De Gasterse Duinen is daarbij dan zeker wel vaste prik. Een prachtig mooi gevarieerd landschap. In elke jaargetijde mooi, maar zeker in augustus als de heide in bloei staat, kriebelt het bij mij. Zo ook afgelopen week! Genieten jullie met mij mee?

Gasterse Duinen: heide, zandverstuiving en bossen

Normaal ga ik gewoon overdag aan de wandel, maar sinds mijn deelname aan Het Schierste Ploatje Veenkoloniën heb ik ontdekt dat fotograferen tijdens Het Gouden Uurtje wel iets heel bijzonders is. Dus bedacht ik mij dat het de ideale gelegenheid was om tijdens Het Gouden Uurtje naar de heide te gaan.

Aangezien ik redelijk bekend ben in de Gasterse Duinen was de keuze voor welk heidegebied ik zou gaan snel gemaakt. Ik wilde vooral een natuurgebied waarbij ik redelijk snel midden in het heideveld zou staan en niet eerst op de vroege ochtend een dik half uur aan de wandel zou moeten.

Vanaf de parkeerplaats aan de Oudemolenseweg, doorgaande weg tussen Gasteren en Oudemolen, is het hooguit 500 meter en dan bevind je je midden in één van de mooiste heidegebieden van Drenthe.

Genieten tijdens het gouden uurtje

Gasterse duinen Drenthe

Gasterse duinen Drenthe

Klokslag half 7 rij ik de parkeerplaats op en ontdek tot mijn grote verbazing dat er al drie auto’s staan. Blijkbaar ben ik niet de enige met dit idee. Ik pak mijn camera en toebehoren en wandel op mijn gemak richting het heidegebied. Al bij de eerste aanblik ben ik verkocht. Dit wordt genieten met een hoofdletter G.

De andere drie fotografen spot ik direct op de vele heuvels die dit gebied rijk is. Allemaal met hun camera’s, statief en lenzen in de aanslag. In de verte zie ik de mist over de heide trekken, het geeft het gebied iets magisch. Ondertussen zie ik rechts van mij ineens twee bewoners van dit gebied opdoemen. De Schotse hooglanders genieten op hun gemak van hun ontbijt.

Ik ploeter ondertussen door het mulle zand en maak mijn eerste foto’s. Voor een nog beter uitzicht besluit ik om bij de eerste de beste heuvel omhoog te klauteren. Ik passeer de eerste fotograaf en stel mij iets verder op en schiet het ene plaatje na het andere. Nooit geweten dat dit tijdstip zo ontzettend mooi is om mee te maken! Mist, een opkomende zon, grazende Hooglanders en stilte, ik geniet met volle teugen.

Mist en zonsopkomst in de Gasterse Duinen

In de wetenschap dat ik nog maar een half uurtje heb tot het gouden uurtje voorbij is, maak ik zoveel mogelijk foto’s. Mist en zonsopkomst, ik wissel het af. Die ene boom, die ene spinnenweb, dan die boom en oh, ook dat bankje bij die ene boom. Ik baal dat ik toch mijn statief in de auto heb laten liggen, een goede les voor de volgende keer, want die gaat er zeker weten komen!

Gasterse duinen Drenthe

En dan ineens is het magische moment voorbij… de zon is er door, de mist wordt verdreven en de lucht kleurt blauw. Met een glimlach van oor tot oor plof ik op het bankje neer. Nog even in alle stilte genieten van de rust op de vroege ochtend, maar ook zeker van het prachtige natuurgebied.

Wat prijs ik mijzelf gelukkig dat ik in de loop van de jaren heb ontdekt hoe mooi de natuur is. Stiekem verlang ik al naar de herfst, want dan vind ik de natuur eigenlijk op haar mooist. Voor nu geniet ik nog even van de bloeiende heide.

Op de terugweg naar de parkeerplaats kom ik nog oog in oog te staan met de hooglanders. Op eerbiedwaardige afstand maak ik wat foto’s, gelukkig is met inzoomen veel mogelijk, want dichterbij kom ik niet.

Een goed begin van de dag!

Het Schierste Ploatje Veenkoloniën: Opdracht 5 Geschiedenis

Inmiddels zit Het Schierste Ploatje Veenkoloniën erop en is de einduitslag bekend! Maar eerst praat ik jullie natuurlijk nog even bij over onze laatste opdracht. Na Natuur, Lekker lokaal, Water en Industriële architectuur draaide het bij de laatste opdracht om Geschiedenis.

En ja, precies datgene wat ik al had verwacht, moest inderdaad op de valreep nog worden gedaan. Namelijk een drieluik! Oftewel, drie foto’s die samen het verhaal vertellen. Om het nog lastiger te maken, moest één van de drie foto’s ook nog een portret worden. Kortom, het was een pittige afsluiting!

Het Schierste Ploatje: Geschiedenis

Op zich wel een onderwerp wat mij enorm aansprak, maar doordat ik lichtelijk ontgoocheld was door de uitslag van ronde 4 (ik werd laatste, in mijn ogen geheel onterecht én gelukkig dachten anderen daar net zo over), had ik weinig inspiratie om hiermee aan de slag te gaan.

Pas in de tweede week (we kregen per opdracht twee weken de tijd) ging ik mij erin verdiepen en stuitte ik al vrij snel op diverse opties. Zo zat ik eerst te denken om een drieluik te maken over Anthony Winkler Prins, inderdaad, de man van de encyclopedie, welke hij schreef toen hij in Veendam woonde, maar vond ik het lastig om drie bijpassende foto’s daarbij te maken.

Vervolgens las ik iets over een nieuwe wandelroute in Sappemeer, In de voetsporen van Aletta Jacobs, onze eerste vrouwelijke arts én de voorvechter van het vrouwelijke kiesrecht. Maar alleen haar vroegere HBS is nog enigszins in oude glorie aanwezig, dus ook daar liep ik op vast.

Veenkoloniale zeevaart

En zodoende kwam ik op het laatst toch weer uit bij het thema waar ik in ronde 4 ook voor had gekozen. Namelijk de zeevaart, want wisten jullie dat na Amsterdam en Rotterdam Veendam de gemeente was met de meeste schepen in de vaart? Ik wist wel dat de zeevaart voor een bloeiende welvaart in de Veenkoloniën had gezorgd, maar dat het zo groot was, nee, dat was ook bij mij niet bekend.

Maar goed, hoe leg je de geschiedenis van de zeevaart in de Veenkoloniën vast én hoe past je daar een portretfoto tussen?

Terug naar Scheepswerf Wolthuis in Sappemeer (ronde 4) wilde ik niet, omdat ik weer iets anders van de Veenkoloniën wilde laten zien. Zodoende kwam ik uiteindelijk terecht bij Het Kapiteinshuis in Oude Pekela. Een ontzettend interessant museum, maar toch lastig om hier de juiste foto’s te maken. Gelukkig voor mij raakte ik wel in gesprek met een mede bezoeker die tot mijn grote verrassing kapitein was geweest en ontzettend boeiend vertelde over zijn avonturen tijdens zijn vele jaren op zee. ”Of ik hem mocht portretteren? Maar natuurlijk wicht!”

Helemaal tevreden ben ik niet met deze foto, maar dat is vooral een kwestie van gebrek aan ervaring met portretfotografie.

De Familietrouw en De Scheepsjager

Om mijn drieluik compleet te maken, besloot ik toch om ook het bekendste schip van de Veenkoloniën, De Familietrouw, te fotograferen. Normaal ligt deze altijd bij Het Kapiteinshuis, maar vanwege de problemen met de bruggen in Pekela, ligt hij tijdelijk in Wildervank.

‘De foto is net een ansichtkaart’, aldus de jury

En tenslotte fotografeerde ik het standbeeld van De Scheepsjager, het typerende beeld van hoe vroeger de schepen door het kanaal werden getrokken.

Mijn uiteindelijke drieluik begon trouwens met de foto van De Familietrouw, dan het portret en tenslotte De Scheepsjager.

Het oordeel van de jury

Een goed gekozen onderwerp Wanda, klassiek voor de Veenkoloniën. En je hebt veel moeite gedaan voor deze foto’s. Top! De foto met de boot, is net een postkaart van vroeger. Het standbeeld lijkt scheef gefotografeerd. Het portret is niet scherp en heeft te veel tegenlicht. Het schip op de tegeltjes is van belang voor de foto maar is overbelicht. Er had volgens de jury meer in deze portretfoto gezeten. Het verhaal zit er zeker wel in. Jammer dat één van de foto’s in zwart wit is, dit doet wat afbreuk aan het geheel.Technisch zijn je foto’s prima,aldus de jury. Echter vindt de jury de foto’s minder spannend om naar te kijken.Gefeliciteerd met jouw vijfde plaats!

De opmerkingen over mijn portretfoto zijn geheel terecht, want dat was ook precies de reden dat ik hem in zwart/wit heb gedaan omdat het in kleur echt niet goed was. De opmerking over het standbeeld snap ik niet, want de lantaarnpalen zijn kaarsrecht plus het paard beeldt uit dat hij een schip voorttrekt.

Hoe kijk ik terug op Het Schierste Ploatje?

Vijftien weken lang was ik op pad in de Veenkoloniën en heb ik uiteenlopende foto’s gemaakt. Van natuur, mijn beste score, de tweede plek, tot streekproducten en architectuur en geschiedenis. Het was zeker een rollercoaster, want ik merkte wel dat ik steeds kritischer op mijn foto’s werd, maar ook veel meer ging uitproberen qua standpunt en tijdstip. Zo heb ik zeker de smaak van fotograferen tijdens Het Gouden Uurtje te pakken gekregen.

Maar toch overheerst bij mij ook het gevoel dat niet elke ronde juist is beoordeeld. Daarmee bedoel ik dat volgens mij niet alle foto’s altijd voldeden aan de opdracht, maar vervolgens wel hoger werden beoordeeld dan de mijne. Zeker bij ronde 4 overheerste dat gevoel.

Uiteindelijk ben ik ook als vijfde (van de zes) in het klassement geëindigd. Op voorhand had ik daar voor getekend in de veronderstelling dat de anderen beter zouden zijn. Nu voelt het ergens alsof het niet terecht is, want het gevoel dat ik op waarde ben verslagen, heb ik namelijk niet.

Het was in ieder geval een leuke ervaring waar ik zeker het nodige van heb geleerd én wat mijn liefde voor fotografie alleen maar heeft aangewakkerd!

Het Schierste Ploatje Veenkoloniën

Project Fotografie: Hoe nu verder na Het Schierste Ploatje?

Geen doelen of goede voornemens, maar projecten waar ik bewust tijd voor vrij wil maken. Project Fotografie is één van die vijf projecten waar ik dit jaar mee aan de slag wilde gaan. In maart maakte ik jullie al gedeeltegenoot hoe ik dit voor mij zag. Wist ik veel dat alles daarna compleet anders zou worden.

Ik werd namelijk gevraagd voor Het Schierste Ploatje Veenkoloniën wat mij in totaal zo’n vijftien weken heeft beziggehouden. Nu de laatste opdracht is ingeleverd, is het tijd om Project Fotografie weer op te tuigen, dus hoe nu verder?

Project Fotografie: een korte terugblik

Montreuil sur Mer

Mijn bedoeling was om maandelijks op pad te gaan en dan foto’s te gaan maken op basis van een bepaalde thema. Onderstaand rijtje had ik dus in maart bedacht:

  • april: reflectie
  • mei: bloemen
  • juni: badeendje op reis
  • juli: kikkersperpectief
  • augustus: fietsen
  • september: luchten
  • oktober: bladeren
  • november: stilte
  • december: rood

Elke serie wil ik daarnaast afsluiten met een drieluik, oftewel drie foto’s die op elkaar aansluiten. Hoe en wat heb ik nog geen idee van, maar dat zie ik ongetwijfeld wel als ik eenmaal bezig ben.

Doordat ik vanaf april bezig was met Het Schierste Ploatje heb ik in die maanden geen andere foto’s gemaakt, behalve dan tijdens eventuele wandelingen en natuurlijk tijdens onze vakantie in Frankrijk. Vanaf deze maand pak ik het weer op, dus in augustus zal ik vooral op pad gaan om, naast foto’s van bloeiende heide, leuke fietsen te gaan fotograferen.

Het Schierste Ploatje Veenkoloniën

Het Schierste Ploatje Veenkoloniën

Zoals gezegd heb ik inmiddels mijn laatste foto’s, inderdaad een drieluik (!) ingeleverd en zal ik volgende week de uitslag van deze ronde op mijn blog delen.

Ergens vind ik het ontzettend jammer dat dit tot een einde is gekomen (vanavond de slotavond met bekendmaking van de uitslag trouwens). Het was zeker soms een uitdaging om binnen de opdracht een geschikte locatie te vinden, maar uiteindelijk is het allemaal gelukt. Aan de andere kant is het ook wel weer lekker om gewoon weer je eigen type foto’s te gaan maken. Natuurlijk heb ik er het nodige van geleerd en dat zal ik zeker meenemen als ik weer op pad ga met mijn camera.

Ook wil ik zeker vaker op pad tijdens het gouden uurtje, want wat is het genieten als je op zo’n moment dan dit soort foto’s kunt maken (2e plek met deze foto bij opdracht 1 Natuur). Het is mij nu in de zomer wat te vroeg, maar straks in de herfst/winter ga ik zeker weer vroeg uit bed om de zonsopkomst ergens vast te leggen.

Project Fotografie: een nieuwe camera

Na jaren te hebben getwijfeld wat ik nu wilde, heb ik afgelopen mei de knoop doorgehakt en een nieuwe camera gekocht. Ik fotografeerde altijd met een compactcamera van Sony en hoewel de kwaliteit prima was, miste ik vooral een zoeker op mijn camera.

Het stond voor mij in ieder geval vast dat ik geen spiegelreflex- of systeemcamera wilde, want mijzelf kennende vind ik dat gedoe met wisselende lenzen helemaal niks. Uiteindelijk viel mijn keuze op de Panasonic Lumix dc-fz1000 II, een bridgecamera (zit tussen compact en systeem in). Een camera die voor mij ideaal is; zoeker, vaste lens, 16x optische zoomlens, makkelijk in gebruik en niet zwaar. En niet geheel onbelangrijk, ook nog leuk geprijsd.

Kortom, de komende tijd ga ik weer lekker met mijn camera op pad. Om te beginnen volgend weekend op Schiermonnikoog. Nu al zin in!

Wat wil jij van Schiermonnikoog terug zien in mijn foto’s?

 

Scheepswerf Wolthuis Sappemeer Nederland

Het Schierste Ploatje Veenkoloniën: Opdracht 4 Industriële architectuur

Na Natuur, Lekker Lokaal en Water draaide het bij opdracht 4 om Industriële architectuur. Een heel mond vol én helaas ook eentje die voor mij niet zo goed is afgelopen. Yep, ik verklap je direct de uitslag, want ik werd bij deze ronde slechts zesde én dus laatste. Een terechte beslissing van de jury? Ik vind van niet, maar zoals we op het werk vaak zeggen: ‘het is zoals het is’.

Het Schierste Ploatje: Industriële architectuur

Al direct toen ik het thema hoorde, had ik voor mijzelf zoiets van: ‘ik wil niet slechts een oud fabriekspand fotograferen’. Ook omdat ik bij de vorige opdracht Water al een fabriekspand met reflectie in het water had gefotografeerd. Daarbij komt ook nog eens dat de meeste oude fabriekspanden al jaren niet meer in gebruik zijn. Vaak in verre staat van verpaupering of zoals hier bij Boiten beklad.

Wat ik voor ogen had? Binnen in een oude fabriekspand een foto maken, het liefst met een machine(s) erbij om het industriële karakter te benadrukken. Vanuit een laag standpunt fotograferen om juist de nadruk op de architectuur te leggen én niet de eventuele aanwezige machine op de voorgrond te plaatsen. Hetgeen wat ik bij de vorige opdracht als tip van de jury had meegekregen.

Scheepswerf Wolthuis in Sappemeer

Al tig keer ben ik eraan voorbij gereden, maar nooit heb ik mij beseft dat het nog steeds in gebruik is. Tegenwoordig nog deels als scheepswerf, althans er worden nog steeds reparaties uitgevoerd, maar grotendeels als museum waar je alles te weten kunt komen over de geschiedenis van de veenkoloniale scheepsbouw.

Al direct op mijn eerste verkenningsrondje, buitenom, wist ik dat dit mijn plek zou zijn. En ja, eenmaal binnen was ik direct verkocht. Een prachtige oude loods en authentieke machines. Ik stond te popelen om aan de slag te gaan, maar werd eerst door een vrijwilliger meegenomen voor een rondleiding door het hele museum. Super leuk en interessant om zijn verhalen te horen, zeker ook omdat mijn grootouders ooit binnenvaartschippers zijn geweest.

Na deze rondleiding kon ik dan eindelijk los gaan en heb ik diverse hoeken van de scheepswerf gefotografeerd. Toch bleef ik terugkomen op die ene plek en daar heb ik uiteindelijk bovenstaande foto van ingestuurd. Tevreden met het resultaat zag ik het juryrapport vol vertrouwen tegemoet.

Het oordeel van de jury

Een mooie locatie en je kunt zien dat je bewust over je positie hebt nagedacht. De jury vindt dat de foto er niet echt uitspringt, hij is wat ‘vlak’. Je had meer diepteperspectief kunnen creëren door lijnen te zoeken in de foto. Ook is de jury van mening dat er teveel aandacht gaat naar de raampartijen. Maar absoluut een mooie locatie en zeker passend binnen het thema. Gefeliciteerd met deze zesde plaats Wanda!

Nou, dat was dus een flinke tegenvaller. Slechts een zesde plaats, die zag ik even niet aankomen. Ook na het lezen van het gehele juryrapport en het zien van de andere foto’s vind ik het nog steeds vreemd om mijn foto op de zesde plek te zien.

Qua lijnenspel hebben ze zeker wel een punt, dat had beter gekund, maar ‘vlak’ en aandacht naar de ramen? Ik zie het niet, maar goed, zoals ik eerder al zei ‘het is zoals het is’. Eruit halen waar ik wat mee kan én door naar de volgende opdracht!

Laatste opdracht: Geschiedenis

De vijfde opdracht én dus de laatste. Een pittige want zoals verwacht is het de beruchte drieluik. Oftewel, 3 foto’s die samen het verhaal vertellen. Eén van deze drie foto’s moet ook nog eens een portret zijn. Niet bepaald mijn ding, want ik fotografeer nooit iemand op die manier, dus dat is nog wel een flinke uitdaging.

Waar ik voorheen eigenlijk vrij snel wel iets had bedacht, komt er nu totaal niks bij mij naar boven. Geschiedenis van de Veenkoloniën door de lens van nu. Ik ben benieuwd!

 

Het Schierste Ploatje Veenkoloniën: Opdracht 3 Water

Na opdracht 1 Natuur en opdracht 2 Lekker Lokaal draaide het bij opdracht 3 om Water. Een onderwerp waar je alle kanten mee op kan. Zeker in de Veenkoloniën! Benieuwd wat ik er uiteindelijk van heb gemaakt en hoe dat door de jury is beoordeeld?

Het Schierste Ploatje: Water

Net als bij de eerste opdracht was ook opdracht drie vrij breed. Ga je voor een activiteit op het water of ga je voor bijvoorbeeld een foto van één van de kanalen die de Veenkoloniën rijk is? Of heb je nog iets anders in gedachten?

Activiteiten vastleggen op water vraagt om spelen met sluitertijden en aangezien ik bepaald niet de meest technisch ingestelde fotograaf ben, leek mij dit niet iets waar ik hoog mee zou scoren. Alleen sprak mij een foto van een kanaal ook niet direct aan en om nu de hele dag te gaan staan wachten tot er een leuk bootje voorbij kwam varen…

Maar wat dan wel? Vooral omdat ik vanwege mijn vakantie maar beperkt de tijd had om mijn foto te maken. Normaal staat er twee weken voor, maar nu had ik slechts één week om op pad te gaan en te gaan kijken naar wat geschikt zou kunnen zijn.

Water gebruiken als reflectie

Bij Opdracht 1 had ik al water gefotografeerd als onderdeel van mijn Veenkoloniaal landschap. Maar deze plek was ook zeker geschikt voor opdracht 3, want aan de andere kant stond namelijk een oude fabriek, tegenwoordig in gebruik als hal voor rommelmarkten, en mij leek het juist leuk om hiervan de reflectie in het water vast te leggen.

Zo gezegd zo gedaan, alleen dat viel nog best wel tegen. Volgens mij ben ik in totaal drie keer terug geweest op deze locatie, maar het lukte mij niet om de reflectie zo te krijgen dat ook de letters De Toekomst, duidelijk zichtbaar waren in het water. Balen dus, want wat nu?

Een rondje Veenkoloniën bracht mij in Oude Pekela en daar zag ik een ander fabriekspand, HempFlax, gelegen aan het Pekelderdiep. Water, reflectie, brug, dit moest hem wat mij betreft gaan worden.

Ook dit was nog niet zo simpel, want het was opnieuw best wel lastig om de reflectie juist te krijgen. Uiteindelijk maakte ik onderstaande foto waardoor ik met een tevreden gevoel op vakantie kon gaan.

Heel eerlijk? Ik was er eigenlijk van overtuigd dat dit wel een top 3 klassering zou opleveren, maar helaas. Ik werd ‘slechts’ vijfde.

Het oordeel van de jury

Per opdracht krijgen we niet alleen te horen op welke plek we zijn geëindigd, we krijgen ook een heus juryrapport met daarin per deelnemer het oordeel van de jury inclusief tips en toelichting.

Benieuwd wat de jury zei over mijn foto?

Jouw foto laat duidelijk de Veenkoloniën zien. Dat je zo specifiek voor de regio hebt gekozen, is een plus. De foto vertelt een verhaal, de compositie is mooi en weloverwogen. We missen de actie in deze foto en de nadruk ligt op de fabriek. Wel laat de foto mooie kleuren zien en vindt de jury de vlaggen en de weerspiegeling mooi. Het lijnenspel is keurig en kijkt lekker weg. Scherpte/diepte kon beter. Tip: de foto had mogelijk iets lager genomen kunnen worden waardoor je nog een mooiere weerspiegeling krijgt en de nadruk meer op het water was komen te liggen. Mogelijk wat hoge grassprieten op de voorgrond (denk aan opdracht 1 en de tips van Melvin). Technisch een mooie foto maar misschien wat vlak. Wel een mooie vijfde plaats voor jou Wanda!

Kan ik mij daarin vinden? Absoluut! Door inderdaad vanaf ooghoogte te fotograferen, draait het in mijn foto meer om de fabriek dan om het water. Een gemiste kans waar ik wel van baal, maar tegelijkertijd blij met de opmerking over de compositie, weerspiegeling en het lijnenspel.

Benieuwd naar de andere foto’s? Check dan hier de volledige uitslag

En dan opdracht 4

Na Natuur, Lekker Lokaal en Water draait het bij opdracht 4 om Industriële Architectuur. Een heel mond vol én ja, ook een behoorlijke uitdaging. Architectuur is één ding, maar industrieel? Ik ga in ieder geval weer mijn best doen en zal ook zeker de tips in mijn achterhoofd hoofd houden!

Het Schierste Ploatje Veenkoloniën: Opdracht 2 Lekker Lokaal

Amper bijgekomen van mijn tweede plek bij de eerste opdracht van Het Schierste Ploatje of ik moest alweer aan de slag voor de tweede opdracht. Dit keer Lekker Lokaal en hoewel ik in het begin best wel wat ideetjes had, viel het toch best wel tegen om datgene wat ik voor ogen had op een mooie manier vast te leggen. Uiteindelijk is het natuurlijk gelukt, maar daar ging wel het nodige aan vooraf!

Het Schierste Ploatje: Lekker lokaal

Natuurlijk hebben we hier in de Veenkoloniën genoeg boeren die hun eigen gebouwde producten verkopen, maar hoe breng je dat nu een beetje appetijtelijk in beeld? In eerste instantie had ik bedacht dat het leuk zou zijn om diverse groente en fruit in een aardappelkistje te stouwen en dan op het land de foto te maken.

Dus leende ik een aardappelkistje van een collega en gingen mijn vriend en ik op pad naar Dallinga Landwinkel in Zuidbroek. Foto’s maken op hun land was geen enkel probleem, maar er stond op dit moment niet echt iets op het land. Althans, niet er boven en dan wordt zo’n foto voor mijn gevoel al snel wat saai.

Dus dacht ik na over andere locaties, toerde ik wat rond op mijn vrije maandag, maar ik kon het simpelweg niet echt vinden.

Lekker lokaal: asperges en bier

Niet alleen in Zuid-Limburg heb je aspergetelers ook hier in de Veenkoloniën kunnen we asperges uit eigen grond kopen. Daarnaast hebben we sinds enige tijd ook een heuse bierbrouwerij, dus ik besloot om toch nog een nieuwe poging te gaan wagen.

Eerst naar aspergeteler Grol in Tripscompagnie waar ik heel vriendelijk werd geholpen, maar waar ook heel eerlijk werd verteld dat een andere deelneemster ook bij hun was geweest. Oh jee, wat nu? Om te voorkomen dat ik een zelfde soort foto zou maken, kreeg ik als tip om de foto buiten te maken. Op zich geen probleem, maar de setting rondom hun winkel was nu niet bepaald inspirerend. Gelukkig was het geen enkel probleem om foto’s te mogen maken tussen de aspergevelden.

Ondanks dat ik eerst wel enthousiast was over deze foto sloegen later de twijfels toch weer toe. Geen mooie lucht en teveel wit vanwege het plastic dat over de gestoken asperges zit. Het was voor mij nog niet Het Schierste Ploatje. Op naar locatie 3 dus!

Brouwhotel Parkzicht: bier uit eigen brouwerij Bogdike

Nadat ik eerder al had gevraagd of ik hier foto’s mocht maken en de locatie al een beetje had verkend, was het nu dan tijd om hier daadwerkelijk aan de slag te gaan.

Opnieuw kreeg ik alle medewerking én aangezien Parkzicht ook de asperges van Grol serveert, besloot ik om dit te gaan combineren. Het was nog wel een dingetje om die ketels er in zijn geheel op te krijgen, maar nadat ik had besloten toch voor een verticale foto te gaan, lukte dat prima. Normaal ben ik absoluut niet van verticale foto’s, maar in dit geval was dit voor mij de beste optie.

Achteraf gezien had ik misschien beter puur voor het bier kunnen gaan en deze wellicht op het plateau voor de ketels moeten uitstallen. Of zoals de jury tipte: eventueel de bierbrouwer erbij fotograferen of iemand aan tafel die een biertje inschenkt. Maar goed, voor iemand die normaal landschappen, natuur en straatjes fotografeert én absoluut niet creatief is in het bedenken van zo’n soort setting, vind ik het zelf niet zo verkeerd.

Gelukkig voor mij dacht de jury daar net zo over, want met bovenstaande foto werd ik beloond met een verdienstelijke vierde plek!

En dan opdracht 3

Na natuur, lekker lokaal is het thema nu water. Oftewel, water in de Veenkoloniën, dus kanalen, bruggen, sluizen, reflectie e.d. Kortom, een hoop mogelijkheden. Ook nu heb ik wel weer de nodige ideeën, maar door mijn vakantie heb ik helaas wat minder tijd om naar meerdere locaties te gaan, maar ach, vaak is het eerste idee toch het beste?

Het Schierste Ploatje Veenkoloniën

Het Schierste Ploatje Veenkoloniën: Opdracht 1 Natuur

Al jaren roep ik dat ik dolgraag eens mee zou willen doen aan Het Perfecte Plaatje, dus toen ik werd gevraagd voor Het Schierste Ploatje Veenkoloniën hoefde ik dan ook niet lang na te denken. Hoewel, daarna kwam ook wel rap de twijfel. Maar goed, wie A zegt, moet B zeggen, dus ben ik één van de zes deelnemers van Het Schierste Ploatje Veenkoloniën.

Inmiddels zit de eerste opdracht erop en is het de hoogste tijd om jullie bij te praten! Hoe heb ik het er vanaf gebracht bij de eerste opdracht én welke foto is het uiteindelijk geworden?

Het Schierste Ploatje Veenkoloniën: hoe het begon

Ergens in april kreeg ik via Instagram een berichtje of ik interesse had om mee te doen aan Het Schierste Ploatje. In mijn naïviteit dacht ik eerst nog dat het een eenmalig iets was. Tot ik de mail ontving en het mij duidelijk werd dat het wel heel erg leek op Het Perfecte Plaatje van RTL4.

Alleen dan zonder Tijl Beckand, cameraploeg, modellen, props en afvallers. Maar verder lijkt het er wel ontzettend veel op, zelfs inclusief pitch, oftewel de motivatieclip. In eerste instantie had ik zoiets van: ‘dit is toch niks voor mij’, ‘de anderen zijn vast beter’, ‘zo’n pitch opnemen is toch niet mijn ding’, maar uiteindelijk zijn het natuurlijk allemaal uitvluchten. Dit was gewoon mijn kans om iets te doen wat zo dicht mogelijk bij Het Perfecte Plaatje in de buurt komt en dat kon ik toch niet laten lopen? Mocht ik laatste worden, dan zou ik er ongetwijfeld iets van hebben opgestoken plus dan zou ik het nog steeds leuk vinden om foto’s te maken.

Dus ging ik naar de kick off bij het Star Spoorwegmuseum in Stadskanaal waar ik de andere vier (nr 5 was helaas afwezig) deelnemers en de juryleden leerde kennen.

Wat houdt het nu in?

We krijgen in totaal vijf opdrachten, per opdracht hebben we twee weken de tijd waarna de jury een week heeft om onze foto’s te beoordelen en te rangschikken. Er zijn gelukkig geen afvallers, maar wel een klassement. Na vijf opdrachten, oftewel na vijftien weken, is er dan een eindklassering. De winnaar krijgt vervolgens een expositie van zijn of haar foto’s, ergens in de Veenkoloniën.

Voor wie onbekend is met de Veenkoloniën, dit is een regio in de provincie Groningen en toevallig woon ik zelf ook in de Veenkoloniën.

Het Schierste Ploatje: opdracht 1 Natuur

Wildervanksterdallen Het Schierste Ploatje

De eerste opdracht was gelukkig wel een opdracht die bij mij paste. Ik fotografeer tenslotte vaak tijdens mijn wandelingen in een mooi natuurgebied, maar dat noem ik altijd ‘fotograferen uit het vuistje’. Oftewel, ik fotografeer wat ik tegenkom en let daarbij alleen op de compositie, maar niet op het licht e.d. Maar dat deed ik nu natuurlijk wel, oftewel fotograferen tijdens het gouden uurtje.

Dus ging ik ’s avonds regelmatig op pad om foto’s te maken. Van Wildervanksterdallen tot Borgerswold en van Borgercompagnie tot Tripscompagnie. Maar bovenstaande foto’s zijn het niet geworden.

Het Schierste Ploatje Veenkoloniën

Al vanaf het begin had ik een voorkeur voor dit plekje in Nieuw-Compagnie, een gehucht bij Kiel-Windeweer. Simpelweg, omdat dit voor mij het landschap van de Veenkoloniën laat zien, namelijk weids, landbouwgrond, kanaal, rust en ruimte. De foto maakte ik tijdens Koningsdag om 06.20 uur. Niet het tijdstip waarop ik normaal gesproken foto’s maak, maar het was het absoluut waard. Niet alleen vanwege het prachtige uitzicht, maar ook omdat deze foto mij een tweede plek heeft opgeleverd!

En dan opdracht 2

Inmiddels is de tweede opdracht begonnen en dat is wel iets heel anders. Namelijk Lekker Lokaal. Ik heb al wel wat ideetjes waar ik tijdens mijn lange Hemelvaartsweekend mee aan de slag wil gaan. Wordt vervolgd dus!

 

badeendjes Oostenrijk

Project Fotografie: Hoe staat het hiermee?

In januari 2023 lanceerde ik een vijftal projecten waar ik dit jaar mee aan de slag wil gaan. Project Fotografie is daar één van, een nieuwkomer, of eigenlijk eentje die terugkeert. Al eerder wilde ik bewuster foto’s gaan maken, maar dat bleef toen een beetje zweven in niemandsland. Dit jaar doe ik een nieuwe poging, maar hoe wil ik dat gaan aanpakken?

Fotografie is voor mij gewoon een leuke hobby

Gosausee Oostenrijk

Hallstatt Oostenrijk mooiste dorpje

St. James Kathedraal Sibenik

Laat ik voorop stellen dat ik mijzelf niet zie als een fotograaf, maar als iemand die het leuk vind om overal foto’s van te maken. Vaak zijn dat foto’s van onze vakanties, wandelingen en andere leuke uitstapjes. Meestal lukraak gemaakt, gewoon uit de losse pols en zonder specifiek naar iets op zoek te zijn.

Niks mis mee, maar ik wil er gewoon wat bewuster tijd voor vrij maken en ook iets meer na te denken wat ik nu precies wil fotograferen.

Ik had eigenlijk al direct in januari hiermee willen starten, maar dat liep helaas weer anders. Maar nu de lente er lijkt aan te komen, heb ik geen excuus meer om er niet op uit te trekken. Kortom, ik ga vanaf april niet meer zonder mijn camera de deur uit!

Wat wil ik gaan fotograferen?

badeendjes Oostenrijk

Nou, ik maak vooral vaak foto’s van landschappen, natuur en leuke steegjes en dat zal ook niet zo snel gaan veranderen hoor. Maar daarnaast wil ik foto’s gaan maken met een bepaald thema in mijn achterhoofd. Ik heb inmiddels een aantal thema’s bedacht, maar tips van jullie zijn altijd welkom hoor!

Deze thema’s kun je, hopelijk, de komende tijd verwachten op mijn blog:

  • april: reflectie
  • mei: bloemen
  • juni: badeendje op reis
  • juli: kikkersperpectief
  • augustus: fietsen
  • september: luchten
  • oktober: bladeren
  • november: stilte
  • december: rood

Elke serie wil ik daarnaast afsluiten met een drieluik, oftewel drie foto’s die op elkaar aansluiten. Hoe en wat heb ik nog geen idee van, maar dat zie ik ongetwijfeld wel als ik eenmaal bezig ben.

Fotografie workshops c.q. op pad met een fotograaf

Daarnaast wil ik mij graag verder ontwikkelen, dus wil ik in ieder geval online diverse workshops gaan volgen om mij verder onder te dompelen in de magische wereld van fotografie.

Ook lijkt het mij super leuk om een keertje op pad te gaan met een echte fotograaf en zo de nodige tips en tricks op te doen. Vorige week kreeg ik bijvoorbeeld een heel leuk mailtje om mee te doen aan een bloesemsafari op de Betuwe waarbij je dan niet alleen de hotspots zou gaan zien, maar ook van een fotograaf tips zou krijgen hoe je de bloesem het mooiste vast kunt leggen. Nu hoor ik je denken, waarom geef je je niet op dan? Nou, omdat het voor mij 2,5 uur rijden is en dat vind ik dan wat te ver voor zoiets. Dichter bij huis zullen ongetwijfeld ook dit soort uitjes zijn, dus daar ga ik even naar op zoek.

En dan natuurlijk de grote vraag…

Wat voor soort foto’s zouden jullie graag op mijn blog terug willen zien? Met andere woorden, welke leuke uitdaging heb jij voor mij in gedachten?

Krka Kroatië vakantiefoto's

Op zoek naar Het Perfecte Plaatje

Ook als huis-, tuin- en keukenfotograaf ben ik altijd op zoek naar die ene foto. Die foto die perfect vastlegt wat je in gedachten had, oftewel het perfecte plaatje. Alleen wanneer is een foto perfect? Wanneer heb je het perfecte plaatje geschoten én nog belangrijker, wat ga je er vervolgens mee doen? Tegenwoordig zijn er zoveel opties, maar zelf vind ik een foto op doek altijd erg mooi ogen.

Vandaag neem ik je dan ook mee in mijn zoektocht naar het perfecte plaatje!

Het perfecte plaatje: natuur-, portret of straatfotografie

tulpenveld Dwingeloo Drenthe

Wie regelmatig mijn blog bezoekt of een kijkje neemt op mijn Instagram account, weet dat ik er graag met mijn camera op uittrek. Het liefst fotografeer ik de natuur, maar ook straatfotografie spreekt mij enorm aan. Niet zozeer om mensen te fotograferen, maar wel om mooie steegjes of panden vast te leggen.

Portretfotografie ligt mij gewoon een stuk minder, misschien deels ook vanwege het persoonlijke karakter hiervan. Ik dwaal liever anoniem met mijn camera rond.

Wanneer is een foto perfect?

Los van de geijkte termen als dat een foto scherp moet zijn, dat het niet overbelicht moet zijn, dat er geen storende elementen in beeld zijn, vind ik een foto perfect als het voor mijn gevoel klopt. Met andere woorden, als de compositie juist is of dat een foto een verhaal vertelt.

En nee, het valt echt niet mee om het perfecte plaatje te schieten. Zeker niet op een toeristische plek waar andere mensen vaak een stoorzender zijn of als het qua weersomstandigheden net niet het gewenste resultaat oplevert. Dat zorgt er wel voor dat ik regelmatig terugkeer op een bekende plek in de hoop dat het dan wel lukt. En ja, daarnaast levert het ook een hoop foto’s op.

Natuurlijk kan het best zo zijn dat een foto in mijn ogen goed is, terwijl een ander daar anders over denkt. Dat is helemaal prima, tips zijn natuurlijk altijd welkom. Vandaar ook dat ik fan ben van het programma Het Perfecte Plaatje. Niet dat ik alles even mooi vind, maar juist de tips op het gebied van compositie en een foto het verhaal laten vertellen, probeer ik in de praktijk toe te passen.

Zo wil ik echt nog eens met de opdracht van een drieluik fotograferen aan de slag. Een uitdaging, maar wel een mooie reden om nog meer op zoek te gaan naar de perfecte foto.

Wat te doen met al die foto’s?

Krka Kroatië vakantiefoto's

Natuurlijk plaats ik regelmatig foto’s op Instagram en verschijnen er altijd meerdere foto’s bij een artikel. Ook maak ik van elke vakantie een fotoboek, maar daarnaast vind ik het ook leuk om sommige foto’s net wat meer onder de aandacht te brengen.

Zo hangt er in ons vakantiehuisje deze canvas foto. Iedere keer als we er zijn, word ik er weer vrolijk van. Het is ook echt een blikvanger in het huisje en doet me terugverlangen naar het mooie Kroatië met zijn vele watervallen, zoals deze bij Krka.

Heb ik het perfecte plaatje geschoten?

Lastig te zeggen, want ten eerste ben ik kritisch ingesteld en ten tweede heb ik zeker nog een hoop te leren op het gebied van fotografie. Ondertussen ga ik vrijwel nergens heen zonder mijn telefoon of camera zodat ik altijd en overal foto’s kan maken. Altijd op zoek naar die ene voltreffer!

Wat doe jij met je foto’s?

Landgoed Fraeyelemaborg Slochteren

Fotoserie: Beginnende lente op Landgoed Fraeyelemaborg

In de herfst is het vaste prik: wandelen rondom Landgoed Fraeyelemaborg in Slochteren. Dit jaar wilde ik er ook dolgraag in de lente naar toe, nadat het landgoed werd genoemd als één van de mooiste lentetuinen in Groningen. In mijn vorige artikel stipte ik het dan ook aan als één van mijn doelen voor deze lente. Gisteren heb ik direct maar de stoute schoenen aangetrokken en ging ik samen met mijn camera naar Landgoed Fraeyelemaborg. Even met eigen ogen zien of het inderdaad een mooie lentetuin heeft!

Landgoed Fraeyelemaborg en Het Overbos

Landgoed Fraeyelemaborg Slochteren

Tot 1972 was deze prachtige borg in handen van diverse verschillende families, maar daarna werd het verkocht. Niet veel later werd het ingericht als museum en voor het publiek open gesteld. In de diverse vertrekken wordt dan het leven tot het midden van de 20e eeuw getoond.

Direct achter de Fraeylemaborg ligt Het Overbos. Dit bos is vrij toegankelijk voor het publiek, maar bij de ingang staat wel een kistje waar je eventueel een vrijwillige bijdrage in kunt doen. Wandelroutes zijn hier niet uitgezet, maar als je gewoon de paden volgt, dan kom je in principe door het hele bos.

In totaal loop je dan zo’n kleine 4 km, een wandeling die ook met kinderen prima is te doen. Wat ook leuk is, is dat op de route diverse bijzondere educatieve elementen te zien zijn, zoals dit kasteeltje halverwege de route.

Lente op het Landgoed

Landgoed Fraeyelemaborg Slochteren

Landgoed Fraeyelemaborg Slochteren

Voor mij was het de eerste keer dat ik dit landgoed bezocht in de lente. Helaas koos ik niet de beste dag daarvoor uit. Net op het moment dat ik de parkeerplaats opreed, begon het namelijk te miezeren. Nadat ik even in de auto had gewacht, besluit ik het er toch maar op te wagen.

Even leek dit goed uit te pakken, maar halverwege mijn wandeling hield het op met miezeren en volgde de ene na de andere bui zich op. Gelukkig werd ik niet helemaal zeiknat, maar toch, fijn wandelen was het vervolgens niet meer.

Maar goed, lente dus. Ook hiervoor was mijn timing helaas niet goed, want hoewel er inderdaad al wat bloeiende bloemen te zien zijn, zit het meeste nog in de knop. Misschien half april nog maar een keertje teruggaan om te zien hoe het er dan bij staat.

Voor nu was het vooral fijn om in alle rust hier te wandelen, want dat is vaak in de weekenden wel een ander verhaal.

Mijn favoriete plekjes op Landgoed Fraeyelemaborg

Net als tijdens mijn herfstwandeling liep ik ook nu langs mijn favoriete plekjes op het landgoed. Zoals dit zijweggetje met de bijzondere hoge bank. Ook ‘klom’ ik naar het hoger gelegen gedeelte van het bos voor het uitzicht. Maar vanwege het miezerige weer heb ik helaas niet echt veel foto’s genomen. Het bleef vooral beperkt tot de borg, natuurlijk ook de absolute blikvanger van dit gebied.

Of het echt tot één van de mooiste lentetuinen van de provincie Groningen behoort, kan ik helaas nog niet zeggen. Daarvoor was ik er duidelijk te vroeg in het seizoen. Binnenkort dus nog maar weer die kant op én hopelijk is dan ook het terras van Restaurant De Boerderij geopend!